Rozmowy Z Psychopatami | Autor: Christopher Berry Dee

Rozmowa z psychopatą u większości ludzi wywołuje bardzo skrajne emocje. Z jednej strony odczuwa się strach, z drugiej ciekawość. To pierwsze uczucie jest spowodowane tym, że mamy świadomość zagrożenia jakie niesie bliski kontakt z taką osobą. Jednak często chęć zrozumienia motywów postępowania jest zdecydowanie silniejsza niż wszelkie obawy. A co gdyby ktoś zajmował się takimi rozmowami zawodowo i na dodatek pisał o tym książki?

Christopher Berry-Dee to autor, który dał się już poznać jako znawca bardzo kontrowersyjnych tematów jakimi są seryjni mordercy i psychopaci. W tej serii ukazały się już: “Rozmowy z seryjnymi mordercami”, “Rozmowy z psychopatami”, “Rozmowy z seryjnymi morderczyniami” i “Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie”. Tym razem autor idzie o krok dalej i chce przedstawić najbardziej skomplikowane przypadki jakimi są psychopaci.

Na początku dowiadujemy się jak klasyfikuje się takich ludzi, czym charakteryzuje się ich postępowanie oraz czy można przestrzec się przed takim zagrożeniem. Następnie autor przechodzi do meritum i powoli odkrywa przed nami mroczne tajemnice umysłów psychopatów.

Niestety nie jest to coś na co czekamy. Forma jaką stosuje Christopher Berry-Dee w swojej najnowszej książki to raczej retrospekcja z rozmowy niż wymiana zdań między dwojgiem ludzi. Przez taki zabieg cała konwersacja traci na autentyczności. Dialog zostaje wypłaszczony i brak w nim emocji, które mogła odczuwać osoba wypowiadające określone słowa. Kolejnym minusem jest skłonność do dygresji autora podczas snucia opowieści o psychopatach. Czytając tę książkę miałam nadzieję, na jakieś konkrety. Odpowiedzi na to, dlaczego ci ludzie działali w takich sposób, co ich do tego skłoniło, jakie było tego podłoże, a nie wykłady na temat tego skąd wzięła się nazwa wzgórza lub doliny.

Plusem natomiast jest to, że autor wybrał historię znane i medialne. Dzięki czemu czytelnik nie czuje się zagubiony, a informacje o zbrodniach, łatwe do odnalezienia. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednią selekcję psychopatów, o których wspomina Christopher Berry- Dee. Ich działania są tak różnorodne, że podczas lektury możemy zapoznać się z całą gamą destrukcyjnych działań odbiegających od normy, z których wyłania się obraz pokrętnej ludzkiej psychiki.

Ciekawe jest też to, że autor w żaden sposób nie stara się tłumaczyć psychopatów. W tej książce nie przeczytamy zdania “mordował, bo miał trudne dzieciństwo”. Autor chce nam uświadomić, że ci ludzie dochodzili do tego kim się stali poprzez swoje działania. To ile osób przy tym straciło życie to już zupełnie inna kwestia.

Nie jest to na pewno książka dla ludzi o słabych nerwach. Przytoczone sprawy często zahaczają o pojęcie makabry i wymykają się jakimkolwiek definicjom logiki, czy zdrowego rozsądku. Ogólniej mówiąc: ciężko po nich zasnąć.

Podsumowując. Książka Christophera Berry-Dee’go należy do gatunków, które przyciągają czytelników jak magnes. Nikt nie chciałby mieć kontaktu z psychopatą, ale chętnie dowie sie, co siedzi w umyśle takiego człowieka. Autor “Rozmów z psychopatami” ułatwia nam to zadanie, co prawda patrzymy przez grubą szybę pancerną, ale na pewno coś uda się usłyszeć. Dlatego polecam ją wszystkim, którzy mają odwagę przestać patrzeć przez dziurkę od klucza na sprawy, których nie da się ogarnąć rozumem. “Rozmowy z psychopatami” to dreszczyk emocji potrzebny na te letnie dni.

 Ilekroć w mediach pojawią się informacje o strzelaninach czy zamachach bombowych, w których nagle ginie wiele osób, opinia publiczna zastanawia się, jak mogło do tego dojść i jakie były powody? Motyw religijny niestety stał już się dość znany, więc jak tylko zostanie potwierdzona tożsamość sprawcy, to od razu wiadomo co za tym stoi i jak bumerang wracają rozmowy o przyjmowaniu emigrantów. Ale co jeśli takiego czynu dopuszcza się obywatel, o którym sąsiedzi mówią, że zawsze grzecznie się kłaniał, nie miał problemów z prawem i w zasadzie, to w ogóle niczym się nie wyróżniał?

W swojej książce Rozmowy z psychopatami - Masowi mordercy i szaleńcy brytyjski kryminolog Christopher Berry-Dee postanowił zmierzyć się z tym zagadnieniem. Jako autor wielu bestsellerów o podobnej literaturze faktu od razu wzbudził moją ciekawość jako osoba, która ma w tym temacie wiele do powiedzenia.

Książka składa się z osiemnastu rozdziałów poświęconych różnym masakrom, które zapisały się na kartach historii. Dodatkowo zawiera dość długie wprowadzenie, które jak sama nazwa wskazuje naświetla czytelnikowi temat posiadania broni, chociażby od strony prawnej, co jest istotne dla rozumienia dalszej części tekstu. I bonus od autora, czyli podsumowanie będące jego własną opinią, która tak jak w całej książce przy różnych pojedynczych wątkach jest surowa i bezpośrednia, ale poparta rzeczową wiedzą i jasnymi argumentami.

No właśnie i tu przechodzimy do sedna, bo o ile zdanie autora jest konkretne i zrozumiałe, to patrząc na tytuł książki spodziewałam się czegoś innego, niż samego zarysu historii i jego opinii. Wybierając tę pozycję oczekiwałam lektury rozmów z osobami, które dopuściły się masakry, i z którymi Christopher Berry-Dee miał okazję spotkać się lub korespondować, na co się często powołuje. Niestety sama książka ma zupełnie inny, opisowy charakter, i czasami nastąpi tylko krótkie wtrącenie tego typu.

Oczekiwałam dialogów, które stopniowo będą odsłaniać mroczną duszę danych osób. By czytelnik sam mógł dawkować sobie ilość informacji i prowadzić indywidualną analizę zanotowanych słów. Tymczasem pomimo tytułu autor przyjmuje zupełnie inny charakter narracji, co krok wypowiadając swój surowy osąd. W wielu miejscach pojawiają się odwołania do jego innych książek lub nagrań w Internecie, które warto by było poznać, żeby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji, co znowu w moim odczuciu negatywnie wpływa na odbiór całości. Bo o ile w miarę szybko mogę odnaleźć daną pozycję w Internecie, tak z dotarciem do książki może być bardziej skomplikowana sprawa. A zasiadając do lektury z filiżanką herbaty nie do końca mam chęć, by co chwilę się odrywać i doczytać coś, co jest istotne dla tematu. Chyba że byłaby to rozprawka naukowa, a tutaj niekoniecznie tego oczekujemy.

Podsumowując, choć temat książki ma duży potencjał na ciekawą historię, to myślę, że autor już tak zapędził się w liczbie podobnych wydań bestsellerów, że zgubił to co kluczowe, czyli interesująco zaprezentowaną treść. Oszczędnie podane kluczowe informacja versus detaliczne opisy użytej broni, które dla zwykłego śmiertelnika, zwłaszcza z kraju, gdzie broń ani trochę nie jest powszechna, są nużące. Do tego wspomniane liczne odwołania i nieco nagminne powtórzenia zdania autora, który jak sam zapowiada na początku, nie będzie przebierał w słowach. I dobrze, nie lubię owijania w bawełnę, ale zdecydowanie nie takie było moje oczekiwanie względem tej książki.

Ostatecznie mam poczucie, że dowiedziałam się sporo na inny temat, niż ten, który wnioskując po tytule miał być motywem przewodnim książki. A i sam przekaz tych informacji jest dość pobieżny, więc choć potrafiłabym wymienić kilka odnotowanych masakrycznych sytuacji, to już miałabym kłopot, żeby bliżej nakreślić motywy ich sprawców. Lekturę tę polecałabym raczej ją jako wstęp do tematu, by zrobić rozeznanie w kluczowych historycznych momentach i dopiero to potraktować jako punkt wyjścia do dalszego zgłębiania tematu.