Jedyny I Niepowtarzalny Bob | Autor: Katherine Applegate

Z wielką przyjemnością sięgnęłam ponownie po prozę Katherine Applegate, której fascynującą serią „Animorphs” zaczytywałam się jakiś czas temu. Książka „Jedyny i Niepowtarzalny Bob” to kontynuacja przygód nietypowej, uroczej gromadki zwierząt. Malutki słoń, dostojny goryl i uparty pies jako najlepsi przyjaciele bawią i uczą młodego czytelnika, wpływając na kształtowanie szacunku do drugiej istoty.

Jedyny i niepowtarzalny Bob to opowieść o psie po przejściach, psie innym niż wszystkie, obdarzonym swoistym charakterkiem. Po tułaczce znalazł on nowy dom, ale to nie oznacza końca przygód i kłopotów, które zazwyczaj przechadzają się w parze. Zastajemy Boba w momencie, gdy do miejsca jego zamieszkania zbliża się potężny huragan. W przyrodzie czuć strach i zamieszanie, gdyż wszyscy wiedzą, że z żywiołem nie ma żartów. Jak zwierzęta poradzą sobie w trakcie burzy? Czy będą mogły liczyć na pomoc człowieka, czy tylko na siebie? Jedno jest pewne- życie Boba znów stanie na głowie. Dopiero, gdy na scenę wkracza potęga natury, pies uświadamia sobie, jak wiele ma do stracenia.

Katherine Applegate słynie z wnikliwej, bardzo obrazowej umiejętności opisywania zwierzęcych zachowań. Tym razem poznajemy wiele charakterystycznych cech psiaków. Ba, nawet specjalny słownik zakręconych psich pojęć! Kiedy autorka zaczyna opisywać swoich bohaterów, bez trudu można wyobrazić sobie ich ruchy, gesty i zwyczaje. Nie wiem, jak ona to robi, ale ma się wrażenie odbioru świata przedstawionego w książce wszystkimi zmysłami. Należy dodać do tego przejmujący i trzymający w napięciu sposób przedstawienia wydarzeń, dzięki któremu w czytelniku budzą się przeróżne emocje. Nie brakuje wzruszeń i obaw o los sympatycznych zwierzaków.

Powieść zaskoczyła mnie niecodzienną konstrukcją. Zamiast podziału na klasyczne rozdziały i podrozdziały, na każdej stronie zastosowano hasła służące podsumowaniu refleksji głównego bohatera. To właśnie narracja, specyficzna, monologowa, stanowi większą część książki. Autorka postanowiła uczynić swoim narratorem samego Boba. Jest on psem o bardzo wyraźnym charakterze i sprecyzowanych poglądach chyba na wszystkie możliwe tematy dotyczące świata ludzi i zwierząt oraz ich wzajemnych powiązań. Czytelnik ma możliwość dowiedzieć się, jak zwierzak postrzega ludzi, swoich przyjaciół, jakie ma hobby i życiowe priorytety.  Zanim na dobre rozkręci się akcja, a trwa to trochę, w opowieści Boba pojawiają się wspomnienia z ubiegłych lat i  opinie na temat ludzkiej i zwierzęcej natury. Katherine Applegate nawiązuje również do pierwszej części, poświęconej gorylowi Ivanowi. Osnuta została ona na kanwie autentycznych wydarzeń.

Niezwykle wartościowe staje się zawarte w powieści przesłanie oraz podejście do problemów zwierząt. Pisarka nie owija w bawełnę, nie zamiata pod dywan żadnych problematycznych kwestii. Mówi o tym, że ludzie potrafią być okrutni, a zwierzęta po przejściach nie są w stanie szybko zapomnieć i jakby nigdy nic, od nowa zaufać. Jej bohaterowie mieli pod górkę, a ich los uzależniony został od widzimisię człowieka. Pies, czy kot to nie tylko pupile, ale dla niektórych... problem lub rozrywka. Realia zwierząt zamkniętych w domach towarowych, porzuconych albo skrzywdzonych, walczących o przetrwanie, a prezentowanych z punktu widzenia psa i jego przyjaciół są najważniejszym elementem książki. Pozwalają bowiem inaczej spojrzeć na niektóre sprawy, ocenić własne zachowanie, nie być biernym, gdy komuś dzieje się krzywda. Cenię powieść „Jedyny i niepowtarzalny Bob” za prawdę, którą odkrywa Katherine Applegate.

Warto wspomnieć, że książka posiada utrzymane w odcieniach szarości ilustracje, które stanowią miły, wzbogacający wydanie dodatek.