Basia I Rower | Autor: Zofia Stanecka

Seria „Basia i przyjaciele” to kultowe wydania książeczek znanych chyba wszystkim dzieciom w całej Polsce. Są to urocze historyjki, które zachwycają swoją prostotą i swoistą normalnością – opowiadają o perypetiach małej dziewczynki, która nabywa nowych umiejętności, poznaje nowe rzeczy, a także zaczyna rozumieć sama siebie i swoje wnętrze. Może zabrzmi to górnolotnie, ale te słodkie, niewinne i codzienne historyjki, są kwintesencją dobrego, ciepłego i radosnego dzieciństwa, o którym marzą z pewnością wszyscy milusińscy. Mamy tutaj do czynienia z normalnością, która kojarzy się z miłością rodzicielską, przyjaźniami, poznawaniem nowych miejsc, przygodami itd.; widać wyraźnie, że autorki serii pragną pokazywać swoim czytelnikom normalne, zdrowe dzieciństwo, nieprzesiąknięte smartfonami i laptopami.

W tej konkretnej książeczce obserwujemy Basię, która wyrusza w wielką podróż wakacyjną z rodzicami i rodzeństwem, wiedząc, że kilka najbliższych dni spędzi na łonie natury. Czekają ją rowerowe wycieczki, pikniki, pyszne jedzenie, obcowanie z przyrodą w miejscu nietkniętym przez człowieka. Dziewczynka na początku obawia się długich rowerowych wycieczek, ale dzięki wsparciu rodziców Basia nabiera odwagi i wyrusza w ciekawą podróż. Po drodze dzieją się jednak różne rzeczy, nie zawsze miłe i sympatyczne, jednak cała rodzinka wychodzi z opresji cało. Właściwie wszystko kończy się dobrze, a bohaterka jest szczęśliwa, że odważyła się wyjść ze swojej strefy komfortu.

Przy omawianiu tej serii należy przede wszystkim zwrócić uwagę na minimalizm tekstowy – młody czytelnik nie jest tutaj bombardowany wyrazami, które mogą go przytłoczyć i wręcz „napaść”. Wszystko jest tu napisane prostym, ładnym i konkretnym językiem, jednak nie brakuje tutaj miejsca na naukę pewnych zachowań. Opowiastka ta w jakimś sensie zmusza do refleksji, pokazuje, że nie zawsze to, co na początku wydaje się być trudne i nie do przeskoczenia rzeczywiście takie jest. Trzeba czasem odrobiny odwagi i spokoju, aby zdobyć się na rzeczy, o których kiedyś nawet byśmy nie pomyśleli. Ta nauka podawana jest odbiorcom stopniowo, za pomocą przykładów, a nie swoistego „kazania”, lub suchej informacji. Dziecko ma się tutaj przede wszystkim dobrze bawić, zainteresować historią, zaciekawić określonymi przygodami Basi. Tylko gdzieś tam podświadomie ma sobie przyswoić wspomnianą puentę i naukę, ale też nie od razu i w całości. Tak łagodna nauka i szlifowanie charakteru to zdecydowanie najlepsze metody wychowawcze i wartości edukacyjne, jakie może mieć do zaoferowania książka.

Jak już wspomniałam, przy okazji omawiania innej książki Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak, szata graficzna jest tu bardzo ładna i spójna z tekstem. Ilustracji jest tutaj dużo, ale nie zaburza to proporcji między nimi a tekstem – tego drugiego jest tu też sporo. Widać w tym wszystkim jakieś takie wyważenie i inteligentne podejście do kompletowania całości. Książeczka jest oczywiście kolorowa, świeża, w stylu tych, które wydawane były jeszcze dwadzieścia lat temu. Dzięki temu starsi czytelnicy mogą nabawić się sentymentu do tej serii i z tego właśnie powodu czytać ją swoim podopiecznym bezustannie. Całe szczęście okazuje się, że książeczek z tego cyklu jest bardzo dużo, a z tego co wiadomo, powstaje ich jeszcze więcej. Jest to wspaniała wiadomość dla wielbicieli Basi, jej przyjaciół, rodziny, a także przygód, które im bezustannie towarzyszą. Tak wartościową literaturę dziecięcą warto znać i przekazywać z pokolenia na pokolenie.