Na Skraju Świata | Autor: Katarzyna Archimowicz

 Olga Daronin to młoda, przedsiębiorcza kobieta. Pani dyrektor wielkiej korporacji. Od dziesięciu lat jest w szczęśliwym związku. Przynajmniej jej się tak wydaje. Nie dostrzega, że tak naprawdę jest tylko ozdobą dla swojego partnera Jacka. Póki wszystko idzie po jego myśli jest cudownie. Jacek nie przejmuje się i nie dostrzega niczego więcej poza swoimi potrzebami.

Pewnego dnia szef daje Oldze propozycję z tych nie do odrzucenia. Ma pojechać do Lublina i rozkręcić ich nowy oddział. Olga odbiera to jako degradację i jest załamana. Czuje się niesprawiedliwie potraktowana. Wojna z szefem wisi na włosku. Tymczasem Jacek coraz częściej zaprasza do ich wspólnego mieszkania kolegów. Po ich wizytach mieszkanie wygląda jak najgorsza spelunka. Olga ma już tego dosyć i podejmuje decyzję o przyjęciu propozycji szefa.

Nie spodziewa się, że wyjazd do Lublina zmieni jej całe dotychczasowe życie. Nie wie też, że całkiem niedaleko mieszka jej bardzo bliska rodzina. Jak to bywa, kłótnie, wzajemne animozje, zazdrość i brak tolerancji spowodowały, że pewien młody człowiek popełnił samobójstwo. Jego żona usłyszała fragment rozmowy, z której mylnie wywnioskowała, że jej mąż ma romans. Nie chciała słuchać żadnych wyjaśnień, zabrała córeczkę i wyjechała. A mąż po czterech miesiącach, nie mogąc sobie poradzić z tęsknotą za nimi, powiesił się.

Olga, która niemal całe życie wychowywała się we Włoszech, jest przekonana, że nie ma żadnej innej rodziny. Do chwili, kiedy ojciec zmęczony ciągłymi wyrzutami sumienia, przyjeżdża do niej i wyjawia jej skrywany od lat rodzinny sekret. To wstrząśnie Olgą i obróci jej życie o 180 stopni.

Olga ma wsparcie w Anecie, swojej przyjaciółce z firmy. Mimo, że nie zwierza jej się, to jednak chętnie chodzi z nią na wspólną kawę lub wspólne obiady do ulubionej restauracji „U Fabiana”. Przyjaźń między Olgą i Anetą przetrwa, mimo niemałych zawirowań i służbowej zależności – to Olga jest przecież szefową.

„U Fabiana” jest miejscem gdzie Olga i Aneta poznają Marcina. To jeden z kelnerów. Wprawdzie Aneta go wypatrzyła, ale on zdaje się być zauroczony tylko Olgą. Jego bezczelne zachowanie przynosi efekt. Olga, która w gruncie rzeczy potrzebuje męskiego ramienia i dużo ciepła, ulega Marcinowi. Przez jakiś czas stanowią parę, którą łączy tak naprawdę tylko seks. Związek kończy się, kiedy Marcin dostaje szansę wzięcia udziału w zagranicznym kursie, który podniósłby jego kwalifikacje – jest kompozytorem – a potem wyjeżdża do Hiszpanii, ponieważ został zauważony przez jednego z reżyserów. Związek na odległość, opierający się wyłącznie na seksie, nie ma szansy przetrwać.

Często jest tak, że to co się wydaje katastrofą, czymś koszmarnym, okropnym, w perspektywie czasu okazuje się czymś naprawdę fantastycznym. „Zesłanie” do Lublina wydawało się Oldze degradacją, czymś najbardziej niesprawiedliwym – a okazało się początkiem odnalezienia siebie. Olga nie tylko odnalazła swoje korzenie i pokonała wiele lęków, wychodząc wielokrotnie ze swojej strefy komfortu. Przede wszystkim w końcu odnalazła siebie. Miała czas na przemyślenia i zastanowienie się nad swoim życiem, nad tym, kto jest dla niej ważny – a przede wszystkim nad tym, że ona powinna być dla siebie najważniejsza. Przetrwała przyjaźń z Anetą. I co nie mniej ważne Olga spotkała miłość tam, gdzie się jej zupełnie nie spodziewała.