Przepis Na Człowieka | Autor: Dawid Myśliwiec

Popularyzacja wiedzy naukowej wśród osób z nią niezwiązanych, bądź związanych z innymi jej dziedzinami jest zadaniem niezwykle ważnym ale też zdecydowanie nie łatwym. Nauka ma to do siebie, że rzadko daje jasne, czarno-białe odpowiedzi i niejednokrotnie odkrycia, które w jej świecie są przełomowe i rzucają nowe światło na sposób pojmowania otaczającej nas rzeczywistości, są niezwykle mało medialne, gdyż zawierają szereg warunków i ograniczeń. Niemałą sztuką jest takie przekazanie ich niezorientowanemu w danej tematyce odbiorcy, by nie tylko zrozumiał o co chodzi, ale i by był w stanie docenić ich przełomowość. Jedną z osób, które radzą sobie z tym znakomicie jest Dawid Myśliwiec, którego kanał: „Uwaga! Naukowy bełkot” ma wielu odbiorców szukających niełatwych odpowiedzi na często proste pytania. Autor, który mocno stara się, by nie łączyć jego podcastowej aktywności z tym co napisał wydał w zeszłym roku książkę „Przepis na człowieka” poświęconą ludzkiemu genomowi i temu, jak przekłada się on na to kim jesteśmy.

Założenie jest proste i oparte o powszechnie znany fakt, że w genach znajduje się źródło tego jacy jesteśmy, jak wyglądamy i jak żyjemy (jako organizm, oczywiście). Dawid Myśliwiec od samego początku, nie tyle próbuję podważyć tę tezę, co ukazać jak bardzo jest ona wybiórcza i jak wiele rzeczy ma realny wpływ na nasze późniejsze życie. To idealny przykład rozprawienia się z założeniem, w celu skonfrontowania z nim dostępnej (na czas tworzenia książki) wiedzy oraz wysnucia wniosków. Po lekturze tego typu książki zawsze pojawia się znacznie więcej pytań, niż było zanim przystąpiliśmy do czytania. Nie inaczej jest w przypadku „Przepisu na człowieka”, gdyż  jak to w świecie naukowym bywa, wnioskom daleko do generalizacji i ich wysnucie automatycznie wiążę się z obecnością pytań: „A co jeśli jednak jest odrobinę inaczej?”.

O pierwszych pytań, o to co czyni nas takimi ludźmi jakimi jesteśmy do genetyki jest spora droga, niejednokrotnie przemierzana w historii. Dość szybko po wykształceniu świadomości rodziły się pytania, kim jesteśmy i dlaczego jesteśmy. Przez lata odpowiedzi okraszone były mistycyzmem, wmieszane były bóstwa, czy kościół, które przez wieki wstrzymywały postęp, gdyż badacze byli silnie osadzeni w realiach religii traktowanej z mocą prawa. Dopiero XX wiek przyniósł zmianę podejścia na szeroką skalę, bo choć i wcześniej zdarzali się badacze powątpiewający w boską opatrzność, czy interwencję o tyle przez długi czas nie mieli oni znaczącej roli w publicznych naukowych dysputach.

Książka Dawida Myśliwca opowiada również o tym. Przytoczone zostają początki badań nad pochodzeniem człowieka jako konkretnej istoty. Od samego punktu wyjścia, którym jest płodność i reprodukacja. Tego jak wielkim powodzeniem cieszyła się idea samorództwa oraz jak chętnie dawniejsi badacze wpadali w pułapkę błędów poznawczych. To bardzo interesująca część książki,  wiele z przytoczonych historii dotyczących dokonywanych odkryć nadaje się na fabułę, wokół której osadzić można niejeden film. Tematyka związana z nieco mniej medialnymi, współczesnymi badaniami jest równie interesująca.

Ogromną siłą książki jest jej niezwykle przystępny język, Z jednej strony mamy tu rzeczowe przedstawienie faktów, z drugiej zaś ubrane zostały one w tak porywający sposób, że od lektury ciężko się oderwać. To ogromna siła tej książki.

„Przepis na człowieka” to przykład świetnie napisanej, lekkostrawnej książki popularnonaukowej, którą czyta się z zapartym tchem. Widać po Dawidzie Myśliwcu, że nie jest to jego pierwszy kontakt z popularyzowaniem nauki, gdyż doskonale wie, że by przeciętnemu czytelnikowi nie wydała się nudna, bądź zbyt trudna należy ubrać ją w odpowiedni, przystępny sposób, nie zatracając przy tym, tego co najważniejsze i nie popadając we wprowadzające w błąd uogólnienia. Wyszło mu to znakomicie, dzięki czemu jest to książka, którą z czystym sumieniem mogę polecić każdemu, tym bardziej, że jej tematyka dotyczy każdego z nas.