Literatoura | Autor: Paulina Mikuła

Och, jak przyjemnie było wziąć w ręce tak pięknie wydaną pozycję zwłaszcza, że jej autorkę „znam” od kilku lat za sprawą jej twórczości online. Język polski fascynuje mnie od dawna, więc gdy kilka dobrych lat temu stawałam przed wyborem szkoły średniej, nie miałam wątpliwości, że wybiorę profil typowo humanistyczny. Pamiętam, że szukałam wówczas stron i kanałów na yt powiązanych z tematyką i wtedy to, jeszcze na początku drogi „Mówiąc inaczej” zachwyciłam się po raz pierwszy energiczną dziewczyną. Zafascynowało mnie z jaką pasją opowiada ona o zawiłościach naszego języka, które obrazowała w naprawdę przystępny, i nierzadko humorystyczny sposób. Gdy pojawiła się informacja o tym, że spod jej pióra ukaże się pierwsza książka-oczekiwałam. Nie inaczej było tym razem, bo już sam pomysł na „Literatourę” moim zdaniem jest nieszablonowy. Może trochę kontrowersyjny, zdecydowanie niekonwencjonalny. O czym więc traktuje wspomniana pozycja?

Zanim przejdę do właściwej części recenzji musze wspomnieć, że w wielu kwestiach zgadzam się z autorką. Przykra prawda jest taka, że bardzo często to na etapie szkoły zabijana jest w młodych chęć czytania. Wszystko odbywa się według narzuconego szablonu, a w  omawianych lekturach chodzi wyłącznie o to, by trafić przy interpretacji w klucz umożliwiający późniejsze „zaliczenie” tematu. Ograniczyliśmy sobie w ten sposób przyjemność płynącą z indywidualnej interpretacji. Prawda jest taka, że nawet w powszechnie uznawanych za nudne pozycjach, znajduje się bardzo często drugie, często bardziej interesujące, dno. Paulina Mikuła postanowiła więc stworzyć zestawienie książek i pomóc odkryć czytelnikowi właśnie to nieco zakonspirowane przesłanie. W nowej publikacji zamieściła odniesienie aż do 150 tytułów pochodzących z różnego okresu, dotykających różnej tematyki. Znajdziemy tu znanego bardziej z  kultowej ekranizacji „Znachora”, nie zabraknie na kartach „Szumu” Magdaleny Tulli, znajdzie się także „Dygot” Małeckiego. W myśl zasady, że nie samymi lekturami uczeń żyje sporo pozycji owszem odnosi się do szkolnego kanonu, ale jest też cała masa współczesnej literatury polskiej – co cieszy. Dzięki temu  zabiegowi wolumin ten będzie idealny zarówno dla czytelnika w wieku szkolnym, jak i dla starszego, chcącego nieco odświeżyć sobie pamięć o przeczytanych niegdyś książkach. Ciekawym zabiegiem jest według mnie zamieszczanie fragmentów danego dzieła, dzięki czemu możemy wczuć się w  jego klimat, a dopiero później swoje miejsce znalazły prywatne przemyślenia Pauliny Mikuły. Jedne z nich są dłuższe, inne w kilku wręcz zdaniach wyczerpują temat. Ciekawym jest, że nawet  w swojej skondensowanej formie zmuszają do myślenia, do samodzielnego wyciągania wniosków. Zdecydowanie odświeżają one spojrzenie na znane już tytuły albo w przypadku tych jeszcze nieprzeczytanych zachęcają do sięgnięcia po nie, właśnie w celu odkrycia treści.

Jestem również pod wrażeniem wizualnej strony. Ciekawa grafika, twarda oprawa i przyjemny podział wewnątrz sprawiają, że chce się ją mieć nie tylko na półce, ale zwłaszcza w dłoniach, podczas lektury. Wydaje mi się, że dla osób kochających czytać, będzie to prawdziwa literacka uczta, na pewno udana ciekawostka i niebanalna podróż do świata książek. Może się też sprawdzić jako pomoc edukacyjna dla maturzystów, ze względu na to, że w jej wnętrzu znalazły swoje miejsce tak chętnie poruszane na egzaminach utwory jak „Lalka” Bolesława Prusa czy „Wesele” Wyspiańskiego. Pozostaje mi tylko dopisać: dajcie się ponieść „Literatourze”!