Muzyka I Taniec Wybór Tekstów | Autor: Jan Stanisław Witkiewicz

Czy w obecnych czasach istnieją krytycy kulturalni z prawdziwego zdarzenia? Czy ktoś jeszcze czyta recenzje? Czy ktokolwiek sili się w nich na szczerość i własne zdanie? To pytania, które pojawiają się od jakiegoś czasu w dyskusjach związanych ze światem sztuki, filmu czy muzyki. Takie tematy poruszane są również na studiach humanistycznych. I, niestety, większość osób przyznaje, że ciężko już o celną, szczerą recenzję jakiegoś wydarzenia kulturalnego.

To samo zdanie ma zarówno autor wstępu do książki, Jacek Marczyński, jak i sam autor, Jan Stanisław Witkiewicz. Ten pierwszy już na samym początku zauważa, że media zostały zdominowane przez przekazy reklamowe, a dziennikarz o własnym, odmiennym zdaniu to coś rzadko spotykanego. Ten drugi pokazuje czytelnikom, że nie jest to problem tak świeży, jak nam się wydaje. W tekstach Witkiewicza czytamy, że już pod koniec lat dziewięćdziesiątych dziennikarze pisali artykuły o wydarzeniach, które nawet się nie odbyły! Nie zrażeni tym jednak, nie mając może czasu na sprawdzenie informacji publikowali to, co dostali w materiałach prasowych tworząc spektakle, których nie było.

I dlatego książka „Muzyka i taniec. Wybór tekstów” jest tak cenna. Jan Stanisław Witkiewicz, nie zadowala się pisaniem miłych słów, by nikomu nie zrobiło się przykro. Nie wplata w swoje teksty reklam, potrafi pochwalić, ale i bez skrupułów  wytknąć wszystkie błędy w sztuce. Pisze wprost, co jest nie tak, nie przemilcza uchybień reżyserów czy choreografów, nie próbuje na siłę znaleźć samych pozytywów. Pisze o spektaklach, na których był osobiście, o ludziach z którymi rozmawiał i przedstawia wydarzenia takimi, jakimi były z punktu widzenia człowieka, który zna się na tym temacie lepiej niż przeciętny widz. By móc sobie pozwolić na takie krytyczne podejście należy, przede wszystkim, mieć ogromną wiedzę na poruszane tematy. A doskonała znajomość obszaru, w którym porusza się autor, w każdym kolejnym tekście zaskakuje na nowo.

W książce znajdziemy recenzje i wywiady napisane przez Witkiewicza, publikowane w prasie od 1993 roku. Jest to spory zbiór, ponieważ liczy sobie ponad 700 stron. I to może zniechęcić część czytelników. Z jednej strony pojedyncze teksty czyta się naprawdę szybko, lecz na całą książkę trzeba zarezerwować sobie zdecydowanie więcej niż dwa czy trzy wieczory. Drugą sprawą jest tematyka. Jan Stanisław Witkiewicz jest krytykiem muzycznym i baletowym, dlatego w książce znajdziemy teksty dotyczące głównie baletu, teatru, a przede wszystkim, opery. Z tego powodu osoby, którym tematy związane z muzyką poważną nie są bliskie, mogą odczuwać przesyt taką tematyką zanim jeszcze dojdą do połowy publikacji. Natomiast fani baletu czy opery będą zachwyceni tym zbiorem tekstów. Będzie to także dobra książka dla studentów lub osób zainteresowanych zarówno dziennikarstwem jak i szeroko pojętą kulturą. To dobry przykład tego, jak pisać recenzję z wydarzenia kulturalnego, jak podchodzić do różnych zagadnień i jak nie bać się wyrażać swojego zdania, a także pokazuje w jaki sposób przyglądać się artystom i ich występom. Wszyscy czytelnicy będą mogli także poszerzyć swoją wiedzę o obszary, którymi człowiek nie interesuje się na co dzień czy znaleźć różne ciekawostki o znanych na całym świcie artystach (i zabłysnąć nimi w towarzystwie).

Zgodzę się tutaj z autorem wstępu do książki. Możemy te zebrane teksty traktować jako obraz przeszłości. Jednak nie jest to jedyny sposób interpretacji. Wiele z poruszanych przez autora zagadnień czy problemów jest nadal aktualnych. Zaczynając od wspomnianych już przeze mnie krytyków wydarzeń kulturalnych na trudnościach szkół artystycznych kończąc. Zaletą tej książki jest także to, że autor nie używa specjalistycznego słownictwa. Człowiek nie zaznajomiony z operą nie poczuje się wykluczony, ponieważ wszystko opisane jest łatwo i przystępnie. Warto więc sięgnąć po tą książkę, by sprawdzić czy nie odkryjemy w sobie nowej pasji. Liczne recenzje baletów czy oper zachęcają człowieka do wybrania się do jakiejś instytucji kultury i sprawdzenia na własnej skórze jaka obecnie jest kondycja tych miejsc. Zachęcają szczególnie teraz, gdy teatry i opery przez długi czas były zamknięte.