Suzanna Tom 4 Siostry Calhoun | Autor: Nora Roberts

Nora Roberts i jej "Suzanna" z cyklu "Siostry Calhoun" to  już ostatnia z pakietu egzemplarzy recenzenckich książka jaką otrzymałam od @sztukater.

Jest to kolejna autorka której wcześniej jakoś nie miałam okazji czytać. Ale muszę przyznać, że teraz to z przyjemnością sięgnę po  pozostałe tomy o innych siostrach.Na Suzannę zdecydowałam się głównie przez opis  wzmiankę o byłym policjancie o którym mowa w opisie. Mam słabość do wszelkiej maści służb mundurowych, tak więc musiałam poznać ex funkcjonariusza Holta. Mężczyzna, przy pierwszym kontakcie sprawiał wrażenie zimnego, niedostępnego jednak z biegiem czasu naprawdę wzbudzał sympatię choćby w relacji jaką zbudował z tytułową Suzanną i jej dwójką uroczych dzieci. Sielska sceneria wśród której znajduje się posiadłość rodziny Calhoun działała na wyobraźnię. Tajemnice  które skrywa wprost intrygowały mnie od początku do końca. Przyjemnie było mierzyć się wraz z bohaterami z poszukiwaniami rodzinnej biżuterii ukrytej wiele lat temu. W tym domu przeszłość przeplatała się z teraźniejszością. Jak wiele lat temu dziadka Holta i babcię Suzanny połączyło  piękne choć zakończone tragicznie uczucie. Tak teraz historia zatoczyła koło i znów rodziny Calhoun i  Bradford połączy miłość silniejsza od wszelkich przeciwności.

Bardzo przyjemna lektura, cóż więcej można powiedzieć? Całkiem szybko się ją czytało. Czas spędzony na lekturze uważam za mile spędzony. Co jeszcze w książce mi się podobało i zasługuje na wspomnienie? otóż były to przetykane w rozdziałach fragmenty wydarzeń z przeszłości. Z tych fragmentów czytelnik poznaje historię starszych członków obu rodów i losów szmaragdowego naszyjnika którego od lat wszyscy bezskutecznie poszukują.

Wypadałoby teraz zapoznać się z  pozostałymi książkami autorstwa Nory Roberts opisującymi losy innych sióstr Calhoun ich wzloty i upadki, przeplatane intrygami, zagadkami z przeszłości. Wcześniej nie czytywałam nic tej autorki  myśląc troszkę stereotypowo, krzywdząco o jej twórczości jak o  słabej jakości harlequinach. Jednak dziś po lekturze Suzanny mogę powiedzieć, że się myliłam. Autorka pisze całkiem przyjemnie, wciągająco. Kiedy trzeba jest zabawnie, kiedy trzeba jest niebezpiecznie i intrygująco. Także jest to historia pełna emocji i wrażeń. W sam raz na popołudnie przy kawie kiedy za oknem pogoda nie zachęca do spacerów. Przenosimy się bowiem w malownicze okolice gdzie mieszkają nasi bohaterowie. Historia z przeszłości  mimo, że nieszczęśliwa okazała się na prawdę bardzo ciekawa. Z zapartym tchem przewracałam kolejne strony by przekonać się czy uda się znaleźć klejnoty rodowe, i kto tego dokona. Bo nie będę ukrywać, że jest kilka osób które chcą na szmaragdach położyć swoje łapy i nie cofną się przed niczym by tego dokonać.

Kolejnym wątkiem jaki mnie interesował był rozwój relacji między panem władzą Holtem i Suzanną, bo mimo trudnych początków ta dwójka po prostu musiała być razem. Ciekawiło mnie tylko kiedy oboje wpadną na to, że nie mogą żyć bez siebie. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie że dziadkowie z obu rodów maczali  palce w połączeniu pary. Skoro bowiem nestorom rodu nie udało się połączyć za życia, za punkt honoru wzięli sobie by ich wnuki zaznały szczęścia i miłości. Czy im się to uda? tego nie mogę powiedzieć by nie psuć przyjemności z lektury innym czytelnikom, czytajcie, warto. Na zakończenie dziękuję sztukaterowi za egzemplarz recenzencki.