Nieodpowiednia Chwila | Autor: J.Harrow

„Nieodpowiednia chwila” to kontynuacja książki „Nieodpowiednia dziewczyna”, autorstwa J. Harrow. Niestety, autorka nie pokusiła się o to, by w jakikolwiek sposób wprowadzić czytelnika do stworzonego przez siebie świata i nie opisała, nawet pokrótce tego, co działo się w części pierwszej. Jeżeli więc ktoś przypadkowo bądź z innych powodów, sięgnął od razu po część drugą, był niestety wrzucany na głęboką wodę historii, która rozgrywała się pomiędzy trójką bohaterów.

Eve, Daniel i Alice to trio, które stanowi trzon opowieści. Daniel i Alice byli parą, ale finalnie ze sobą zerwali i mężczyzna związał się z Eve. Z treści wywnioskowałam, że burzliwe losy tego miłosnego trójkąta były główną osią problemu części pierwszej. Niestety, ich sielanka nie trwała długo, ponieważ była dziewczyna i brzemię przeszłości zapukało do ich drzwi i wstrząsnęło ich światem w posadach. Eve, nie mogąc poradzić sobie z nową rzeczywistością, postanowiła wyjechać na kilka tygodni do rodziny i odpocząć od wszelkich problemów. Z kolei Daniel zamiast na nią najprościej w świecie poczekać, postanowił, że wprowadzi się do Alice, na czas nieobecności aktualnej dziewczyny.

Ta książka była dla mnie kompletnie niezrozumiała. Zachowanie wszystkich bohaterów było po prostu irracjonalne, nieprzemyślane, chaotyczne. Nie mogłam zrozumieć ich pobudek, kompletnie nie trafiały do mnie ich argumenty, dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej. Teoretycznie byli oni dorosłymi ludźmi, jednak opisani byli jako mentalni nastolatkowie, którzy robią wszystko pod wpływem chwili, na złość komuś drugiemu. W książce ponadto, znalazły się także sceny erotyczne, które niestety były bardzo techniczne, wręcz mechaniczne i brak w nich było jakiejkolwiek pasji czy namiętności. Pomiędzy zakochanymi, czyli Eve i Danielem nie było żadnej chemii, ich relacje bardziej przypominały te, które łączą współlokatorów, niż kochanków. Byli oni także głównymi narratorami fabuły, jednak przeszkadzał mi brak oznaczenia, kto w danej części się wypowiada.

Sama forma książki przypominała mi wpisy do pamiętnika; rozdziały były oznakowane jako kolejne miesiące w roku. Bohaterowie rozmyślali o swoim postępowaniu, rozterkach, problemach, przy czym nic konstruktywnego z tych rozmyślań nie wynikało, bo w ostateczności i tak decydowali się zachować kompletnie irracjonalnie. Zabrakło mi w tej książce głębi, drugiego dna, jakiegokolwiek morału. Ot, zwykłe czytadło, przeciętna opowieść o trójce uzależnionych od siebie osób. Fabuła nie obfitowała w zwroty akcji, w błyskotliwe dialogi, ani w zapierające dech w piersiach sytuacje – wszystko było po prostu zwyczajne, miałkie, nijakie.

Na plus zasługuje styl J. Harrow, który nie jest zły; jest spójny, dynamiczny, książkę czyta się szybko, na całe szczęście. Te nieco ponad trzysta stron można przeczytać spokojnie w kilka wieczorów, jednak dla mnie w ostatecznym rozrachunku były to wieczory zmarnowane. Lubię rozumieć postępowanie bohaterów, o których czytam, lubię czuć z nimi jakąkolwiek więź, kibicować im, trzymać kciuki za ich powodzenia. Eve, Alice i Daniel wyłącznie mnie irytowali i chciałam, by ta nasza znajomość jak najszybciej się skończyła. Zabrakło mi wielu rzeczy: ciekawej fabuły, wprowadzenia w świat przedstawionej historii, uczuć, emocji, logiki w postępowaniu bohaterów i sympatii do nich. Niestety, styl Harrow nie wystarcza, bym mogła uznać tę książkę za wartą przeczytania.

Dla mnie, niestety, „Nieodpowiednia chwila” jest przeciętną pozycją z mało wyrazistymi bohaterami, którzy gubią się w chaosie własnych decyzji.