Lato Pauli | Autor: Anna M. Gorgolewska

„Ostatnie lato Pauli” jest kolejną książką polskiej autorki, Anny M. Gorgolewskiej. Z pewnością można książkę tę zaliczyć do gatunku „młodzieżówek”, chociaż jest tak przyjemnie i dojrzale napisane, że i starszy czytelnik miło spędzi z nią chwile.

Główną bohaterką historii jest Paula, szesnastolatka, która kończy właśnie gimnazjum i wybiera się do szkoły średniej. Boryka się z tymi wszystkimi problemami, jakie dosięgają zdecydowaną większość młodych ludzi: kłóci się z przyjaciółkami, doświadcza pierwszego bólu złamanego serca. Znajduje się gdzieś pomiędzy dzieciństwem, a dorosłością i próbuje zdefiniować siebie i swoje nastawienie do świata. Z jednej strony nadal jest małą dziewczynką, która z chęcią powierzyłaby wszystkie swoje troski rodzicom, z drugiej jednak zaczyna pragnąć autonomii i samodzielności. Przy czym muszę przyznać, że Paula, jak na nastolatkę, jest bardzo rozważna, szczera i po prostu dobra. Świetny wpływ ma na nią jej sąsiad, starszy pan, do którego często wstępuje na herbatę z samowara i rozmowy; wątek ten zresztą został przez autorkę rozbudowany. Dziewczyna, dowiedziawszy się, że pan Konstanty ma syna, z którym nie utrzymuje kontaktów, postanowiła pomóc nieco losowi i pogodzić mężczyzn, wbrew ostrzeżeniom bliskich, że do takich spraw nie powinna się wtrącać. Czy jej decyzja uszczęśliwi kogokolwiek? A może przyniesie tylko jeszcze więcej pretensji i kłótni?

Ta książka pachnie latem, ma barwy zachodzącego lipcowego słońca i odgłos dzieci bawiących się na placach zabaw do późnych godzin wieczornych. Podczas lektury z łatwością można wyobrazić sobie uczucie ciepłego wiatru na policzku czy poczuć zapach rozgrzanej słońcem ziemi. Czytałam ją z pewnego rodzaju nostalgią, tęsknotą za czasami, kiedy młodość definiowała wszystko. To historia o dokonywaniu wyborów, o podejmowaniu niekiedy trudnych decyzji, o nauczeniu się proszenia o pomoc i o odnajdywaniu siebie. Jest to także miła i ciepła opowieść o rodzinie, która mimo kilku potknięć i tarć ciągle trwa razem, grzejąc się w cieple pewności, że mają kogoś, dla kogo są najważniejsi.
To doskonała książka dla wszystkich młodych ludzi, którzy czasami nie rozumieją tych zmian, które zachodzą w ich światopoglądzie. Których pochłonęła burza hormonów i niepewność, co do własnego „ja”. Ponadto, jest to także genialna pozycja dla dorosłych, którzy przez lata zapomnieli jak trudno jest być dorastającym człowiekiem. Styl Gorgolewskiej jest przystępny, prosty, przyjemny w odbiorze. Fabuła podzielona jest na konkretne dni wakacji, zamiast na tradycyjne rozdziały; wątków pobocznych jest kilka, ale zdecydowanie główną oś wydarzeń stanowi życie Pauli i to ona nadaje rytm wszystkim wydarzeniom. Bardzo uroczą postacią jest pięcioletnia dziewczynka, którą przez kilka dni opiekowała się główna bohaterka.

Nieco z ogólną koncepcją książki kłóci mi się jej okładka, która może wprowadzać w błąd, ponieważ patrząc na nią spodziewałabym się raczej historii starszych bohaterów. Jest piękna, wakacyjna i klimatyczna, ale jednak rozmija się z tematyką młodzieżową. Pod względem edytorskim nie można wydawnictwu niczego zarzucić; w książce nie było błędów, literówek, żadnych potknięć.

Podsumowując, „Lato Pauli” to lekka książka, z którą można się zrelaksować i miło spędzić czas. Z pozoru dotyczy ona spraw błahych, jednakże autorka w przemyślany sposób, po cichu, mimochodem, próbuje przekazać młodemu czytelnikowi, że nie jest ze swoimi problemami sam, że wiele innych osób ma podobne odczucia, problemy i wątpliwości.