Księga Dwóch Dróg | Autor: Jodi Picoult

"Dawn Edelstein zna się na śmierci jak mało kto. Jest doulą od umierania, która pomaga ludziom oswoić się z tym, co nieuniknione i uporządkować długo odkładane sprawy. Przed laty postawiła swoje życie do góry nogami: porzuciła pasję, karierę i miłość, aby w obliczu rodzinnej tragedii rozpocząć wszystko od nowa. Ale przychodzi dzień, kiedy znowu staje na rozdrożu: oto sama musi zmierzyć się z własną śmiertelnością, podjąć decyzje, które mogą zaważyć na jej dalszych losach i zadać sobie pytania, których sama dotąd unikała. Co ciekawe – w momencie granicznym Dawn nie myśli wcale o mężu, ale o dawnej miłości - egiptologu i archeologu Wyatcie Armstrongu. Zszokowana własną postawą postanawia wrócić do Egiptu, by kontynuować przerwane niegdyś badania nad Księgą Dwóch Dróg - najstarszym na świecie przewodnikiem po zaświatach - ale również po to, by odszukać Wyatta".

Czytając opis tej książki, liczyłam na to, że znów spotkam się ze starą, dobrą Jodi Picoult, która złamie mi serce opowiedzianą przez siebie historią. Zaskoczy mnie i nie pozwoli zapomnieć o tym, co właśnie przeczytałam. I chciałabym powiedzieć, że tak właśnie było, ale uwierzcie mi - nie mogę tego zrobić, choć piszę to z ogromnym bólem. W tej powieści nie było dla mnie zbyt wiele dawnej Jodi, którą pokochałam. Jeśli jeszcze nie znacie twórczości tej autorki, zacznijcie lepiej od innej powieści. Moim zdaniem to nie jest dobry pomysł na początek przygody z nią, ale po kolei.

Jodi Picoult nie można odmówić jednej rzeczy - kiedy bierze się za pisanie książki, robi to porządnie. To nie jest tak, że znajduje jakiś temat i pisze, co jej ślina na język przyniesie, sadząc byka na byku i wymyślając własne teorie. Nie, ona robi porządny research i to w jej powieściach widać. Ogromnie ją za to szanuję i podziwiam ogrom pracy, jaki wkłada w to,by każda opowiedziana przez nią historia była jak najbliższa rzeczywistości. Tak jest w tym przypadku. Wiem, że niektórym przeszkadzały wstawki o starożytnym Egipcie, ale ja nie miałam z tym najmniejszego problemu, to mnie zainteresowało. Rozumiem jednak tych, którzy nad tym wątkiem kręcili nosem. bo zajmuje on sporo miejsca i część z niego można było spokojnie wyciąć.

Początek książki był bardzo dobry, zapowiadał literacką ucztę, tylko potem było dla mnie już gorzej. Nie umiałam odnaleźć się w narracji. Wszystkie dotychczas napisane przez Jodi Picoult książki pochłaniałam jednym tchem. Z tą nie mogłam tego zrobić. Czytałam ją na raty, a bardzo rzadko mi się to zdarza.

Nie umiem określić swoich uczuć w stosunku do głównej bohaterki. Chyba nie do końca się polubiłyśmy. Nie rozumiałam wszystkich jej decyzji, czasem miałam wrażenie, że jest tak samolubna, że nie da się z nią wytrzymać. Nie zagrał dla mnie też wątek miłosny. Nie podejrzewałam, że Jodi może go poprowadzić w taki sposób, bo ma na koncie naprawdę dobre historie miłosne. Ta moim zdaniem taka nie była. Momentami trochę zgrzytałam zębami, czytając tę książkę.

Jednak nie chcę tylko marudzić,bo to będzie niesprawiedliwe w stosunku do tej powieści. Nie chcę, byście pomyśleli, że to był gniot i macie na jego widok uciekać z krzykiem, paląc za sobą wszystkie egzemplarze tej książki. Nic z tych rzeczy. Dawna Jodi, którą znam i uwielbiam, wracała do mnie w warstwe obyczajowej tej powieści. Zmierzyła się z trudną tematyką, śmiercią. Jestem pod wrażeniem, jeśli chodzi o jej podejście do tej kwestii. Szkoda tylko, że cała książka nie była utrzymana w takim tonie.

Wiem, że na początku pomarudziłam. Nie wszystko w tej powieści dla mnie się udało. Mam mieszane uczucia, jeśli o nią chodzi. Jak napisałam na początku - raczej nie polecam jej na pierwsze spotkanie z autorką. Nie mogę jednak powiedzieć, że książka mnie nie poruszyła.

Pogoda za oknem nie rozpieszcza, a zima w tym roku nie chce odpuścić. Jednak dla nas czytelników ta aura jest jak najbardziej sprzyjająca. Tym razem w moje ręce wpadła powieść autorstwa Jodi Picoult pt.: „Księga dwóch dróg". Z twórczością tej autorki miałam do czynienia już wcześniej. Wszystkie poprzednie powieści bardzo mi się podobały. Jednak czy ta również przypadła mi do gustu? Tego dowiecie się czytając poniższą recenzję.

Dawn Edelstein to główna bohaterka powieści „Księga dwóch dróg". Z zawodu jest ona doulą od umierania, czyli stara się pomóc ludziom w oswojeniu śmierci. Pomaga ona również w uporządkowaniu wszystkich spraw doczesnych, zanim nadejdzie to co nieuniknione. Jej kariera zaczęła się w momencie kiedy jej matka zapadła na ciężką, nieuleczalną chorobę. Wtedy to Dawn musiała porzucić wszystko i być przy mamie. Dziewczyna musiała między innymi zrezygnować ze studiów archeologicznych i przerwać poszukiwania cennej księgi. Jednak nadchodzi w jej życiu taki moment, że postanawia wszystko postawić na jedną kartę. Porzuca dom, rodzinę i wyjeżdża do Egiptu, aby kontynuować poszukiwania tytułowej Księgi Dwóch Dróg – przewodnikiem po zaświatach. Jednak czy jej się to uda? Tego dowiecie się czytając powieść „Księga dwóch dróg".

W tej książce dowiemy się bardzo dużo o starożytnym Egipcie, pradawnych wierzeniach, sposobach pochówku ludzi. „Księga dwóch dróg" to zbiór cennych informacji, które dają czytelnikowi wgląd w starożytną kulturę. Muszę przyznać, że dowiedziałam się wielu rzeczy, o których w szkole nigdy nie słyszałam.

Główna bohaterka Dawn Edelstein to postać, którą podziwiam. Mimo iż to postać fikcyjna to wywarła na mnie ogromne wrażenia. Kobieta zrezygnowała z dotychczasowego życia, aby dokończyć to co zaczęła przed laty. Tak naprawdę nie wiem, czy ja sama byłabym w stanie porzucić bliskich i wyjechać. Właśnie dlatego Dawn to postać, do której mam ogromny szacunek.
Język powieści jest prosty i zrozumiały. Stylistycznie książka też jest na wysokim poziomie, ale czego się spodziewać po tak znanej i lubianej autorce jak Jodi Picoult. Książka mimo tego, że ma ponad pięćset stron to nie nudzimy się czytając ją. Pisarka bardzo dobrze wprowadza czytelnika w poszczególne etapy życia głównej bohaterki. Ciekawym zabiegiem jest to, że przeskakujemy z przeszłości bohaterki do teraźniejszości. Dzięki temu możemy jeszcze głębiej poznać Dawn i uzyskać odpowiedź na pytanie dlaczego w taki, a nie inny sposób postąpiła i jakie pobudki nią kierowały.
Jak już wspomniałam na początku było to moje kolejne spotkanie z tą autorką. Poprzednie książki zachwyciły mnie od pierwszych stron i czytałam je z zapartym tchem. „Księga dwóch dróg" początkowo nie wywarła na mnie dobrego wrażenia. Niestety przez pierwsze strony męczyło mnie czytanie, ale stwierdziłam, że nie poddam się i dam jej szansę. Jak się później okazało była to bardzo dobra decyzja. Mimo ciężkiego początku później lektura ta tak mnie wciągnęła, że nie byłam w stanie się od niej oderwać. Momentami były męczące opisy, które były za długie i ciągnące się.

Podsumowując książka „Księga dwóch dróg" jest godna polecenia. Głównie polecam ją pasjonatom starożytnej kultury, gdyż jak już wspomniałam znajdziemy tutaj mnóstwo informacji z tamtych czasów. Jednak książka zawiera w sobie dozę romansu, dlatego przypadnie także do gustu czytelnikom tego gatunku. Mimo kilku minusów powieść tą oceniam dobrze i polecam. Nie zrażajcie się na początku, ponieważ ta lektura potrafi wciągnąć w wir czytania niejedną osobę.