Śmiech Diabła Tom 1 Dzieci Starych Bogów | Autor: Agnieszka Miela

Kiedy umiera nadzieja, nastaje czas obłędu. Gdy brakuje wybawców – rodzą się szaleńcy.

Wystarczyła jedna noc, by stracili wszystko, co było im najdroższe. Pozbawieni domu i wiary w lepszą przyszłość zdecydowali się poświęcić życie w imię poprzysiężonej zemsty. Jednak ktoś miał wobec nich inne plany.
Aine i Bertram, potomkowie dwóch Starych Rodów, nie mają pojęcia, że ich losy zostały nierozerwalnie złączone z Ziarnami Relenvel – legendarnymi istotami niemal równymi Bogom. Nie podejrzewają też, że wyrządzone im krzywdy są jedynie elementem gry, której stawka jest wyższa, niż ktokolwiek mógłby sądzić. Tym razem bowiem to ludzie zadecydują o wyniku starcia między bóstwami.
Czy dokonają właściwych wyborów?

Literatura fantasy ma wiele różnych obliczy, co też czyni ów gatunek tak niezwykłym, cenionym i popularnym. Czasami zaprasza nas ona do baśniowej, szczęśliwej i humorystycznej rzeczywistości, zaś innym razem oferuje mroczną wizję walki dobra ze złem - z różnym, końcowym efektem. I właśnie do tego drugiego nurtu wydaje się zaliczać powieść Agnieszki Mieli pt. "Dzieci starych bogów. Śmiech diabła", która ukazała się nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka, i o której postaram się wam opowiedzieć jak najwięcej w poniższej recenzji.

 Opowieść ta przedstawia losy dwojga głównych bohaterów - Bertrama Armina i Aine Wart. Oboje są potomkami dwóch prastarych i walczących ze sobą rodów, ale mimo to los i życie połączą ich ścieżki w jedną, choć zarazem bardzo dramatyczną, drogę. Najpierw nastoletnia Aine uratuje życie Bertrama, gdy ten udaje się z samobójczą misją zabicia ojca dziewczynki, a potem dorosły już Bertram ocali życie Aine, poszukując jej wówczas, gdy ta będzie potrzebowała pomocy. Oto bowiem ich rodowe spory staną się niczym wobec nowo zrodzonego kultu Loriemisthusa, który niesie sobą śmierć i zniszczenie. Tym samym nastaje czas walki, zemsty i walki z bogami, którzy mają wobec tej pary bohaterów swoje własne plany...

  Jak wspomniałam na wstępie, niniejsza powieść wpisuje się w nurt mrocznej fantastyki, której to strony znaczą krwawe sceny walki, wielkie ludzkie dramaty i boska moc, która nie liczy się z losem zwykłych śmiertelników. To jedno z obliczy tej książki, gdyż na drugie składa się porywająca relacja o dorastaniu, poszukiwaniu swojego miejsca w życiu i odkrywaniu prawdy o własnym przeznaczeniu, do czego dąży para głównych bohaterów. Tym samym też mamy przyjemność poznać bardzo ciekawą, napisaną w świetnym stylu i w jakiejś mierze inną od klasycznego spojrzenia na współczesne fantasy, powieść z bardzo wysokiej, literackiej półki.

 Książka ta stanowi sobą swoiste wprowadzenie do całości opowieści, które przede wszystkim przedstawia nam parę głównych bohaterów, odsłania przedziwny świat w którym rozgrywa się ta historia, jak i wreszcie otwiera główne wątki i ścieżki, którymi podąży fabuła kolejnych tomów. To dlatego właśnie poznajemy dzieciństwo i młodość Aine i Bertrama, ich wspólne, a następnie rozdzielone losy oraz więź, jaka ich połączyła. Do tego dochodzi oczywiście walka z mieczem w ręku, skomplikowana polityka, konflikt starych wierzeń z nową religią i boska magia, która dotyka swoją mocą zwykłych ludzi. To intrygująca, dobrze poprowadzona i niejednokrotnie zaskakująca nas swoją konstrukcją - choćby na gruncie chronologii, relacja.

 Bardzo udanie wypadają bohaterowie tej książki, na czele z naszą parą. Bertram jest odważnym, charakternym i dobrym z naturą człowiekiem, który jest gotów przeciwstawić się woli ojca, a nawet na znacznie więcej, wobec jego strasznych czynów. Jego siłę potwierdza także walka z rodzącym się gdzieś wewnątrz umysłu szaleństwem bogów, które nie pozwala mu żyć tak, jak pragnie. Równie ciekawie jawi się tu także Aine, zwana Wilgą. To odważna, inteligentna i potrafiąca się odnaleźć w każdej sytuacji, dziewczyna. Z racji swojej płci musi ona udowadniać na każdym kroku to, że nie ustępuje w sile, odwadze i mądrości mężczyznom, co wychodzi jej całkiem dobrze. Jednakże pod tą twarzą życzliwości, kryje się również bardziej mroczne oblicze, które pozwoli osiągnąć jej niemalże wszystko...

 Nie mniej interesująco przedstawia się świat tej opowieści - quasi średniowieczna kraina starych wierzeń, czterech rywalizujących ze sobą rodów i walki, która w zasadzie nigdy nie ma końca. To świat ludzi i ich namiętności, ale jednocześnie i świat dawnych bogów, którzy prowadzą ze sobą skomplikowaną grę - a jakże, kosztem zwykłych śmiertelników. Największe wrażenie wywiera na nas to, że rzeczywistość ta jest tyleż fantastyczną, co i realistycznie mroczną w tym, do jakich nieszczęść może doprowadzić ludzka złość, szaleństwo i zazdrość.

 Książka ta liczy sobie 480 stron, ale uwierzcie mi na słowo, że nawet nie zauważycie tego, jak szybko dobrniecie do jej końca. Jest to zasługą barwnej fabuły, ciekawych bohaterów, mrocznego świata fantazji i wojny w jednym, jak i wreszcie dobrego, pisarskiego warsztatu Agnieszki Mieli, która prowadzi swoją relację w perfekcyjnym, odpowiednio emocjonującym i przede wszystkim rozbudzającym nasz apetyt na więcej, stylu. To solidna i w jakiejś mierze wyróżniająca się spośród innych pozycji, literacka fantastyka z wysokiej półki.

  "Dzieci starych bogów. Śmiech diabła" to bardzo dobra książka, do której to poznania zachęcam was z jak największym przekonaniem. Zachęcam tym bardziej, iż jak wspominałam powyżej, stanowi ona sobą dopiero swoiste preludium do tego, co będzie na nas czekać w kolejnych tomach cyklu. Polecam - naprawdę warto!