Mordercza Proteza | Autor: Igor Frender

Od kilku lat z przyjemnością zaczytuję się w książkach kryminalnych i thrillerach. Sięgam również po historie kryminalne z lat PRL-u, które czytam z równie wielkim zafascynowaniem. Zachętą do sięgnięcia po książkę Igora Frendera pt. „Mordercza proteza” była nie tylko tajemnicza okładka, ale również zachęcający opis wydawcy. Okazało się jednak, że z wyborem tej pozycji zupełnie nie trafiłam w swoje gusta. Dlaczego? O tym za chwilę.

„Mordercza proteza” to książka z gatunku powieści Galio. Nigdy wcześniej nie czytałam nic z tego gatunku i muszę przyznać, że więcej po podobne pozycje nie sięgnę. W moim odczuciu jest to kryminał napisany zbyt zawile, a zagadka zabójstwa, którym zajmuje się kapitan milicji, Jan Jedyna, jest równie zagmatwana. Rozciągająca się zbyt długo fabuła sprawia, że szybko można stracić zainteresowanie całością. To wszystko zaś wpływa na to, że opinia po przeczytaniu książki nie jest najwyższa.

O czym jest książka Igora Frendera? To historia zabójstwa, która jest powiązana z brutalnym morderstwem sprzed więcej niż 20 lat. Tropów w całej historii jest naprawdę niewiele, za to trupy nieustannie się mnożą… W końcu kapitan milicji trafia do tajemniczego szpitala psychiatrycznego. Działa tam Departament Indoktrynacji Wskazanej, który wielu czytelnikom obecnie kojarzyć się może z nawiązaniem do współczesnych czasów. W książce zarysowana jest rzeczywistość świata socjalistycznego, w której z pewnością osoby pamiętające tamte wydarzenia będą doskonale rozeznane. Zagmatwana historia kryminalna dowodzi, że błędem jest panujące powszechnie przekonanie, że nie ma ludzi niewinnych, a są tylko ci źle przesłuchani.

Komu mogłabym polecić książkę Igora Frendera pt. „Mordercza proteza”? Być może dobrymi odbiorcami byłyby osoby, które miały okazję przeczytać pierwszy tom z serii z kapitanem milicji, Janem Jedyną. Mowa o książce pt. „Człowiek jatka”. Być może lektura tego tomu pozwoliłaby czytelnikowi przyzwyczaić się do danego nurtu powieści, nieco z nim oswoić, a przez to – zwyczajnie go polubić. Mimo tego, że historia ostatecznie jest dość ciekawa, to przez tę zawiłość i liczne elementy nurtu Gallio, moja ocena wypada dość słabo. Powieść Igora Frendera oceniam na 3. Jestem pewna, że ma większy potencjał, jednak mi nie przypadła do gustu. Podkreślam, że wynika to głównie z faktu, że jednak nurt Gallio nie będzie należał do moich ulubionych. Nie jestem wprawdzie przekonana, czy przy okazji nie sięgnę po pierwszy tom z Janem Jedyną. Być może to zrobię, a wówczas mój pogląd na historię z drugiego tomu nieco się zmieni?

Jednego jestem pewna – są książki kryminalne, które zaczytałam z zapartym tchem od pierwszych stron. Wówczas historia mnie porywała i nie pozwalała odetchnąć. Książkę Igora Frendera nieco „zmęczyłam”, po czym czuję swego rodzaju niechęć do tego autora. Być może jednak opinia okaże się na tyle interesująca, że osoby zaciekawione tą recenzją jednak jakby na przekór, ale jednak sięgną po książkę pt. „Mordercza proteza”? Być może też ja sama trafię na przychylniejszą opinię lub zmienię zdanie, gdy przekonam się do zalet nurtu Gallio? Tego nie wie nikt. Na pewno jednak warto eksperymentować i szukać ciekawych książek. Tych we współczesnym dorobku pisarskim nie brakuje. Cieszmy się umiejętnością czytania, czerpmy z niego jak najwięcej przyjemności i… odkrywajmy nowości pojawiające się na rynku wydawniczym. A nuż kogoś z czytelników „Mordercza proteza” wyjątkowo zachwyci?