Czteropalczaści | Autor: Marcin Masłowski

"Złoża melotu się wyczerpały. Bogowie z Ragnarok postanawiają wysłać swą potężną armię, by podbiła krnąbrne kopalnie.

Na wieść o tym planie w Hrothgarze wybucha panika, a Ceremonia Krwi zostaje przełożona. Spodziewający się jej chłopcy muszą poczekać, zanim przesądzi się ich przeznaczenie.
Mistrzowie wzywają na pomoc legendarnych Czteropalczastych, prowadzonych przez mężnego Xaviana. Pięciu chłopców, pod wodzą odważnego Ymira, postanawia uciec i dołączyć do wojowników. Wkrótce odkryją ukrywane przez wieki, prawdziwe związki Bogów, Mistrzów i Czteropalczastych.

Tymczasem w niezdobytym mieście asasyni mrocznego klanu mordują króla, a widmo wojny staje się coraz bardziej realne. Czy młody, niedoświadczony następca tronu zdoła jej uniknąć?".

Niezbyt często sięgam po ten gatunek, to nie jest mój konik, ale nie samym kryminałem żyje człowiek, więc postanowiłam dać autorowi szansę i wysłuchać, co ma mi do powiedzenia. Początek był naprawdę bardzo dobry, myślałam, że trafiłam na prawdziwą perełkę, jednak im dalej w treść, tym wszystko się komplikowało i mój zapał do lektury gasł. Nie, nie chcę powiedzieć przez to, że to gniot i macie się od niego trzymać z daleka. Nic z tych rzeczy. Po prostu parę rzeczy poszło nie tak.

Jak już wspomniałam, na plus można zaliczyć początek, jest naprawdę dobry. Widać też, jak wielką uwagę autor przywiązuje do drobiazgów świata przedstawionego. Ma to swoje wady, jak i zalety. Przede wszystkim można dzięki temu wiele sobie wyobrazić (zwłaszcza jeśli chodzi o samo otoczenie), ale z drugiej strony czasem niepotrzebnie rozwleka to opisy i trochę wytrąca z rytmu czytania.

Co do bohaterów - są wykreowani dobrze, ale z ręką na sercu przyznaję, że przytłoczyła mnie ich liczba. W pewnym momencie zaczęłam gubić się w tym, kto jest kim i jaką ma rolę do odegrania w tej historii. Przez to musiałam się cofać o parę stron, czego strasznie nie lubię. Sporo tutaj też wątków.

Czytając tę książkę, nie umiałam opędzić się od wrażenia, że autor chce tu wprowadzić jak najwięcej wątków, które rozwinie w kolejnych częściach cyklu. I przez to niestety tworzy się chaos, w pewnym momencie byłam przytłoczona tym, co się dzieje. Brakowało mi oddechu, przerzucenia niektórych wątków do kolejnego tomu. Rozumiem, dlaczego autor chciał to zrobić, ale nie jestem pewna, czy troszkę za dużo nie wziął sobie na barki.

To nie jest zła książka. Autor ma potencjał i to widać. Ma lekkie pióro, świetnie radzi sobie z kreowaniem świata przedstawionego. Problem leży tylko w tym, że chce nam przy tym powiedzieć trochę za dużo. Mam wrażenie, że im dalej w treść, tym bardziej jest zaburzony balans między tym, co było na początku, a tym, co działo się potem. Najpierw nie było aż tak dużego nagromadzenia wszystkiego. Przez to trzeba sporo się naczekać, aż właściwa akcja na dobre się rozwinie. To taki mój mały zgrzyt, jeśli chodzi o tę książkę. Nie chcę jednak być zbyt krytyczna, bo to pierwsza książka autora i chcę dać mu szansę. To jego pierwsza powieść i liczę na to, że rozwinie się i zaskoczy mnie kolejną.

Pomimo tego, że trochę pokręciłam nosem, jestem ciekawa tego, jak będzie wyglądała sytuacja w następnym tomie tego cyklu. Ma potencjał i trzymam kciuki za to, żeby autor pokazał pazurki, wciągając czytelników w niezwykłą historię.