Nic Się Nie Dzieje | Autor: Kathryn Nicolai

„Nic się nie dzieje. Przyjemne i relaksujące opowiadania, które wyciszą twoje myśli i pomogą ci zasnąć”.

Ta książka składa się nie tylko z przyjemnych i relaksujących opowiadań. Poprzedza je wstęp, w którym autorka opowiada jak doszła do tego, żeby zacząć pisać wspomniane wyżej opowiadania. Najpierw powstał podcast „Nothing much happens”, który błyskawicznie stał się przebojem. Słuchali go wszyscy – pewien mężczyzna podczas chemioterapii, kobieta, która bała się spać z powodu koszmarów i teraz już miała przyjemne sny, słuchacze, którzy nareszcie ostawili leki nasenne, artyści w czasie pracy. Opowieści Kathryn Nicolai miały moc terapeutyczną – uspokajały i wyciszały, wprawiały w dobry nastrój.

Kolejny podrozdział to „Jak spać” – o nie zabieraniu ze sobą pracy do łóżka. „Dla naszych mózgów to jest tak, jakbyśmy nadal pracowali. (…) Aby wyrobić sobie lepsze nawyki związane ze snem, będziecie musieli wytyczyć sobie pewne granice”. Jednocześnie autorka podsuwa proste rady jak tego dokonać – pół godziny przed pójściem do łóżka wyłączyć komputer i tablet, wszystko co ma wyświetlacz schować do szuflady, wykonać jakiś mały rytuał przygotowujący do snu, wyciągnąć się wygodnie w łóżku i zacząć słuchać opowieści. Wtedy mózg odpoczywa i można spokojnie zasnąć.

„Jak zasnąć ponownie, jeśli obudzicie się w środku nocy”, „Jak się relaksować” – to podrozdziały zawierające szereg pomysłów na ułatwienie sobie życia. Ważna jest tylko systematyczność.

Opowiadania ułożone są chronologicznie według pór roku. Miejscem, w którym dzieją się wszystkie historie jest miasteczko Nic Takiego. Przed opowieściami znajduje się plan miasteczka Nic Takiego – znajdują się tu m. in. księgarnia, ukryty ogród, sklep korzenny i sklep muzyczny.

Opowiadań jest 52 – na każdy tydzień jedno. Kończy się opowiadaniem zatytułowanym „Wigilia”. Kiedy zaczęłam przeglądać książkę i odkrywać powoli strona po stronie, skojarzyła mi się z pięknie zapakowaną bombonierką, pełną czekoladek. Nie wiadomo na co się trafi. Bo dużo tu się dzieje 😊 Sporo jest ilustracji – zarówno całostronicowych jak i małych rycin ozdabiających tekst. Tekst każdej historii zaczyna się od dużego inicjału na cztery linijki tekstu. No i te niespodzianki. Co jakiś czas natykam się aforyzmy w ozdobnych ramkach, np. „Dzieci mają moc. Patrzą na coś prostego, codziennego i wyobrażają sobie cudowne rzeczy” albo „Wszystkie historie, które były moim udziałem, uczyniły mnie trochę lepszą, trochę mądrzejszą, trochę bardziej wyrozumiałą i żadna nie sprawiła, że stałam się mniej serdeczna”. Jest parę medytacji – medytacja chodzona, medytacja nad wodą, medytacja miłującej dobroci i medytacja na świąteczną krzątaninę. Są również sposoby relaksacji – przywracające siły pozycje jogi, dzięki którym twój dzień będzie lepszy, dziesięć pomysłów na proste miłe gesty, prosta technika relaksacyjna na niepokój i zmęczenie, jak poczuć się lepiej po kiepskim dniu czy kąpielowe rytuały. Są przepisy jak np. kanapki z pastą z ciecierzycy, grzanka z awokado na cztery sposoby czy kremowy irlandzki likier domowej roboty. Są przepisy na ręcznie robione papierowe ozdoby, przepis na zapachowy garnuszek na każdą porę roku czy wyliczenie – trzy dobrze rzeczy na początek dnia.

Wszystkie te dodatki – aforyzmy, medytacje, przepisy, relaksacje – to wszystko pisane jest w trosce o to, by ten kto czyta tę książkę, zaopiekował się sobą. Wyciszył, uspokoił, nie rezygnując bynajmniej z przyjemności.

Bardzo przyjemnie czytało mi się opowiadania. Są kojące, wyciszają, ale dają też do myślenia. Myślę, że można by je czytać nie tylko przed snem 😊