Zachłanne Na Życie | Autor: Sławomir Koper

Mimo, że na okładce widzimy Agnieszkę Osiecką, to książka sprawiedliwie podzielona jest między cztery nietuzinkowe kobiety czasu PRL-u. Poznajemy, oprócz Osieckiej, także Kalinę Jędrusik, Elżbietę Czyżewską i Małgorzatę Braunek. Znamy je wszystkie z filmów, spektakli teatralnych czy poprzez słowa piosenek, czyli prawdę mówiąc dość pobieżnie, powierzchownie. Książka pozwala nam poznać je dużo bliżej – jako małe dziewczynki, dorastające kobiety, u szczytu sławy, zakochane, ale też porzucone, cierpiące, w trudnych sytuacjach życiowych, a w końcu u schyłku życia. Mamy ogląd wspaniałych, upajających chwil na przemian z chorobami, depresjami, nałogami. Bardzo ciekawie rozwija się cały przebieg ich życia, w każdym przypadku jak materiał na najciekawszy film.

Niezwykle trafnie według mnie dobrany został tytuł książki – nasze bohaterki były wyjątkowo zachłanne na życie, a więc na pracę, na sukces, na miłość, przygodę, na realizację własnych marzeń i pragnień. Wyłaniają się z kart książki kobiety pełne charyzmy, inteligencji, wewnętrznego piękna i o niesamowitej energii, natomiast nie są to kobiety święte, o nie! Poznajemy ociekającą seksapilem Kalinę Jędrusik, która świadomie i z premedytacją gorszyła wszystkich wokół, bezkompromisowo odbiła męża innej kobiecie, by potem przez lata żyć z nim w otwartym związku, niezbyt szlachetnie traktując jego córkę. Następnie czytamy o ślicznej i przebojowej do granicy chamstwa (słowo z książki) Elżbietę Czyżewską, królową kina lat 60-tych, która u szczytu sławy wyjechała do USA, by zdobyć świat, a tak naprawdę stracić tam wszystko. Później podążamy krok w krok za piekielnie inteligentną, wiecznie zakochaną Osiecką, która dla wielkiej miłości odeszła od męża zostawiając z nim kilkuletnią córeczkę. W ostatniej odsłonie poznajemy eteryczną Małgorzatę Braunek, aktorkę nieco z przypadku, która u szczytu sławy rezygnuje z kariery aktorskiej i znika, by praktykować buddyzm.

Wielkim walorem książki jest sposób, w jaki przenosi nas w sam środek Polski czasu PRL-u. Nie są to na pewno czasy szare, ponure, wprost przeciwnie! Obracamy się w artystycznych, kolorowych, pełnych fantazji i szaleństwa kręgach. Pojawiają się znane nam dobrze nazwiska – aktorów, reżyserów, dziennikarzy, muzyków, polityków. Przewijają się na kolejnych imprezach, sztukach teatralnych, w kinie, na wyjazdach za miasto. Powtarzają się nazwy miejsc – klubów, teatrów, restauracji czy otwartych domów artystów. Łączy ich wszystkich nić skomplikowanych układów i powiązań zawodowych i towarzyskich, co w ostatecznym rozrachunku tworzy bogaty, niemal kompletny obraz tamtych czasów i wspaniale oddaje ich niepowtarzalną atmosferę.

Sławomir Koper to autor licznych książek historycznych, lubujący się szczególnie w okresie II Rzeczypospolitej oraz właśnie PRL-u. „Zachłanne na życie”, podobnie jak inne jego pozycje, pisane są niezwykle ciekawie, po bardzo dobrym, wszechstronnym zapoznaniu się z tematem. Losy bohaterów poznajemy poprzez relacje wielu innych postaci i bogate źródła historyczne. Często jedna i ta sama sytuacja opisywana jest z różnych punktów widzenia i oceniana różnorodnie, w zależności od tego, komu autor oddaje głos. Widać, że stara się jak najobiektywniej przedstawiać swoje postacie, unikając szufladkowania, powtarzania utartych opinii czy powierzchownego ślizgania się po temacie. Co bardzo ważne, pisze również z dużym wyczuciem i wrażliwością, nie pozwalając sobie na plotkarski ton czy szukanie taniej sensacji. Każdego ze swoich bohaterów traktuje poważnie, obiektywnie i po prostu z niezwykłą empatią.

„Zachłanne na życie” to bardzo ciekawa pozycja - przenosi nas w czasie, przybliża ciekawe losy niezwykłych, wyjątkowych kobiet i co najważniejsze, nie pozwala się nudzić ani przez chwilę.