Mister X Część 2 | Autor: Marek Romański

Marek Romański urodził się w 1906 roku. Był polskim pisarzem, publicystą i dziennikarzem, autorem kilkudziesięciu powieści kryminalnych. Wraz z Adamem Nasielskim i Adamem Marczyńskim należał do tzw. wielkiej trójki polskich pisarzy powieści kryminalnych II Rzeczypospolitej. Po wojnie wyjechał do Argentyny, gdzie zmarł w 1974 roku. W 1951 roku wszystkie jego utwory zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą.

„Mister X” to jeden z najgrubszych kryminałów z II Rzeczypospolitej. Książka była dotychczas drukowana jedynie w „Gońcu Warszawskim” w 1935 roku. Obecne wydanie jest pierwszym wydaniem książkowym.

Na scenie pojawia się detektyw Aleksander Lesser. Jego biuro „Argus” należało do najbardziej wziętych i popularnych. Sam Aleksander Lesser miał trzydzieści siedem lat, był szczupłym, lekko pochylonym wysokim mężczyzną, o szczupłej twarzy, zawsze starannie ogolonej. Ubierał się skromnie i przeważnie w ciemne garnitury. Palił papierosy, a po obiedzie nie gardził dobrym cygarem. „Co najbardziej w nim ujmowało, to jego sposób bycia zawsze pełen wielkiej rezerwy i jak gdyby pewnej nieśmiałości. Aleksander Lesser robił wrażenie cichego i skromnego człowieka, który najchętniej trzyma się w cieniu, który nie lubi reklamować swoich zdolności i czyni to nie tylko wówczas, gdy przemawiają za tym szczególnie ważne okoliczności. Lesser nie robił wcale wrażenia detektywa”.

Do biura Lessinga przychodzi pewnego dnia najpierw Jerzy Gissing, a zaraz potem adwokat Leliwa. Lesser okazuje się zręcznym, a przy tym sprytnym detektywem, chcącym – nie ukrywajmy – upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu, czyli mówiąc wprost, zarobić przy okazji jednej sprawy i na Gissingu i na Leliwie. Testament znajduje się, ale za chwilę znowu znika jak kamfora.

Akcja zawęża się do paru głównych osób. Detektyw Lessing, adwokat Leliwa, Irena Horwat, Jerzy Gissing, Juliusz Wermond czyli Mister X, Leonard Strawycz i fałszywy Mister X. Sprawy zaczynają przybierać złowrogi obrót, kiedy panna Horwat zostaje podstępem sprowadzona wieczorem do domu Jerzego Gissinga, a kiedy okazuje się, że Gissing wyszedł i jeszcze nie wrócił, wraca do samochodu. Napadnięta, broni się jednak, a zaalarmowani jej krzykiem przechodnie pomagają ująć sprawcę. Niestety jego przesłuchanie w komendzie policji kończy się jego nieoczekiwaną dla wszystkich śmiercią. Ginie otruty. Ale nikt nie wie, jak ktoś zdołał zatruć wodę, którą podał mu przesłuchujący go komendant policji. W tej sytuacji wygląda na to, że Lesser poniósł porażkę. „Mówił długo, streszczając cały przebieg sprawy, podkreślając punkty ciemne i niejasne, a takich właśnie było najwięcej. W słowach jego było zupełnie niedwuznaczne przyznanie się do klęski, było wyjawienie prawdy, że wszystkie nici śledztwa pękały jedna po drugiej, że ani wysiłki policji, ani też jego własne nie dały jednak żadnych rezultatów”. Problemem nie były jednak rezultaty. Należało podjąć środki zaradcze. Wermond został postrzelony w rękę. Wyglądało na to, że ktoś szedł na całość. Był to ktoś, o kogo istnieniu nikt nie miał pojęcia, bowiem Franciszek Horwat nie miał przecież żadnych innych potomków. Życie zarówno panny Horwat jak i Wermonda, było poważnie zagrożone. Lesser wymyślił więc, że wszyscy powinni zamieszkać choć na parę dni w jednym miejscu – wtedy łatwiej byłoby ich strzec. Propozycja zostaje przyjęta i wszyscy zamieszkują w willi Horwata. Nikt nie ma pojęcia, że na to właśnie liczył tajemniczy zbrodniarz. Ma teraz wszystkich w jednym miejscu …