Estera | Autor: Joan Wolf

„Cokolwiek zrobisz, nie zmienisz tego, co ma się wydarzyć”.

Często czytając jakiekolwiek przekazy biblijne trudno sobie wyobrazić życie opisywanych w nich osób, gdyż bardzo mało zachowało się źródeł pisanych opowiadających o minionych wiekach. Dla wielu pisarzy są one inspiracją do tworzenia własnej wersji historii zabierając nas w fascynującą podróż w czasie, pozwalając dotknąć ówczesnych realiów i poczuć klimat świata, którego dziś już nie ma. Taką opowieścią jest książka pt.: „Estera. Kobieta, która zmieniła bieg historii”.

Joan Wolf urodziła w 1951 roku w Nowym Jorku ale większość dorosłego życia spędziła w Connecticut z mężem, dwojgiem dzieci i mnóstwem zwierząt. To znana na amerykańskim rynku pisarka i miłośniczka starożytności. Jest autorką poczytnych książek, które zabierają czytelnika w świat najpiękniejszych historii.

Powieść zabiera nas do roku 485 przed Chrystusem, do starożytnej stolicy państwa Elam – Suzy. Mieszka w niej piętnastoletnia żydowska dziewczyna Estera razem ze swoim wujem Mardoceuszem, który wziął ją pod opiekę, gdy jej rodzice odeszli z tego świata. Dziewczyna wie tylko tyle, że jej ojciec był perskim żołnierzem a matka Żydówką.

Pewnego dnia rozchodzi się wieść o konkursie organizowanym przez nowego króla Aswerusa na najpiękniejszą kobietę w królestwie, by spośród nich mógł wybrać sobie żonę. Jest jeden warunek – nie może ona mieć żydowskiego pochodzenia. W głowie wuja rodzi się plan umieszczenia kogoś w pałacu, by reprezentował sprawy żydowskie. Ma nim być Estera, której wyznacza zadanie zdobycie serca króla i zostania jego żoną, ukrywając przy tym swoje żydowskie pochodzenie. Dziewczyna jest przerażona ale w końcu decyduje się wypełnić jego wolę.

Joan Wolf oparła fabułę na przekazach biblijnych zawartych w „Księdze Estery”, która przedstawia życie młodej żydowskiej dziewczyny imieniem Hadassa, która po poślubieniu panującego wówczas króla Kserksesa przyjęła imię Estera, co oznacza „gwiazdę”. W powieści to imię pojawia się już od początku, sugerując, że zostało ono nadane dziewczynie w chwili narodzin. Zmienione jest też imię króla, który w powieści nosi miano Aswerusa.

Autorka przedstawiła swoją wersję wydarzeń ożywiając postać Estery i przybliżając czasy sprzed tysiąca lat. Nie trzyma się przy tym ściśle informacji źródłowych, lecz jedynie wykorzystuje niektóre fakty. Stworzyła obraz królowej Estery pokazując jej przemianę z prostej, skromnej dziewczyny o żydowsko-perskim pochodzeniu w pewną siebie, dostojną, władczą, odważną i silną kobietę. Zawarła w swej powieści wiele wydarzeń, intryg, relacji międzyludzkich, pokazując różnorodność ludzkich losów i charakterów. W tle ukazuje polityczne tarcia między Żydami i Edomitami w obliczu wiszącej groźby wojny z Palestyną.

Fabuła toczy się w jednej przestrzeni czasowej wokół tytułowej postaci. Jej głównym motywem są relacje między Esterą i królem Aswerusem ale też możemy przyjrzeć się życiu w haremie, sposobom pielęgnacji urody, kulinarnym upodobaniom i pałacowemu życiu. Powieść ma podtekst religijny, gdyż podkreślana jest często wola boska, która kieruje losami ludzi mając na względzie dobro narodu żydowskiego. Z tego względu nie ma tu namiętności i emocjonalnych uniesień, mimo że miłość jest tu jednym z głównych wątków. Zabrakło mi w niej pokazania uczucia łączącego Esterę i Aswerusa w sposób bardziej ekspresyjny, opisu ich wrażeń, pożądania i wzajemnej fascynacji. Pod tym względem jest to powieść ugrzeczniona, w której każdy wątek intymny jest pozostawiony bez kontynuacji, bazując raczej na domysłach czytelnika.

„Estera” to opowieść o niezwykłej kobiecie, która swoim wdziękiem, inteligencją, odwagą i dobrocią uratowała swój lud przed wygnaniem. Poza walorami historycznymi, które są niewątpliwym atutem książki, zawarte są też wątki związane z obowiązującymi wówczas normami zachowania, opisy obrzędów, świętowania ważnych dni i ceremonii. Większość wydarzeń obserwujemy z punktu widzenia Estery ale w narracji trzecioosobowej. To umożliwia poznanie przeżywanych przez nią emocji ale też nie brakuje punktu widzenia i działań osób drugoplanowych.

Autorka umiejętnie połączyła prawdziwe fakty historyczne z fikcyjnymi epizodami, by jak najwierniej i autentyczniej pokazać życie ludzi sprzed tysięcy lat. Pokazuje, to co w życiu każdego człowieka jest najważniejsze, nieprzemijające wartości jakimi są sprawiedliwość, zaufanie, uczciwość, wybaczanie i dobro. Wśród wielu wydarzeń polityczno-społeczno-obyczajowych wyłania się najważniejsza kwestia, jaką jest miłość, dla której nieważne jest pochodzenie ukochanej osoby i status społeczny ale wzajemny szacunek, zrozumienie i wsparcie. To miłość, która dodaje skrzydeł, koi ból, wybacza ale przede wszystkim patrzy sercem i jest w stanie pokonać każde zawirowanie, jakie funduje los.