Tajemniczy Świat Witka | Autor: Daria Kacprzak

W tajemniczy świat Witka wprowadza nas jego starszy, dziesięcioletni brat Maniek. Niemal bierze czytelnika za rękę i oprowadza po swoim domu w podwarszawskiej wsi, podwórku, a potem po pobliskich polach i łąkach. Słyszymy skrzypienie drewnianej podłogi, ziewanie taty za ścianą, krzątaninę mamy w kuchni i pianie koguta za oknem. Trafiamy tam o poranku, w środku pięknego, pogodnego lata. Klimat książki od pierwszych zdań jest zniewalający, niemal bajkowy. Wyciszamy się, skupiamy, uważnie czytamy stronę po stronie.

Szybko poznajemy też Witka, młodszego o kilka lat brata Mańka. Nie da się nie spostrzec, że uwaga starszego chłopca jest niezwykle mocno skoncentrowana na braciszku. Maniek objaśnia nam, co Witek lubi, czego nie, kiedy i dlaczego płacze, co mu smakuje, a czego nie je. Zaskakuje niezwykła troska, cierpliwość i uważność starszego brata. Chłopiec nie tylko angażuje się w obowiązki domowe, ale z wielką czułością zajmuje się bratem. Widzimy też, niemal od razu, że Witek nie jest typowym przedszkolakiem, nie bawi się i nie zachowuje jak jego rówieśnicy, ma swoje nienaruszalne przyzwyczajenia, często też płacze, w związku z czym opieka nad nim nie jest łatwym zadaniem. Spędzamy z chłopcami i jego rodziną kilka dni i stopniowo dowiadujemy się o Witku coraz więcej. O tym, jak problemy stopniowo narastały, jakie trudności napotkał chłopiec w przedszkolu i w końcu o diagnozie. Obserwujemy, jak rodzice próbują sobie z nią radzić.

Tymczasem autyzm Witka nie jest żadnym problemem dla jego starszego brata. Maniek akceptuje braciszka w typowo dziecięcy, bezgranicznie ufny sposób. Nie widać w nim najmniejszego żalu, złości czy pretensji - ani do Witka, ani do rodziców, ani nawet do losu. Widzimy wyłącznie bezdyskusyjną miłość, bliską więź i niesamowity kontakt, jaki udało mu się nawiązać z wymagającym specjalnego traktowania braciszkiem. Dzięki temu i my możemy wniknąć w jego zamknięty od wewnątrz świat, ponieważ Maniek umiejętnie nam go tłumaczy i objaśnia. Dzięki niemu możemy poznać emocje Witka, których nie widać na twarzy, jego mądrość, wrażliwość, a nawet poczucie humoru.

„Tajemniczy świat Witka” to książka bardzo, bardzo słodka, delikatna i czułostkowa, w swej wymowie niemal idylliczna. My tymczasem wiemy, że prawdziwe życie nie zawsze tak wygląda. Rodzice nie zawsze są ostoją mądrości i cierpliwości, a typowy dziesięciolatek raczej nie jest bezustannie gotowy do pełnej rezygnacji z własnych potrzeb na rzecz młodszego brata wymagającego szczególnej troski. Dlatego warto w tym miejscu zapytać, kto jest adresatem tej książeczki? Chociaż uważam, że przeczytać ją może, a nawet powinien każdy zainteresowany tematem, to jednak w mojej ocenie skierowana jest głównie do dzieci, które mają rodzeństwo ze zdiagnozowanym autyzmem. Łatwo możemy sobie wyobrazić, że posiadanie takiego brata czy siostry to sytuacja dla dziecka trudna, ciężka, zapewne często niezrozumiała. Wymaga poświęceń, które nie idą w parze z dziecięcym egocentryzmem i zdrowo nawet pojmowanym egoizmem. Na szczęście mamy tę właśnie książeczkę - historia Witka i Mańka na pewno w dużym stopniu pomoże odpowiedzieć dziecku na wiele pytań, uruchomi ogromne pokłady empatii i otwartości na potrzeby rodzeństwa z autyzmem i pokaże najlepszą możliwą postać wzajemnych kontaktów – wspólnych zabaw, zajęć, wypełniania obowiązków domowych i w ogóle życia obok siebie.

Tajemniczy świat Witka to niełatwy, skomplikowany świat, ale zarazem jest to świat magiczny, pełen nieoczekiwanych możliwości, niespodziewanych wzruszeń, a przede wszystkim bezwarunkowej miłości. Warto do tego świata wkroczyć, poznać go, a poprzez to lepiej go zrozumieć.