Czy Ten Smutek Kiedyś Minie? | Autor: Dagmar Geisler

Wydawnictwo Jedność pokusiło się o wydanie serii książeczek dla dzieci, które traktują o trudnych emocjach, z którymi muszą na co dzień borykać się wszyscy ludzie – zarówno ci starsi, jak i młodsi. Osoby dorosłe jednak przeważnie znają strategię radzenia sobie z określonymi odczuciami, natomiast dzieci uczą się dopiero odpowiednich zachowań, które mogą im pomóc na różne sposoby. Nieumiejętność radzenia sobie z emocjami wynika przede wszystkim z niezrozumienia przez najmłodszych z czym mają do czynienia – nie potrafią nieraz nazwać towarzyszącego im odczucia, nie mówiąc już o zrozumieniu całego schematu emocjonalnego. Książki niemieckiej autorki Dagmar Geisler stanowią dobrą podstawę do rozmowy z naszymi pociechami – jeśli przykładowo sami nie potrafimy dziecku wytłumaczyć co poniektórych kwestii. Oprócz tego mogą one być dobrą podstawą lub zaczątkiem do bardziej intymnej rozmowy, między opiekunem a podopiecznym. Idealnym przykładem takiego poradnika terapeutycznego i psychologicznego może być książka o tytule Czy ten smutek kiedyś minie? Jak razić sobie z żalem wspomnianej już twórczyni.

Od strony technicznej książeczka jest skomponowana bardzo logicznie – widać, że struktura opowiastki jest przemyślana. Autorka na początku tłumaczy w prostych słowach określone zagadnienia, takie jak smutek, czy żal – pokazuje przykłady, w jakich sytuacjach możemy odczuwać takie emocje, a przede wszystkim podkreśla, że mamy do nich pełne prawo – bez względu na to, czy nasza strata jest mała, czy duża. Pisarka bezustannie akcentuje, że każdy człowiek jest inny i unikatowy, a jego odczucia są zawsze adekwatne do sytuacji. Następnie mowa jest o określonych reakcjach na dane okoliczności – młody czytelnik lub słuchacz może przez to zrozumieć, że jego przeżywanie smutku lub traumy może diametralnie różnić się od reakcji innych osób. Geisler nie boi się także bardzo trudnych tematów; gdy mówi o stracie, ma na myśli także ogromne tragedie życiowe, takie jak śmierć kogoś bliskiego. Wszystkie okoliczności przedstawia w sposób bardzo subtelny, ale jednocześnie dosadny. Wspomina o tym, że śmierć jest czymś naturalnym i nie pozostaje nam nic innego, jak ukoić w sobie żal po stracie i spróbować żyć dalej. Pokazuje on także, że są różnego rodzaju metody na oswojenie śmierci. Z osobą bliską można pożegnać się na wiele sposobów, a przede wszystkim zawsze dobrze ją wspominać i pamiętać, ile dobrego wniosła ona w nasze życie.

Narracja niemieckiej autorki jest bezsprzecznie przyzwoita. Twórczyni wspomnianej serii doskonale wie, jak podejść do realizacji trudnych tematów. Jej spokój i opanowanie może udzielić się rodzicom, którym łatwiej będzie oswoić dzieci z negatywnymi emocjami. Myślę, że w kontekście edukacyjnym i dydaktycznym pozycja ta jest pod każdym względem doskonała. Bardzo dobrze określone okoliczności tłumaczą również grafiki i rysunki uzupełniające narrację. Postaci na nich ukazane są wyposażone w emocje – widać ewidentnie, jakie myśli trapią bohaterów i w jaki sposób radzą sobie ze smutkiem. Dziecko czytające ze swoim opiekunem tę książeczkę równie dużo wyniesie z treści, jak i z załączonych grafik. Wszystko tutaj idealnie ze sobą współgra i się komponuje.

Jeśli wasze dzieci borykają się z trudnymi dla nich wydarzeniami i nie wiecie, w jaki sposób zacząć z nimi rozmawiać na ten temat, to ta książeczka będzie dla was wybawieniem. Jest to zdecydowanie porządna pozycja terapeutyczna skomponowana przez człowieka świadomego powagi zagadnienia. Widać ewidentnie, że Dagmar Geisler jest odpowiednią osobą na odpowiednim miejscu.