Billie Eilish Droga Do Gwiazd Nieoficjalna Biografia | Autor: Adrian Besley

Muzykę Billie Eilish odkryłam przez przypadek, ale muszę przyznać, że zakochałam się od pierwszej piosenki, którą usłyszałam w radiu. Był to utwór „All the good girls go to hell”, inny niż te wtórne melodie i covery utworów z lat ’80, które ostatnimi czasy są bardzo modne. Billie pojawiła się jakby znikąd, więc wszyscy się zastanawiali skąd ona się wzięła? Jaka była droga do sławy dziewczyny, która stała się idolką większości nastolatek sama będąc jeszcze tak młodą osobą? Gdy dowiedziałam się o istnieniu biografii wiedziałam, że muszę ją mieć, ponieważ ciekawość aż mnie zżerała. Jak wyglądała jej „droga do gwiazd”?

Jednak już na etapie tytułu mam pewien problem, gdyż na okładce widzimy napis „nieoficjalna biografia” – co oznacza, że nie została zautoryzowana przez artystkę. Wywołało to we mnie dozę nieufności w stosunku do autora. O Adrianie Besley’u wiemy bardzo mało. Nie miałam pojęcia czy jest znawcą muzyki, a może zagorzałym fanem Billie Eilish? Jedyne informacje o nim mamy na tylnej okładce: były copywriter w BBC. Czy aby na pewno jest kompetentną osobą do pisania poważnych biografii muzyków młodego pokolenia? Ma na swoim koncie jedynie kilka książek, w tym trzy rozprawiające o najpopularniejszych k -pop’owych zespołach. Jednak postanowiłam dać mu szansę.

Już sama okładka jest w stylu Billie – od razu rzuca się w oczy jaskrawą neonową zielenią i wielkim napisem „Billie Eilish”. Prawdziwi fani artystki zauważą książkę nawet z kilometra, a jak przeczytają opis od razu pobiegną do kasy. Biografia jest podzielona na szesnaście rozdziałów, które można nazwać etapami kariery piosenkarki pokolenia Y. We wstępie autor krótko opisuje kim w ogóle jest Billie Eilish i muszę przyznać, że prawie adekwatnie do jej persony. Dlaczego prawie? Uderzyło mnie, gdy przeszedł do jej charakteru i przedstawił ją jako wrażliwą dziewczynę i to się zgadza, ale w nawiasie widzimy „cierpiała na depresję”. Jest to niefortunny skrót myślowy, ale niezwykle płytki, a nawet krzywdzący. Przekonamy się później, że Besley postrzega Billie przez pryzmat jej choroby, czego przecież artystka za wszelką cenę chciała uniknąć – kategoryzacji.

Już od pierwszego rozdziału wiadome jest, że ta biografia jest kierowana do osób bardzo młodych, ponieważ to oni są głównym targetem. Sygnalizuje to prosty język, słownictwo jest dostosowane nastoletniego odbiorcy, w czym nie ma nic złego, bo to przede wszystkim młodzież słucha muzyki Billie Eilish. Ogromnym plusem jest wymienianie artystów, którymi może zainteresować się przeciętny fan Billie, daje to możliwość poszerzenia swoich muzycznych horyzontów. Zwykle w formie ciekawostek tego typu inspiracje są wyodrębnione ramką, ale rozpraszające jest ich umiejscowienie środku rozdziału. O wiele wygodniejsze byłoby umieszczenie na końcu tekstu.

Tak jak wspominałam na wstępie, powątpiewałam w kompetencje autora do napisania tej biografii, zwłaszcza że nie była autoryzowana. Zastanawiałam się skąd Besley będzie czerpał informacje i czy w ogóle może mnie zaskoczyć historią Billie, którą mniej więcej znałam, bo na bieżąco śledzę jej poczynania. I tu pojawia się problem, ponieważ Adrian Besley całą książkę opiera na wywiadach udzielanych przez artystkę na przestrzeni tych kilku lat jej kariery. Prawdziwi fani zaczytywali się w nich, a trzeba zaznaczyć, że większość jest dostępna w internecie. Rozumiem, że młoda osoba może nie być biegła w języku angielskim i tłumaczenie wywiadów może być pomocne, ale uważam, że jest to zwykłe pójście na łatwiznę. Dlatego przestałam wierzyć w dobre intencje autora, bo odnoszę wrażenie, że pisanie o idolach młodego pokolenia traktuje jako niewymagające źródło zarobku. No bo jaki fan nie kupi książki o swoich ukochanym wykonawcy? A ci bardziej dociekliwi nie dowiedzą się niczego nowego.

Podczas czytania mamy wiele barwnych opisów poszczególnych utworów i jak one powstawały. W trakcie lektury słyszałam w głowie piosenki, co dodawało książce uroku. Zaczęłam się zastanawiać czy autor jest muzykiem albo ma wykształcenie w tym kierunku. Niestety okazało się, że nie, a wszystkie wnikliwe opisy są wyciągnięte z licznych recenzji, które także są łatwo dostępne.

Zawiodłam się również na samym przedstawieniu Billie Eilish w tej biografii, ponieważ momentami miałam wrażenie, że autor w ogóle nie zagłębiał się w temat i nie miał żadnych refleksji. Tą młodą artystkę charakteryzuje przede wszystkim jej indywidualność i nie wpisywanie się w żadne szablony czy schematy. A przede wszystkim Eilish nie chce być postrzegana przez pryzmat swojej fizyczności czy depresji, z którą faktycznie się zmagała i zapewne miała duży wpływ na jej twórczość. Ale Besley jakby momentami zapominał, że mówiąc od piosenkarce należy skupić się na jej muzyce i co nią pragnie przekazać. A jej charakter został potraktowany powierzchownie i autor starał się wpisywać ją w jakiś schemat, czego Billie pragnie unikać.

Odebrałam tę książkę bardziej jako gadżet dla fanów, a nie faktyczną i rzetelną biografię. Jednak myślę, że dla młodych fanów, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z twórczością Billie Eilish może być przydatna, bo mniej więcej nakreśla obraz jednej obecnie z największych światowych artystek. Całość jest napisana prostym językiem, przystępnym dla nastolatków, a ogromnym plusem jest wymienianie różnych artystów, którymi inspirowała się sama Billie Eilish. Na pewno odradzam lekturę starszym odbiorcom, bo zdecydowanie nie są targetem. Bardziej polecałabym czytać wywiady na zagranicznych stronach, bo niestety ta biografia nie wnosi nic nowego, a wręcz może odstręczać wielkich fanów za zbyt namacalną kategoryzację piosenkarki.