Niewidzialny Front | Autor: Tomasz Rezydent

Epidemia koronawirusa całkowicie zmieniła nasze życie. To, co jeszcze rok temu wydawało się nierealne, nagle zaczęło tworzyć naszą codzienność. Obostrzenia, zamknięte niektóre segmenty gospodarki, teleporady zamiast wizyt u lekarza, praca i nauka zdalna, ograniczenie kontaktów międzyludzkich. To wszystko dotyka nas na co dzień, z tym żyjemy i to obserwujemy.

O tym jak walka z epidemią wygląda "od środka" postanowił nam opowiedzieć młody lekarz rezydent z jednego z polskich szpitali powiatowych. Szpital ten zaraz na początku epidemii został przekształcony w szpital jednoimienny. Autor pisze pod pseudonimem. zmienia również nazwy miejscowości i imiona pacjentów, co w ogóle nie dziwi biorąc pod uwagę treść książki. Podejrzewam, że gdyby Tomasz Rezydent podpisał się własnym imieniem i nazwiskiem szybko pożegnałby się z pracą.

"Niewidzialny front" to książka w formie pamiętnika, obejmująca okres od marca do czerwca 2020 roku. Autor zamieszcza tutaj swoje przemyślenia, historie pacjentów, wydarzenia, które miały miejsce. Nie szczędzi krytyki pod adresem rządu, jak i innych lekarzy, którzy zapomnieli chyba, że ich nadrzędnym celem powinna być walka o życie i zdrowie ludzi.

Nieprzygotowanie oddziałów, brak środków ochrony osobistej, chaos, spychologia, to wszystko na początku epidemii stało się codziennością lekarzy i pielęgniarek z opisywanego szpitala. Pacjenci bez powodu kierowani jako podejrzenie Covid, pacjenci, którym nie udzielono pomocy, bo nikt się do tego nie poczuwał, pacjenci, którym opóźniono diagnozy, bo dla lekarzy najważniejszy stał się wynik testu na koronawirusa- tym cichym ofiarom pandemii i systemu autor poświęca w książce bardzo dużo miejsca. Opisuje również prawdziwe przypadki ludzi, którzy zachorowali na Covid, niektórzy wyszli z tego cało, inni przegrali walkę o życie.

Autor opowiada również o swoim życiu osobistym i o tym, jak praca w szpitalu jednoimiennym wpłynęła na jego rodzinę i relacje z ludźmi.

To, co najbardziej podoba mi się w tej książce, to szczerość z jaką autor przedstawił sytuację. Nie ma tu miejsca na udawanie, że jest dobrze, a polska ochrona zdrowia daje sobie radę w tej całej sytuacji. Pomimo zapewnień rządzących wszystko to wygląda naprawdę kiepsko. I to nie za sprawą koronawirusa, a braku dostępu do lekarzy, opóźnianiu diagnoz, braku organizacji. Przyznaję się szczerze, że nie miałam pojęcia, jak ciężką pracę wykonują ci lekarze i pielęgniarki. Oczywiście ci, którym naprawdę zależy na pacjentach, a niestety nie w każdym przypadku tak jest.

Sięgając po tę książkę miałam obawy, że będzie to treść pełna paniki i przekonywania czytelników jak straszny jest koronawirus. Miło mnie autor zaskoczył swoją trzeźwą oceną sytuacji i mówieniem wprost o cichych ofiarach pandemii i błędach systemu. Oczywiście lekarz Tomasz nie bagatelizuje zagrożenia, przytacza wiele przykładów osób, które przeszły covid bardzo ciężko, ale jednocześnie cały czas podkreśla, że nie powinniśmy zapominać o tym, że na świecie są tysiące innych chorób i miliony pacjentów, którzy potrzebują pomocy i leczenia.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Choć dużo tutaj medycznych szczegółów, nawet czytelnik nie mający nic wspólnego z medycyną nie powinien mieć problemu z rozumieniem treści. To książka, w której bez owijania w bawełnę pokazano jak to wszystko wygląda od środka. Nie ma tu miejsca na medialną propagandę. Myślę, że po ten tytuł powinny sięgnąć wszystkie osoby, które bez refleksji słuchają tego, co przekazuje nam się w telewizji.