3600 Gramów Szczęścia | Autor: Ewelina Gierasimiuk Merta

„3600 gramów szczęścia” to książka napisana w formie pamiętnika. Jak to jest być matką, żoną, kobietą? Ale to macierzyństwo tutaj wysuwa się na pierwszy plan. Matka Polka z południa Polski i jej perypetie wywołują masę emocji, od łez po śmiech.

Jak to jest, gdy pojawia się pierwsze, od dawna wyczekiwane dziecko? Zapytacie od jak dawna? Od ponad 3 lat. Bo tyle czasu upłynęło, kiedy autorka straciła swoją pierwszą ciążę. A potem drugą. Początek historii przepełniony jest smutkiem, żalem, pustką, strachem, depresją. Kolejne testy, kolejne badania i kolejne rozczarowania.

A kiedy pojawia się informacja o trzeciej ciąży, zaczyna się zaklinanie rzeczywistości, aby tym razem się udało. Ewelina stawia na odpoczynek, korzysta ze zwolnienia od pracy i oszczędza się, unikając fizycznego obciążania się i stresu.

Zaczynają się przygotowania do powiększenia rodziny. Mały i zimny domek, choć urokliwy nie jest idealnym miejscem dla noworodka. Kobieta w raz z mężem postanawiają kupić coś swojego. Małe mieszkanko na blokowisku ma być ich oazą spokoju. Okazuje się pasmem niezliczonych przygód z sąsiadami. Różaniec późnym wieczorem pobrzmiewający z góry, a z dołu odgłosy imprezy suto zakrapianej alkoholem to jeszcze nie koniec listy. Ale jeszcze weselej zaczyna się robić, gdy do domu wprowadza się mały Miłoszek.

To dziecię tak długo wyczekiwane przez rodziców ma charakterek. Ma też pojemne płuca i donośny głos. Ewelina zdaje się nie zważać na liczne uciążliwości. Przez te ponad 3 lata zdołała nagromadzić w sobie tyle miłości i cierpliwości, że energia zdaje się jej nie kończyć, a pozytywne nastawienie jej nie opuszcza.

Kiedy Miłoszek wreszcie wyrósł z krzyków i wrzasków (albo to rodzice go oduczyli skutecznymi, wychowawczymi metodami), jak w każdym domu, zaczął się czas na miłość. Miłość do piłek wszelakich, literek, cyferek itp., itd. I jak każdy rodzic, także i tu rodzice popadali ze skrajności w skrajność. Euforia a za chwilę zwątpienie. Czy rozwija się dobrze? Ale geniusz! Czy nie za dużo choruje? Czy takie zachowanie jest normalne? Jak świetnie komunikuje się z innymi.

Nie zabrakło to anegdot, których głównym bohaterem był oczywiście synuś. Jak to jest, że dzieci mają taki wrodzony talent do idealnie nie w porę wypowiedzianych komentarzy czy wykonanych czynów? No ale z czego rodzice mogliby się śmiać po latach? I tak np. Miłoszek nazywa pana sąsiada panem Pierdziołka.

Poznajcie perypetie mamy. Historia Eweliny nie jest unikatowa. Każda z nas może dopatrzyć się tu swojej codzienności, albo sytuacji ze swojego życia i doświadczenia. Jednak uwagę zwraca tu sposób, w jaki zostały opowiedziane. Z dystansem, humorem, lekko, ale dosadnie. Dzięki temu książkę czyta się szybko i z przyjemnością.

Jest tu wiele przemyśleń, osobistych refleksji, zabawnych historii. Nie zabrakło też smutku, zmęczenia, strachu i obawy. Czyli cały kalejdoskop emocji, które towarzyszą rodzicom. Dlatego też książka ta wspaniale nadaje się do wspominania, albo wręcz przeciwnie, do okresu przygotowań na przyjście dziecka na świat. Będzie doskonałym prezentem zarówno dla „ciężarówki” jak i mamy, której pociecha już wyrasta i coraz więcej rzeczy roi sama, u siebie w pokoju.

Muszę także wspomnieć, że autorka posługuje się bardzo ładnym językiem. Opisy przyrody brzmią wręcz poetycko. Narracja i dialogi są barwne i sprawiają wrażenie pisanych z lekkością, jakby słowa same układały się w zdania.

Podsumowując: to przyjemna i ciekawa kobieca lektura.