Książę | Autor: Magdalena Parys

"W berlińskiej katedrze zostają odnalezione zwłoki ukrzyżowanego księdza. W niejasnych okolicznościach wybucha pożar na imigranckim osiedlu, a w poszczególnych landach rosną nastroje separatystyczne i odżywa toksyczny nacjonalizm. Komu są na rękę pozornie nie związane ze sobą sprawy? Bezwzględnemu Księciu, który pragnie przywrócić do życia Imperium Germanum? Działającemu poza demokratyczną kontrolą kontrwywiadowi? A może walczącym o najwyższą władzę członkom rządu? W meandrach afery będą musieli się odnaleźć znani z Magika prezydent berlińskiej policji Tschapieski, dziennikarka Dagmara Bosch i komisarz Kowalski, a stawką jest nie tylko przyszłość państwa, ale również ich poplątane życie osobiste".

Opis tej książki zaintrygował mnie na tyle, że nawet nie sprawdziłam, czy ta powieść nie jest przez przypadek kolejną częścią cyklu. Jeśli wy również jesteście zaintrygowani tym opisem, to lojalnie was uprzedzam, że to drugi tom cyklu. Czy ja czytałam poprzednią część? Oczywiście, że nie. Czy czuję się zagubiona, zaczynając trylogię od środka? Troszkę tak, chociaż dało się to przeżyć. Jeśli tylko będę miała okazję, nadrobię zaległości, bo jestem ciekawa, co stało się wcześniej.

Książkę pochłonęłam jednym tchem. Zaczyna się z przytupem. Nie musimy długo czekać na to, aż w końcu pojawią się wymienione w opisie zwłoki. Uwaga, jest trochę krwawo, nie radzę jeść w trakcie czytania tych fragmentów, bo to się może źle dla waszych żołądków skończyć. Nawet mnie to trochę ruszyło, a w swoim życiu przerobiłam setki krwawych opowieści.

Nie można narzekać na brak akcji, niektóre sceny są bardzo krótkie, co pozostawia po sobie pewien niedosyt. To w sumie jedyna rzecz, do której mogę się przyczepić, jeśli chodzi o tę książkę. Chociaż z drugiej strony takie krótkie fragmenty przyspieszają akcję. W trakcie lektury miałam wrażenie, że mógłby z tego powstać dobry film sensacyjny. W niektórych miejscach pojawia się soczyste słownictwo, ale ono akurat pasowało do danej sytuacji. Powiem więcej, gdyby czasem bohaterowie nie przeklinali, reagując na pewne wydarzenia, zastanawiałabym się, czy aby na pewno wszystko z nimi jest w porządku.

Jestem pod wrażeniem, jeśli chodzi o to, w jaki sposób autorka wplotła w swoją powieść politykę. Umówmy się, nie wszystkie thrillery polityczne są dobre. Ten był. Nie interesuję się na co dzień tymi sprawami, ale wątek polityczny mnie wciągnął. I niech to będzie moja najlepsza rekomendacja - rzadko kiedy zachwycam się wątkami politycznymi. Przeważnie męczę się podczas ich czytania, czekając, aż coś zacznie się dziać.

Trudno mi powiedzieć, którego z głównych bohaterów polubiłam bardziej, każdy swoim zachowaniem zarówno mi imponował, jak i doprowadzał mnie czasem do szału.
Każdy z rozdziałów poprzedzają reprodukcje obrazów, które zaginęły lub zostały zniszczone. Są co prawda czarno-białe, ale nie mam zastrzeżeń, jeśli chodzi o ich jakoś. Jedynie zdjęcie na s. 232 było dla mnie średnio wyraźne.

Myślę, że ta książka spodobałaby mi się jeszcze bardziej, gdybym znała pierwszy tom. Wiem z opisu poprzedniego, że niektórzy bohaterowie już tam się pojawili i jestem bardzo ciekawa tego, jaką rolę odegrali w tamtej książce. Mam nadzieję, że nadrobię zaległości, bo jeśli chodzi o pióro autorki, to jestem nim zachwycona. Nie nudziłam się w trakcie czytania, moja żądza krwi została zaspokojona już na samym początku. Bardzo lubię takie książki.
Pamiętajcie, jeśli chcecie sięgnąć po "Księcia", przeczytajcie najpierw "Magika".