Gladiatorzy Antologia | Autor: Praca Zbiorowa

Nie od dziś wiadomo, że wydawnictwo Fabryka Słów cyklicznie wydaje zbiory opowiadań, którym przyświeca jedna myśl przewodnia albo wiążący motyw. Tym razem uniwersalnym symbolem miała zostać postać gladiatora, która odkryta na nowo mogłaby stać się przyczynkiem do powstania wielu, ciekawych fantasmagorycznych opowieści, mających miejsce przede wszystkim w starożytnym Rzymie. Dlaczego przede wszystkim, a nie bez wyjątku? Bo wielu autorów opowiadań skusiło się na przeniesienie fabuły w czasie, a także wykorzystało na różne sposoby motyw lawirowania między epokami. Gladiator z tej antologii zachowuje swój pierwotny wizerunek, jednak jest on bardzo mocno podrasowany i uzupełniony o atrybuty bohaterów współczesnych, a także kreacji pochodzących typowo ze świata wyobraźni i marzeń. Wspomniany symbol przewodni jest tu zrealizowany na tak wiele sposobów, że ciężko znaleźć praktycznie jeden uniwersalny klucz analizy i interpretacji.

Pracownikom wydawnictwa udało się zebrać teksty największych polskich twórców fantastyki i to właściwie stanowi już o sukcesie. Całe szczęście wymuszenie poniekąd tematyki na twórcach nie przyczyniło się do zaniżenia jakości antologii – widać, że naszym fantastom wystarczy rzucić hasło, a oni w mgnieniu oka zamieniają słowo w czyn literacki. Nie znalazłam żadnego opowiadania, które byłoby kiepskie i niepasujące stylistycznie, czy fabularnie do reszty. Każdy utwór trzyma tutaj wysoki, równy poziom i właściwie ciężko jest znaleźć tą jedyną perełkę wyróżniającą się wśród tłumu. Subiektywnie najmocniej moje serce zabiło po lekturze opowiadania Jarosława Grzędowicza, jednak już nie wiem, czy wynika to z sympatii to całości jego dorobku pisarskiego, czy rzeczywiście jego tekst w zbiorze się czymś wyróżnia – najprawdopodobniej chodzi tutaj o narrację, cięty humor, specyficzną retorykę i charakterystycznego głównego bohatera, który swoim uważnym okiem obserwuje świat i ludzi wokół. Równie ciekawy jest króciutki utwór Andrzeja Pilipiuka, który z perspektywy narratora – archeologa przedstawia nam starożytny Rzym w kontekście współczesności. To opowiadanie jest dosyć tajemnicze i sugeruje pewne kwestie, które właśnie u Grzędowicza są gruntowniej realizowane. Nie chcę jednak zdradzać więcej szczegółów, gdyż mogłabym mocno zaspoilerować.

Faktem jednak jest, że niektóre opowiadania są ze sobą luźno związane lub realizują wybraną symbolikę w podobny sposób – nie jest to jednak powód do obaw, gdyż każdy pisarz zostaje wierny swojemu stylowi pisania i indywidualizm wypowiedzi literackiej zostaje w pełni zachowany. Powiem szczerze, że ta antologia, zarówno pod względem estetycznym, jak i doboru historii jest wyjątkowa, właściwie najlepsza, jaką do tej pory czytałam. Myślałam, że nic nie przebije „Idiotę skończonego”, wydanego przez to samo wydawnictwo, ale myliłam się sromotnie i muszę się teraz uderzyć w pierś – poprzeczka została postawiona jeszcze wyżej. Odnoszę wrażenie, że każdy z autorów dobrze poradził sobie z ciężkim gatunkiem, jakim jest właśnie opowiadanie. Nie ma się co oszukiwać, jest to bardzo wymagająca forma, gdyż trzeba całość fabularną zamknąć w krótkich, ograniczonych ramach – praca nad tak skondensowanym testem musi być wyczerpująca. Cóż jeszcze mogłabym powiedzieć o tym zbiorze? Chyba właściwie tylko to, że każdy zagorzały fan fantastyki w polskim wydaniu musi mieć tę antologię, to jest praktycznie obowiązek! Rzadko zdarza się, że trafiamy na publikację zbiorową, w której każdy tekst jest wyjątkowo udany, a na stronach znajduje się cała śmietanka towarzystwa fantasy. Wszystkie nazwiska są tu dobrze znane i lubiane, więc z pewnością zakup tej pozycji nie jest loterią, tylko jedynym właściwym wyborem. Polecam gorąco!