Tych Niewielu Polscy Lotnicy W Bitwie O Anglię | Autor: Piotr Sikora

"Przybyli, by walczyć za wolność Anglii i swojej ojczyzny. Przybyli, by walczyć z Niemcami. Członkowie Polskich Sił Powietrznych, którzy przedostali się do Wielkiej Brytanii, by latać ramię w ramię z pilotami Royal Air Force, gdy Fighter Command stanęło w obliczu największego ze wszystkich wyzwań – bitwy o Anglię. Wielu polskich lotników dołączyło do istniejących jednostek RAF-u. Utworzyli również własne dywizjony, lecz tylko cztery z nich odbywały loty bojowe podczas bitwy o Anglię: dywizjony bombowe o numerach 300 i 301 oraz dywizjony myśliwskie o numerach 302 i 303. Dywizjony 302 i 303 weszły do czynnej służby w połowie sierpnia 1940 roku w kulminacyjnym momencie bitwy, gdy brytyjskie siły były już niemal na wyczerpaniu. Gwiazda polskich dywizjonów, zaprawionych w boju z Luftwaffe podczas kampanii wrześniowej oraz wojny we Francji, szybko rozbłysła. W bitwie o Anglię wzięło udział 145 polskich pilotów, największa wówczas grupa obcokrajowców w brytyjskim lotnictwie myśliwskim. Sam Winston Churchill pochwalił dokonania „tych niewielu” – pochodzących z wielu krajów lotników, którzy bronili Wielkiej Brytanii".

II wojna światowa nigdy nie była moim konikiem, jeśli chodzi zarówno o powieści, jak i książki historyczne. Nieczęsto po nie sięgam, ale nie samym kryminałem żyje człowiek. Poza tym na lekcjach historii o tym okresie nie mówiono zbyt wiele, więc chciałabym mieć pojęcie o tych wydarzeniach. W końcu nasze dywizjony odegrały sporą rolę w czasach tego konfliktu zbrojnego.

Pierwsze, co rzuca się w oczy w trakcie czytania, to bardzo duża liczba cytowanych wspomnień. Uzupełniają one słowa autora i są relacjami z pierwszej ręki. Moim zdaniem bardzo cennymi. Nikt tak dobrze nie opowie o czasach wojny jak ci, którzy ją przeżyli. Chociaż spotkałam się też z opinią, że jest ich tutaj za dużo. Mnie to nie przeszkadzało. Wolę czytać takie fragmenty niż suche fakty.

Skoro już o faktach wspomniałam, pojawia się tu sporo nazwisk, dat czy nawet godzin poszczególnych wydarzeń. Momentami nieco mnie to nużyło i nie byłam w stanie czytać książki ciągiem. Musiałam poukładać sobie to, o czym przed chwilą się dowiedziałam. Wam też to polecam, bo może was dopaść przesyt informacji. Lepiej sobie to na spokojnie przetrawić, a potem kontynuować lekturę.

Zaintrygowało mnie to, co autor na samym początku pisał na temat mitów, które narosły wokół wydarzeń II wojny światowej. Zaskoczył mnie między innymi fragment o udziale Słowacji w konflikcie. Wiedzieliście o tym, że była trzecim agresorem obok Niemców i Sowietów? Ja nie. Pierwszy raz usłyszałam o tym tutaj. W żadnej czytanej przeze mnie do tej pory książce historycznej nie widziałam tej informacji. Jest na tyle istotna, że na pewno bym ją zapamiętała.

Książkę uzupełniają zdjęcia, jest ich sporo. Nie mam większych zastrzeżeń co do ich jakości, chociaż liczą sobie już wiele lat.

Nie jestem w stanie powiedzieć wam, jak ta książka ma się do innych publikacji poruszających tę tematykę, nie miałam do czynienia z wieloma, więc nie będę bawić się w porównania. Moim zdaniem to książka dobra dla pasjonatów historii, choć i osoby, które chcą dopiero zapoznać się z tym tematem, znajdą tu dla siebie coś interesującego. Książka nie jest napisana trudnym językiem. Jak wspomniałam, sporo tu cytatów, więc nie powinniście narzekać na nudę.