Jedenaste Nie Dotykaj Moja Historia Przemocy | Autor: Laura Priestess

Za oknem szaro i zimno. Czy tylko ja nienawidzę zimy, zimna i śniegu.. Na szczęście można siedzieć w domu i oddawać się przyjemności czytania. Tym razem w moje ręce wpadła książka "Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy" autorstwa Laury Priestess. Lektura ta była polecana na wielu portalach, blogach, czy bookstagramach. Jednak, czy moje doznania będą również przyjemne? Zapraszam do przeczytania poniższej recenzji.

"Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy" opowiada historię dziewczynki, która w dzieciństwie była ofiarą przemocy. Dla rodziców klaps to zazwyczaj jedna z kar stosowanych podczas wychowywania dzieci. Jednak nie ważne, czy jest on lekki, czy mocny do takich sytuacji nie powinno dochodzić wcale. Kobieta, która jest bohaterką powieści stara się jej przekazem uświadomić ludziom, że klapsy mogą odcisnąć piętno na dorosłym życiu. Historia ta jest na tyle wstrząsające, ponieważ ukazuje, że klapsy jakie dziewczynka dostawała od ojca ukształtowały jej dorosłe życie i stały się jej fetyszem...

Wiecie co? Po tylu pozytywnych opiniach jakie przeczytałam o tej powieści liczyłam na naprawdę zaskakującą i wstrząsającą lekturę, ale otrzymałam coś zupełnie innego. Bardzo ciężko mi jest jednoznacznie określić, czy ta książka jest dla mnie na plus, czy na minus. Były w niej momenty, kiedy naprawdę czytałam ją ze łzami w oczach, a były momenty kiedy chciałam ją rzucić w kąt i zadawałam sobie pytanie "po co ja to w ogóle czytam?".

Zaletą tej powieści jest jej tematyka. Jestem bardzo wdzięczna autorce, że odważyła się poruszyć tak ciężki temat jakim jest przemoc wobec dzieci. Żyjemy w świecie, w którym ludzie boją się poruszać tematy tabu, a przemoc wobec dzieci według mnie do nich należy. Przykre jest to, że ludzie widząc i słysząc, co dzieje się w niektórych rodzinach nie zwracają na to uwagi. Nie udzielają pomocy. Wydają się być ślepi i głusi na krzywdę jaka nie raz dzieje się najmniejszym. Zapewne większość z nas uważa, że przemoc jest równoznaczna ze znęcaniem się nad dzieckiem. Laura Priestess uświadamia czytelnikowi, że zwykły klaps uważany przez większość jako niewinny może doprowadzić do wielu przykrych konsekwencji w przyszłości... Ponadto zaletą jest język, który mimo ciężkiej tematyki jest łatwy w odbiorze.

Minusem jest zdecydowanie zbyt częste powtarzanie tego jak klaps wpływa na seksualność dorosłej już kobiety. Autorka co chwilę też pisze o tym, że "pupa" to miejsce erotyczne. Już na początku czytając o tym kilkukrotnie się zniechęciłam do czytania. Sam pomysł na napisanie tej książki bardzo pochwalam, jednak całokształt zupełnie do mnie nie przemawia. Szczerze przyznaje, że nie dokończyłam tej książki, po prostu nie dałam rady.

Jeżeli macie ochotę na przeczytanie powieści "Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy" to czytajcie. Może dla was okaże się ciekawą i poruszającą lekturą. Niestety na mnie ta książka nie zrobiła wrażenia. Sięgnijcie po nią, a sami przekonacie się czy warto. Widząc same pozytywne recenzje na jej temat byłam pewna, że będzie to "strzał w dziesiątkę" jednak dla mnie to było raczej jak "strzał w kolano". Może jeszcze do tej lektury kiedyś wrócę. Może nie jestem jeszcze na tyle dojrzała, aby w pełni dostrzec jej zalety. Jednak jako czytelnik i recenzent chce być z Wami szczera, abyście nie przeżyli rozczarowania jakiego ja doświadczyłam.