Kachna | Autor: Mikołaj Górski

„Prawdziwa mądrość i siła drzemie w nas samych. Trzeba ją tylko wyzwolić”.

Każdy człowiek buduje swój świat według własnych wyobrażeń, tworząc swoją osobistą, wyjątkową i niepowtarzalną historię. Czasami wydaje się, że życie ciężko nas doświadcza i nie mamy wpływu na to, co nas spotyka. Tymczasem wystarczy otworzyć się na możliwości, spojrzeć na siebie w nowy sposób i docenić piękno chwili, by wszystko zaczęło się zmieniać na lepsze. Taka refleksja pojawiła się u mnie po przeczytaniu książki pt.: „Kachna”.

Mikołaj Górski urodził się w Jeleniej Górze w połowie lat 70. Pasjonuje go fotografia, sporty ekstremalne i obserwowanie zmian, jakie zachodzą w Polsce a przede wszystkim w ludziach. Znajomi mówią na niego Miko, natomiast w wirtualnym świecie funkcjonuje jako Okim, stąd nazwa jego strony www.okim.pl. Jego największą namiętnością jest pisanie. Do tej pory stworzył dużą ilość krótkich form literackich aż w końcu pokusił się na napisanie nieco większej prozy jaką jest właśnie powieść „Kachna”.

Patrząc na okładkę, można by spodziewać się kolejnego romansu jakich na rynku wydawniczym jest bardzo dużo. Wzrok przyciąga delikatny w swoim wyrazie widok kobiecej talii i wiosennej, obsypanej kwieciem gałązki spoczywającej w delikatnych dłoniach. Taki wizerunek przywodzi na myśl świeżość, piękno i romantyczne chwile ale to tylko pozory.

Tytułowa Kachna jest dwudziestotrzyletnią dziewczyną z niskim poczuciem własnej wartości, sfrustrowaną a jednocześnie zagubioną. Już w wieku szesnastu lat trafiła do zakładu karnego dla nieletnich za napad na sklep monopolowy. Jej ojciec był wówczas znanym prawnikiem ale nie zrobił nic, by pomóc córce, wręcz przeciwnie – postanowił ją „uwalić” a na odchodnym usłyszała, że jest zwykłą idiotką jak jej matka. Po wyjściu na wolność spotyka najpierw Bronka, któremu pomaga w interesach aż pewnego dnia w jej życiu pojawia się Karol z nietypową propozycją. W wyniku drobnego szantażu z jego strony, Kachna trafia do odludnej, ukrytej w lesie osady, w której ma spędzić rok. Już na początku orientuje się, że nie jest to zwyczajna wioska, jakich wiele w kraju, lecz dobrze zorganizowana społeczność. Jednym z warunków tej specyficznej umowy jest prowadzenie dziennika. Dziewczyna nie ma wyjścia, gdyż w przeciwnym wypadku trafi do więzienia za jedno przestępstw, jakie wcześniej popełniła.

Jej pierwsze zapiski są pełne gniewu, buntu i oporu przeciwko przymusowemu przebywaniu w miejscu, o którym niewiele jej wiadomo. Widać to po sposobie opisywania mieszkańców osady jak i opiekującego się nim Karola. Jedyną osobą, która ma na nią dobry wpływ jest bibliotekarz o imieniu Wolfgang, z którym prowadzi rozmowy na różne tematy związane nie tylko z książkami ale historią, duchowością i życiem. Okazuje się, że Kachna jest niezwykle inteligentną i oczytaną osobą, gdyż literatura od zawsze była jej ucieczką od smutnej rzeczywistości. Książki stanowią w tej historii jeden z wiodących wątków, dzięki któremu główna bohaterka odkrywa swoje prawdziwe oblicze i pokazuje, że drzemią w niej ukryte pokłady wrażliwości.

„Książek nie czyta się jedna po drugiej. To tak, jakbyś zjadł coś bardzo smacznego. Przez jakiś czas nie sięgasz po nową potrawę, żeby nie popsuć sobie posmaku w ustach. Żyjesz, zajmujesz się swoimi sprawami, robisz różne rzeczy, ale nie sięgasz po nową książkę tak długo, aż poczujesz, że jesteś na nią gotowy”

„Kachna” to piękna opowieść o poszukiwaniu własnej drogi, odkrywaniu swoich wartości, akceptacji siebie i dojrzewaniu. Rok czasu, to tak niewiele, by coś zmieniło się w naszym życiu a jednak dla bohaterki książki "Kachna" to 365 dni pełnych wydarzeń, przemian i doświadczeń, które odsłoniły przed nią nowe możliwości ale też pokazały, że można żyć inaczej. Nie tylko ona musiała zmierzyć się ze swoimi demonami z przeszłości. Podobną walkę przeszedł nie jeden mieszkaniec wioski, zanim pojawił się w tym miejscu. Dzięki swojej postawie, empatycznej wrażliwości wobec drugiego człowieka i umiejętności powstawania po trudnych doświadczeniach czy porażkach każdy z nich odrodził się mocniejszy i mądrzejszy.

Fabuła prowadzona w formie pamiętnika daje możliwość śledzenia myśli głównej bohaterki ale też pozwala razem z nią odkrywać sekrety tajemniczej osady trzymając w niepewności także czytelnika. Dziewczyna zapisuje w nim nie tylko swoje przemyślenia, bieżące wydarzenia ale także usłyszane ciekawostki, historyjki, polityczno-filozoficzne rozważania i stworzone przez siebie opowiastki. Śledzimy w ten sposób jej drogę ku samej sobie, która wiedzie do celu jej przeznaczenia. Wszystko dzieje się stopniowo, warstwa po warstwie opada z niej nieprzystępna skorupa, odsłaniając niezwykłe, cudowne i piękne wnętrze.

„Tam, gdzie zaczyna się religia, kończy się jakakolwiek duchowość”

Pan Mikołaj Górski potrafi w prostych słowach przekazać wiele różnorodnych emocji nie tracąc przy tym wrażenia spokoju i panując nad zachowaniem odpowiedniego klimatu. Akcja dzieje się w realnym świecie ale jednocześnie wnika w nią rzeczywistość, którą odbieramy jedynie zmysłami. Są to delikatne zaznaczenia, stwarzające odczucie niezwykłości miejsca i pozwalające zajrzeć do duszy drugiego człowieka. To ujmująca i dająca okazję do rozważań opowieść, w której ogromną rolę odgrywa artystyczna wrażliwość, poświęcenie, odwaga i zrozumienie drugiego człowieka, przyjaźń i miłość.

Nie jest to słodka historia o sercowych perypetiach lecz bogata w wiele wydarzeń fabuła odkrywająca powoli swoje sekrety, otulająca mistyczną aurą i ponadczasowymi prawdami. Tajemniczości dodają niewytłumaczalne zjawiska, chociażby pojawianie się kobiety nie stąd, która zawsze jest obok Kachny, gdy ta potrzebuje pomocy lub wsparcia. Pod postacią stworzonych postaci autor przekazuje wiele wartościowych wskazówek duchowych, swoje przemyślenia i wartości, którymi dobrze jest kierować się w życiu. Zwraca uwagę na otwartość na drugiego człowieka, empatię wobec innych i siebie, współczucie, umiejętność wybaczania i harmonijne współistnienie. Uświadamia, że nie warto żyć przeszłością i rozdrapywać stare rany, gdyż to blokuje budowanie naszego życia w tu i teraz. Chętnie poznałabym dalsze losy Kachny, gdyż nie wszystkie wątki zostały poprowadzone do końca, co daje nadzieję, że autor pokusi się o kontynuację tej historii.