Odległe Brzegi | Autor: Kristin Hannah

Elisabeth i Jack mają za sobą dwadzieścia lat małżeństwa. Kiedy ich córki wyprowadzają się z domu, dociera do nich, że ich związek się wypalił - stał się konwencjonalny i pozbawiony miłości. Rozmyślania o niewykorzystanych szansach doprowadzają do separacja, która jednak nie przynosi im szczęścia.

Choć każde z nich odnosi sukcesy zawodowe, to oboje odkrywają, że bez siebie nie będą mogli być szczęśliwi. Czy uda się na nowo rozpalić namiętność i poczuć miłość?

Kristin Hannah, przypomina nam o najcenniejszych darach, jakie dostajemy od życia: przyjaciołach, rodzinie, a także sile potrzebnej do dokonywania potrzebnych zmian... i odwadze do przebaczania.

Kristin Hannah w piękny sposób ukazuje kobietę na rozdrożu. Szokuje czytelników determinacją Elizabeth Shore, która stara się zrozumieć swoją przeszłość i odnaleźć szczęście. Jest w tej książce prawda życiowa i wspaniała nauka, a wszystko opowiedziane śmiało, szczerze i z dużym poczuciem humoru. Ta opowieść na pewno wam się spodoba.

Adrianna Trigiani, autorka "Big Stone Gap".

Kiedy kilka tygodni temu przeczytałam książkę "Wielka samotność" autorki Kristin Hannah postanowiłam sobie, że zapoznam się z całym dorobkiem literackim autorki. Kolejną powieścią, po którą sięgnęłam została książka "Odległe brzegi". Jest to historia małżeństwa z dwudziestoletnim stażem, które odkrywa, że ich związek się wypalił.

Elizabeth to przykładna żona i matka. Całe swoje życie poświęciła dla rodziny- zrezygnowała z pasji i marzeń o malarstwie, ze studiów, z pracy zawodowej. W zamian za to zajęła się rodziną i całe życie podążała za mężem, który nieustannie zmieniał pracę, a przez to również miejsce zamieszkania. Elizabeth poświęciła swoje marzenia dla męża i jego pasji. Po dwudziestu latach małżeństwa ze zdziwieniem stwierdziła, że gdzieś po drodze zgubiła siebie.

Kiedy Jack dostał nową pracę, tym razem w Nowym Yorku, Elizabeth poczuła, że coś w niej pęka. Kolejna przeprowadzka do tętniącego życiem miasta okazała się dla Elizabeth zbyt dużym wyzwaniem. Kobieta poczuła, że nie potrafi zostawić ukochanego domu. Zadziwiając sama siebie postanowiła nareszcie wykonać śmiały krok. To stało się początkiem wielkiej przemiany- Elizabeth zaczęła odkrywać siebie, realizować swoje pasje i odkrywać plusy samotności. Szokując całą swoją rodzinę i przyjaciół postanowiła zmienić swoje życie i nareszcie to siebie postawić na pierwszym miejscu. Okazało się, że wystarczy zmienić swoje nastawienie, aby realizować własne marzenia i być tym, kim zawsze chciało się być.

"Odległe brzegi" to książka, która zbiera zadziwiająco przeciętne, żeby nie powiedzieć słabe opinie. Jest to dla mnie niezrozumiałe, bo powieść uważam za naprawdę dobrą. Co prawda nie jest to porywająca lektura, przy której odczujemy dreszczyk emocji, a kartki będziemy przekładać z wielką niecierpliwością. Nie, to jest zupełnie inny rodzaj książki. To powieść, która skłania do refleksji i zastanowienia się nad swoim życiem. Ile z nas kobiet mogłoby się utożsamiać z Elizabeth? Ile z nas zrezygnowało z marzeń i pasji całkowicie poświęcając się rodzinie i to właśnie rodzinę zawsze stawiając na pierwszym miejscu? Chcemy być idealnymi żonami i matkami, a często zapominamy, że my też potrzebujemy żyć pełną piersią. Poświęcamy się dzieciom, a po dwudziestu latach, kiedy wyfruną one z gniazda, ze zdumieniem zauważamy, że nic nam nie zostało.

Śmiało mogę powiedzieć, że jest to książka o wielu współczesnych małżeństwach, które stają przed różnymi wyzwaniami. Codzienna gonitwa za karierą, rutyna i egoizm to problemy, które mają miejsce w wielu związkach z dłuższym stażem. Porażki, niepowodzenia to codzienność wielu z nich. Dlatego tak ważne jest pamiętanie o tym, że druga osoba też ma prawo do marzeń i realizowania pasji, a miłość, nadzieja i umiejętność wybaczania, to podstawy każdego małżeństwa.

Kiedy czytałam książkę "Odległe brzegi" co chwila trafiałam na piękne fragmenty, które planowałam zacytować w mojej recenzji. Ostatecznie stwierdziłam jednak, że odkrywanie tych cytatów pozostawię czytelnikom. Niech każdy z tej książki wyciągnie jak najwięcej dla siebie. Warto przeczytać "Odległe brzegi" i odnieść tę powieść do własnego życia, być może dzięki temu odkryjecie ważne rzeczy, tak, jak zrobiłam to ja.

I choć może nie jest to najlepsza książka Kristin Hannah, to zdecydowanie jest to powieść, po którą warto sięgnąć. Bardzo ciekawie nakreślone sylwetki bohaterów, dużo miejsca poświęcone uczuciom, które im towarzyszą. Książka porusza do głębi.

Na koniec tylko jeden cytat, słowa, które powiedział ojciec do Elizabeth, a które każda z nas, żona i matka powinna wziąć sobie do serca: "Jeśli nasza dziewczynka nie rozwinie skrzydeł, pewnego dnia zapomni, jak się lata".