Ivar Zaprzyjaźnia Się Z Tyranozaurem | Autor: Lisa Bjarbo

Po bardzo dobrych wspomnieniach z lektury dwóch innych książek z serii o Ivarze Lisy Bjärbo postanowiłam sięgnąć po drugi tom serii - „Ivar zaprzyjaźnia się z tyranozaurem”. W porównaniu z opowieściami o głodnych triceratopsach, czy zagubionym diplodoku ta zdecydowanie najbardziej przypadła mi do gustu pod względem fabularnym. To wciąż pasjonująca historia dla najmłodszych, w której są dinozaury, działające na dzieci w pewnym wieku jak magnes.

Ponieważ czytam książeczki nie w kolejności, w jakiej zostały wydane, więc i sam Świat dinozaurów Ivara odkrywam nie po kolei. W drugim tomie autorka wyjaśnia dokładnie na czym polega Kraina Dinozaurów, którą odwiedza Ivar. Pudełko przy łóżku, w którym na noc chowa swoje zabawkowe prehistoryczne gady w marzeniach chłopca staje się prawdziwym kredowym światem. Malowane drzewa zaczynają wznosić korony ku słońcu, a w ich cieniu przechadzają się prawdziwe żywe stworzenia. Odrobina dobrej woli, szczypta wyobraźni i już Ivar ląduje między nimi.

„Ivar zaprzyjaźnia się z tyranozaurem” to, jak nietrudno się domyśleć, opowieść o przyjaźni i o tym, że warto czasem wyjść poza stereotypy. Wszak groźny dinozaur pożerający inne również może pragnąć mieć przyjaciół. Chłopiec i wielka tyranozaurzyca bawią się wyśmienicie, aż oboje padają ze zmęczenia. Dla Ivara to znak, że pora wracać do domu, Tova zostaje wśród swoich, gdzie pewnie znów będzie polować na mniejszych od siebie, by ich pożreć. W porównaniu z poprzednimi dwiema książkami o Ivarze, które czytałam, ta posiada najbardziej rozbudową fabułę z dobrze ulokowanym, choć nienachalnym morałem.

Wizualnie książka jest bardzo przyjemna dla oka. Ilustracje Emmy Göthner są kolorowe i zabawne. Ilustratorce bardzo dobrze udało się oddać emocje bohaterów i można dostrzec szczery uśmiech na wielkiej zębatej paszczy, równie dobrze widać przerażenie na twarzy małego chłopca. Ponieważ tych złych emocji jest znacznie mniej i radość dominuje na ilustracjach w książce. W kolorach dominuje zieleń – nie tylko żywy odcień prehistorycznej roślinności, ale też zieleń wielkiego tyranozaura.

Podobnie jak poprzednie, tę książeczkę również czyta się bardzo dobrze. Nieprzesadnie skomplikowane słownictwo oraz przystępna składnia nie sprawią najmniejszych problemów nawet początkującym czytelnikom. Na szczęście język nie jest przesadnie uproszczony, co pozwala na wzbogacenie słownictwa młodego czytelnika. Obowiązkowo pojawiają się nazwy dinozaurów, gdyż wymienionych jest ich więcej niż tylko tyranozaur. Jak w pozostałych częściach, tak i tutaj na ostatnich stronach znajdziemy krótką notkę, charakterystykę gadziej bohaterki.

Jest to obowiązkowa pozycja dla młodych miłośników dinozaurów, w której znajdą nie tylko fascynujące prehistoryczne zwierzęta, ale też mądrą historię z morałem. Opowieść o tym, że nie zawsze wszystko jest takie, jakie się wydaje i nawet ktoś, kto wydaje się straszny, wcale nie musi taki być. To historia o tym, że dobra wola wystarczy by przełamać lęk i znaleźć przyjaciela, tam gdzie się tego nie spodziewamy. „Ivar zaprzyjaźnia się z tyranozaurem” Lisy Bjärbo to książka, którą gorąco polecam małym czytelnikom, gdyż niesie ze sobą sporo uśmiechu, pozytywne przesłanie oraz, to co niektóre dzieci lubią najbardziej, wielkie prehistoryczne gady.