Doktor Bogumił | Autor: Ałbena Grabowska

Ałbena Grabowska podbiła serca czytelników sagą „Stulecie winnych”. Jakiś czas temu wpadła ona w moje ręce w wydaniu filmowym czyli jako gruba księga, z dużą ilością tekstu na stronie i małą czcionką. Jakie było moje zdziwienie gdy historię pochłonęłam w trzy dni. Grabowska czaruje słowem i przyciąga historią, co sprawia że nie można się oderwać.
Najnowsza książka autorki zapowiada nową sagę „Uczniowie Hipokratesa”. Tom pierwszy czyli „Doktor Bogumił” opowiada historię Bogumiła Korzyńskiego, który w 1870 roku rozpoczyna pracę w warszawskim Szpitalu Dzieciątka Jezus. To czas kiedy medycyna uchyla drzwi jedynie mężczyznom, kobiety mają swoje miejsce w domowych pieleszach.

Bogumił marzy o tym, by zostać ginekologiem i swoją karierę poświęcić na pomoc kobietom, które ciężko znoszą trud porodu.

Grabowska kolejny raz pozwala zanurzyć się w życie bohaterów. Tym razem to wiek XIX więc szpitale wciąż płyną krwią i brudem, nie przestrzega się podstawowych zasad higieny. Oś historii stanowią medyczne zmagania Bogumiła, a wątkiem pobocznym jest historia jego lekko zwariowanej rodziny. Całość przeplatana jest sylwetkami lekarzy, którzy w tamtym czasie przyczynili się do rozwoju medycyny.

„Doktor Bogumił” to przede wszystkim historia dopracowana w najdrobniejszych szczegółach. To nie tylko świetnie odwzorowany klimat tamtych czasów, ale także nakierowanie uwagi czytelnika na istotne problemy społeczne czy przedstawienie roli kobiety w społeczeństwie. Sam życiorys Bogumiła jest barwny i burzliwy, mamy tu mnóstwo skupionych wokół niego tajemnic i niedokończonych spraw. To wszystko kumuluje się w wielu wątkach powieści. Nie można ukrywać, ale dużo miejsca zajmuje tu medycyna – amputacje bez znieczulenia czy niezliczone sekcje zwłok pozwalające poznać sekrety ludzkiego ciała. To wszystko nie dziwi, bo przecież Grabowska to przede wszystkim specjalista neurolog z doktoratem z epileptologii. Zakończenie historii pozostawia lekki niedosyt, być może to zabieg celowy by pozostawić tego biednego czytelnika bez odpowiedzi…

„Doktor Bogumił” to historia o odwadze, rodzinnych dramatach i trudnych wyborach. Fabuła wciągająca, intrygi przemyślane, postaci jak żywe. Czego chcieć więcej? Może jedynie kolejnej części historii.

Zapraszam dziś na recenzję rewelacyjnej książki Ałbeny Grabowskiej "Doktor Bogumił". Autorka znana z takich dzieł jak "Stulecie winnych" czy "Matki i córki" tym razem zabiera nas w fascynującą podróż do medycyny w XIX wieku. Temat niezwykle ciekawy, a jednocześnie przerażający. Na co dzień nie zdajemy sobie przecież sprawy z tego jak makabrycznie wyglądało leczenie w tamtych czasach. Czy to w ogóle można było nazwać leczeniem? Ówcześni medycyny bardzo sceptycznie podchodzili do wszelkich nowych odkryć naukowych i niechętnie rezygnowali ze swoich przyzwyczajeń. A te były jak z horroru- kompletny brak higieny (włącznie z robieniem sekcji zwłok, a następnie badaniem pacjentów bez mycia rąk!), operacje, w których liczył się czas zabiegu (im szybciej tym lepiej, oczywiście bez znieczulenia), nieprzyjmowanie do wiadomości, że brud przyczynia się do chorób, a zarazki przenoszą się różnymi drogami (zarazki? Jakie zarazki? To jakieś szatańskie wymysły!) . I w tym wszystkim wybitni lekarze, którzy dokonywali przełomowych odkryć próbowali dokonać jakichś zmian...wprowadzić higienę, poznać dokładniej ludzki organizm. Niestety byli wyśmiewani i uważani za szarlatanów, a niejeden z nich przepłacił swoje odkrycia życiem. Historie takich kilku osobistości mamy okazję poznać w książce, przeplatają się one z rozdziałami dotyczącymi głównych bohaterów powieści. Jest to między innymi historia Horacego Wellsa, który próbował wprowadzić stosowanie eteru podczas operacji, czy historia Gustava Michaelisa, który próbował przekonać medyków do stosowania zasad higieny w szpitalach, szczególnie na salach porodowych.

Natomiast zasadniczą fabułę książki tworzy opowieść o doktorze Bogumile, który pragnie zostać specjalistą chorób kobiecych. Po tym jak jego żona nieomal przepłaca życiem każdy poród, Bogumił marzy o tym, żeby pomóc rodzącym kobietom i zmniejszyć ich śmiertelność. Nie jest to proste, bo zdobywanie wiedzy łączy się z wieloma trudnościami- począwszy od ciężkich praktyk, aż po konieczność zdobycia uznania i poparcia wśród medycznych autorytetów. W tej zawodowej drodze pomaga Bogumiłowi szwagierka Augusta, kobieta o wybitnym umyśle, która jest bardzo zafascynowana medycyną. Niestety zawód lekarza jest zarezerwowany wyłącznie dla mężczyzn, a kobiety nie mają żadnych szans na to, aby dostać się na uniwersytet. Nie zraża to jednak Augusty, która na własne sposoby zdobywa medyczną wiedzę.

Oprócz zawodowej drogi Bogumiła w książce śledzimy również jego prywatną historię, a przede wszystkim dręczące go demony przeszłości. Bogumił skrywa bowiem tajemnicę, której ujawnienie mogłoby na zawsze zamknąć mu możliwość praktykowania medycyny.

Książka jest dość długa, ma ponad 500 stron, ale muszę przyznać, że czyta się ją błyskawicznie. Naprawdę ciężko się oderwać, jest ciekawa zarówno od tej medycznej strony, jak i historii rodzinnej Bogumiła i innych postaci. Zdecydowanie nie jest to jednak książka dla bardzo wrażliwych osób, które mdleją na sam widok krwi. Czytelnik musi być tutaj przygotowany na naprawdę obrzydliwe opisy zabiegów medycznych, które wykonywano w tamtych czasach, szpitali, które spływały krwią, brudem i ropą oraz sekcji zwłok, które z upodobaniem wykonywano w ogromnych ilościach. W końcu jakoś ci lekarze musieli poznać ludzki organizm. Momentami można się naprawdę przerazić tym, jak postępowali medycy w tamtych czasach. Dla nas, ludzi z dużo większą wiedzą jest to wszystko niewyobrażalne. Długą drogę przebyła medycyna do tego, żeby zamiast szkodzić, nareszcie zacząć pomagać.

Bardzo cieszy mnie fakt, że "Doktor Bogumił" to dopiera pierwsza część nowego cyklu "Uczniowie Hipokratesa". Z niecierpliwością będę czekać na kolejne tytuły. Autorka Ałbena Grabowska zdecydowanie ma dar do pisania ciekawych powieści, które czyta się jednym tchem. Prywatnie jest też lekarzem, co daje się odczuć podczas czytania książki. Czuć, że autorka ma ogromną wiedzę na temat medycyny i jej historii.