Srebrne Skrzydła | Autor: Camilla Läckberg

Kobieca zemsta jest piękna i brutalna.

Po zakończeniu toksycznego związku Faye zbudowała sobie nowe życie za granicą, były mąż Jack odbywa karę więzienia, a firma Revenge odnosi sukcesy i właśnie ma wejść na rynek amerykański. Kobieta już myślała, że najgorsze ma za sobą, tymczasem jej egzystencja zostaje ponownie zagrożona. Ktoś usiłuje przejąć jej firmę i Faye musi wrócić do Sztokholmu. Z pomocą kilku innych kobiet walczy o uratowanie swego majątku, siebie i swoich najbliższych.

Dobrze napisana historia zemsty bezwzględnej kobiety, która podejmuje wszelkie środki, aby osiągnąć swoje cele.

Dast Magazine

16 września 2020 roku miała miejsce premiera najnowszej i przez wielu czytelników bardzo wyczekiwanej powieści Camilli Läckberg pt. ,,Srebrne skrzydła”. Przyznam, że nie jestem bardzo obeznana w dziełach tej współczesnej autorki psychologicznych thrillerów, ale moi rodzice jakiś czas temu zachwycali się ,,Złotą klatką” C. Läckberg, więc i ja sięgnęłam po ową książkę. Lektura tej powieści bardzo przypadła mi do gustu, byłam więc bardzo ciekawa, jak potoczą się losy bezwzględnej Faye, która po zakończeniu toksycznego związku, stworzyła sobie całkiem udane życie za granicą, u boku osób, które inni dawno uważali już za martwe… Jeśli wy także z zapartym tchem śledziliście kolejne kroki Faye - tajemniczej feministki, autorki sukcesu potężnej marki Revenge, to koniecznie powinniście przeczytać kontynuację ,,Złotej klatki”, czyli właśnie omawiane tutaj ,,Srebrne skrzydła”. Jakie są moje wrażenia po zapoznaniu się z treścią tej dość mrocznej, psychologicznej powieści?

Kilka osób z grona moich znajomych miało okazję przede mną sięgnąć po ,,Srebrne skrzydła” i ich opinie na temat tej książki C. Läckberg były mieszane. Ktoś twierdził, że druga część opowieści o Faye jest przereklamowana i nie umywa się do okrutnej, ale i pouczającej książki o kobiecej zemście, jaką bez wątpienia była ,,Złota klatka”. Z kolei inna osoba zarzucała Camilli Läckberg, iż ,,Srebrne skrzydła” to powieść napisana wprawdzie interesująco, ale miejscami aż do bólu przewidywalna. Kiedy już sama zapoznałam się z treścią wspomnianej powieści, mogę stwierdzić, że ,,Srebrne skrzydła” to całkiem wciągająca, godna polecenia lektura. Poza rozwinięciem pewnych wątków poruszonych w tomie pierwszym, czyli ,,Złotej klatce” odnalazłam w tej powieści całkiem nowy, mroczny, a jednocześnie jakiś świeży klimat – tak, jakby autorka usiłowała pokazać czytelnikowi nowe oblicze Faye, pragnącej zapomnieć o bolesnej przeszłości i ułożyć sobie życie na nowo. ,,Srebrne skrzydła” to bez wątpienia pozycja odpowiednia na obecne trudne czasy, w jakich przyszło nam żyć – zwłaszcza w kontekście ostatnich strajków kobiet i szerokiej debaty na temat ich wolności oraz roli, jaką odgrywają w społeczeństwie. Faye to przykład feministki, która jest zdolna do wszystkiego, by żyć zgodnie z własną hierarchią wartości, kobieta stworzona do dokonywania zemsty, a jednocześnie stęskniona za prawdziwym mężczyzną – nie tylko kochankiem, ale i prawdziwym przyjacielem. Gdybym napisała, że ,,Srebrne skrzydła” to książka wyjątkowa i nie znajduję w niej żadnych wad, byłabym wobec was nieszczera. Dlatego wspomnę krótko o kilku kwestiach, które mnie osobiście trochę przeszkadzały podczas lektury tej książki. Po pierwsze – moim skromnym zdaniem – w powieści zbędne są tak obszerne opisy seksu grupowego. Co autorka chciała osiągnąć poprzez ich wprowadzenie?

Zapewne zależało jej na pokazaniu innych, może pełniejszych (???) aspektów intymnych relacji, jak również chciała zwrócić uwagę na to, że Faye to kobieta nowoczesna, nie zważająca na konwenanse, która potrafi czerpać z życia pełnymi garściami i choć nie jest biseksualna, chętnie bierze udział w intymnych eksperymentach określanych jako ,,trójkąty”. Co jeszcze zwróciło moją uwagę podczas lektury tej książki, którą tutaj dla was recenzuję? Tak, jak uprzedzali mnie moi znajomi, ,,Srebrne skrzydła” są miejscami dość przewidywalne i nie można oprzeć się wrażeniu, że Faye traci tutaj sporo ze swojej przenikliwości i bezwzględności, co więcej okazuje się być kobietą zaskakująco naiwną, która wciąż wierzy w to, że idealny partner seksualny będzie również wymarzonym przyjacielem i wolnym od jakiejkolwiek skazy mężem… ,,Srebrne skrzydła” to moim zdaniem książka warta przeczytania – jej niewątpliwym atutem jest wartka akcja i wyraziste postacie. Z pewnością ,,połkniecie” ją bardzo szybko i będziecie mieli apetyt na jeszcze więcej. Nie znam oczywiście planów C. Läckberg, ale zakończenie ,,Srebrnych skrzydeł” sugeruje, że autorka będzie jeszcze kontynuować opowieść o losach Faye. Jestem ciekawa, jak będzie wyglądało dalsze życie tej oryginalnej bohaterki, mam nadzieję, że już wkrótce będziemy mogli dyskutować już o całej trylogii opowiadającej o Faye i jej słodkiej zemście…

Camilla Läckberg światową sławę zdobyła jako autorka bestsellerowej sagi z Fjällbacki. Ten dziesięciotomowy cykl nigdy nie przypadł mi do gustu, gdyż zawsze odbierałam go jako obyczajówkę z wątkami kryminalnym, a nie kryminał, którym miał być. Podobne wrażenie odnoszę w przypadku drugiej, na razie dwutomowej serii Szwedki, którą reprezentują właśnie „Srebrne skrzydła”, kontynuacja powieści „Złota klatka”.

Okładka „Srebrnych skrzydeł” informuje czytelnika, że w środku znajduje się thriller psychologiczny. Niestety, jakiegokolwiek portretu psychologicznego jest tu jak na lekarstwo, a bohaterowie, czy raczej: bohaterki, bo to one mają grać w powieści pierwszoplanowe role, są płaskie i infantylne. Szczerze mówiąc, po przeczytaniu „Złotej klatki” nie sądziłam, że można kontynuować tę historię jeszcze gorzej. Okazało się to jak najbardziej możliwe. Jedyny plus książki to fakt, że dzięki sprawnej narracji czyta się ją błyskawicznie. Na uwagę zasługuje także piękne wydanie, do czego wydawnictwo Czarna Owca zdążyło już zresztą przyzwyczaić swoich czytelników.

Główna bohaterka „Srebrnych skrzydeł”, Faye w pierwszym tomie cudem wyrwała się z wyniszczającego ją małżeństwa. Przynajmniej tak próbowała nam sytuację przedstawić Läckberg, choć bardzo trudno było współczuć tej postaci pomiędzy jej wyprawami na zakupy do salonu Prady i Chanel a powiększaniem biustu. „Srebrne skrzydła” stanowią kontynuację losów wyemancypowanej już Faye, która prowadzi własną firmę i odnosi w tej roli kolejne sukcesy starając się podbić światowe rynki. Kłopot w tym, że cała powieść nadal jest nijaka i pozbawiona głębszego przesłania.

Nie mogę się pozbyć wrażenia, że „Srebrnymi skrzydłami” Läckberg chciała kontynuować rozpoczęty wcześniej motyw „girl power”, silnych kobiet, wyzwalania się z dominacji patriarchatu… Na taką wymowę powieści wskazuje sposób skonstruowania świata przedstawionego. Po jednej stronie mamy więc Faye otoczoną gronem wspierających ją kobiet, w roli antagonisty zaś postawiono mężczyznę. Dość ciekawe jest przełamanie tego czarno-białego świata postacią wielbiciela Faye i jego złej żony, ale okazuje się, że i tu autorka mocno oprze się o schemat.

Powieść od strony fabularnej nie ma absolutnie nic wspólnego z deklarowanym na okładce thrillerem psychologicznym. Główna bohaterka podróżuje po świecie, rozmawia z ludźmi, planuje interesy. Nazw różnych marek kosmetycznych i odzieżowych jest tu tyle, że „Srebrne skrzydła” spokojnie mogły powstać tylko w celu ulokowania w nich produktów. W żadnym momencie nie odczułam, aby osobowość, wewnętrzne życie czy emocje Faye zostały pogłębione. Owszem, przeżywa ona różnego rodzaju dylematy, zakochuje się nawet, ale to nadal zbyt mało, aby mówić o powieści psychologicznej, a już na pewno o thrillerze. Tak jak w pierwszej części symbolem emancypacji było powiększenie biustu, tak tutaj staje się nim seks w trójkącie. Rzecz w tym, że ta scena w ogóle nie jest uzasadniona ani poprzedzającą, ani dalszą fabułą. Wszystkie żeńskie postaci, z Alice na czele, są przerysowane i tak bardzo płytkie, że – choć od biedy mogłabym sobie wyobrazić realną osobę zachowującą się w ten sposób – trudno uwierzyć, by profil osobowościowy odpowiadał prowadzącej (ponoć z sukcesami) firmę z międzynarodowymi aspiracjami. Mężczyźni nie są tu istotni, a wskutek powierzchownego traktowania trudno cokolwiek o nich powiedzieć.

„Srebrne skrzydła” zrobiły na mnie wrażenie książki napisanej naprędce, tylko dlatego, że termin oddania tekstu się zbliżał. Za zaletę uznać można fakt, że powieść czyta się szybko. Niestety, oznacza to także lekturę jednorodną. Nie sposób wyznaczyć w powieści jakiegokolwiek punktu kulminacyjnego, czy napięcia. To propozycja zdecydowanie dla fanów autorki, a i w tym przypadku nie jestem pewna, czy dla wszystkich.