Po Północy | Autor: Diana Palmer

Dzisiaj po raz kolejny chciałabym przybliżyć Wam i zarazem zachęcić Was do sięgnięcia po kolejną książkę autorstwa Diany Palmer – Po północy. Oczywiście książka, podobnie jak i poprzednie, ukazała się nakładem wydawnictwa Harper Collins. Jednakże jest w niej coś, co odróżnia ją od poprzednich, polecanych przez mnie książek Diany Palmer. Autorka przyzwyczaiła nas do osadzania akcji w świecie kowbojów, rancz, koni, dziedziczek fortun i szorstkich mężczyzn. Jednakże w tym przypadku jest inaczej.

Brat Nikki zajmuje się polityką, a Nikki prowadzi jego kampanię. Dziewczyna wkłada w to dużo siły i poświęcenia. Postanawia odciąć się od tego wszystkiego. Odpocząć i choć na chwilę pomyśleć o sobie. Postanawia zaszyć się w swoim domku na plaży. Szum morza, piasek – to wszystko pomaga jej się wyciszyć. Nikki była przekonana, że ten wyjazd był wspaniałym pomysłem, do czasu… Wszystko się zmienia, gdy któregoś dnia ratuje mężczyznę- Kane’a. Od tego momentu jej życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. Kane jest nie tylko bardzo bogaty i przystojny. Jest też, niestety, największym rywalem jej brata. A jak dobrze wiemy z takich połączeń nigdy nie wychodzi nic dobrego. Zarówno Nikki, jak i Kane wiedzą, że ich romans stanie się pożywką dla lokalnych mediów – nie może on wyjść na światło dziennie. Młodzi wiedzą, że w ogóle nie powinno dochodzić do ich spotkań. Do tego Kane jest bardzo tajemniczy i zamknięty w sobie. Nie opowiada o sobie. Wręcz broni się przed pytaniami o jego prywatność. Z początku ma jedynie ochotę zabawić się z Nikki. Ale z każdym dniem coraz bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że Nikki jest wyjątkowa. Coś go przyciąga do niej. Nikki też nie jest najszczęśliwsza ze spotkania z Kane’m i próbuje bronić się przed tym uczuciem, ale coś ją przyciąga do niego. Zaczynają budzić się uczucia, których nie powinno być.

Młodzi coraz częściej spotykają się ze sobą, oczywiście tylko i wyłącznie pod osłoną nocy, ale każda osłona, nawet najmocniejsza, zostaje odkryta.

Jak to zwykle bywa u Diany Palmer, bohaterka jest albo mocną postacią, albo naiwną i głupiutką dziewczynką. Akurat w Po północy Nikki należy do tej drugiej kategorii. Jej infantylizm jest na tak wysokim poziomie, że sama się momentami zastanawiałam, jak można stworzyć taką bohaterkę. Ale z drugiej strony dzięki takiej kreacji Nikki, postać Kane’a wybija się i choć jest on skryty i zarazem szorstki, to tworzą oni idealnie dobraną parę.

Prawda jest taka, że Diana Palmer tworzy stereotypowe i schematyczne postaci. Jej bohaterowi są tak przewidywalni jak fakt, że po odkręceniu kranu poleci z niego woda. Ale właśnie może ta jej przewidywalność ma w sobie urok? Teoretycznie sięgając po każdą z książek autorstwa Diany Palmer wiemy czego się spodziewać – happy endu. A przecież o to nam często chodzi, prawda? Chcemy się przenieść w inny świat, oderwać się choć na chwilę od szarej rzeczywistości, która nas otacza, od problemów, które gonią, czy nawet od sterty prania, która czeka na wyprasowanie, od zwykłego sprzątania. Taki przerywnik, chwila przerwy, wytchnienia. I właśnie autorka nam to serwuje i to w każdej ze swoich książek. I podobnie sytuacja wygląda w Po północy – wiemy czego się spodziewać i co nas czeka na końcu, ale tego właśnie chcemy, przecież gdyby było inaczej, to nie sięgałybyśmy po jej książki, nieprawdaż?