W Mojej Krwi | Autor: Marek Szydlak

Od czasu do czasu lubię sięgnąć po książkę o tematyce lgbt, niekoniecznie głównie skupionej na niej, także z tymi wątkami wplecionymi w fabułę. O powieści Marka Szydlaka "W mojej krwi" usłyszałam już jakiś czas temu i nie ukrywam, że sięgnęłam po nią z ciekawością. Spodobała mi się również okładka, wyróżniająca się spośród innych swoją jasną szatą graficzną, pozbawioną ludzkich postaci. A kolorowe, można by powiedzieć tęczowe, kółka w delikatny sposób ją urozmaicały.

***

Poznajemy historię szesnastoletniego Bartka, chłopaka z małej podwrocławskiej miejscowości, który pewnego dnia zdaje sobie sprawę ze swojej odmienności seksualnej. Jedyną osobą, z którą dzieli ten wstydliwy (na początku) sekret jest jego przyjaciółka - Kasia, która także boryka się z odmiennością. I choć odmienność dziewczyny dotyczy powierzchowności, więc czegoś co już na wstępie rzuca się w oczy, to i ona wiele wie na temat wykluczenia, wyśmiewania i nietolerancji, szczególnie w czasie, gdy panuje kult szczupłego ciała.

Już od początku domyśliłam się czego mogę się spodziewać i powiem szczerze, że miałam mieszane uczucia. Z jednej strony rozumiem zachowanie Bartka i jego rozpaczliwe wręcz poszukiwanie osoby, która by go kochała i którą on sam mógłby pokochać, ale z drugiej... Wydawało mi się to cokolwiek dziwne, takie poszukiwanie szczęścia odrobinę na siłę tuż po tym jak sobie wszystko uświadomił, jak musiał się z tą świadomością oswoić. A może po prostu nie znam współczesnych nastolatków?

Fabuła jest bardzo przewidywalna, nazbyt przewidywalna, nie było w niej niczego co by mnie zaskoczyło. Rozumiem jednak, że zamysł autora był właśnie taki - pokazanie czegoś na wskroś przewidywalnego, bo przecież historie młodych ludzi, którzy uświadamiają sobie swój homoseksualizm są tak bardzo do siebie podobne.

Chociaż książka liczy sobie ponad czterysta stron czytanie szło mi bardzo sprawnie. Styl miejscami wydawał mi się warty dopracowania, ale spora ilość niewymagających dialogów sprawnie popychały czytanie do przodu. Naturalne dialogi, dostosowane do wieku bohaterów co prawda bardzo dobrze oddawały relacje Bartka z jego przyjaciółką i kolejnymi "miłościami", ale według mnie nieco niepotrzebnie wydłużały powieść.

***

Poruszone wątki: tożsamości seksualnej, relacji z rodzicami, oczekiwań, tolerancji, pragnienia miłości niezależnie od orientacji są niezmiernie ważne, wyrozumiałości. "W mojej krwi" to pozycja ważna dla młodzieży, która boryka z dylematami podobnymi do tych dotyczących głównych bohaterów. Mam na myśli przede wszystkim Bartka, bo o nim tu najwięcej jest mowy, ale i Kasi. Ich rozmowa, która kończy się kłótnią bardzo dobitnie przedstawia współczesne realia, gdzie wydawać by się mogło, że osoby z nadwagą nie znajdą szczęścia w miłości, a jeśli już to będzie to efektem litości, nie zaś prawdziwego uczucia.

Zachowanie rodziców chłopaka jest jak najbardziej realistycznie pokazane, choć mało znaczące dialogi z życia codziennego jak dla mnie były zwyczajnie nudne. Zdaję sobie jednak, że książka jest skierowana do młodszego czytelnika niż ja i jego nie będzie to tak nużyć.

Zbytnie skupienie się na ubraniach także mnie nużyło. Wynika to z faktu, że niekoniecznie muszę wiedzieć z detalami w co się ubiera bohater, chociaż tutaj służyło to też pokazaniu w pełni sylwetki Bartka i jego upodobań modowych.

Babcia Janina to taka dobra dusza tej książki. Kasia jest bardzo sympatyczną dziewczyną i jej przyjaźń z Bartkiem jest niezwykle drobiazgowo przedstawiona, to jednak babcia Janina skradła moje serce. Niby gdzieś na uboczu, w tle pojawiała się w decydujących momentach, a jej rozmowa z Bartkiem w pewien wieczór sprawiła, że łzy stanęły mi w oczach.

***

Czytając o perypetiach Bartka miałam wrażenie, że to strasznie zagubiony, zdezorientowany i rozpaczliwie pragnący akceptacji i miłości chłopak. Jego wikłanie się w związki ze starszymi partnerami, unoszenie się honorem, nastoletni egoizm odrobinę mnie denerwowały. Bartek musiał przejść długą i trudną drogę by uporządkować własne wnętrze, znaleźć miłość i zostać (choć częściowo) zaakceptowanym przez najbliższych.

Choć zastosowany język i konstrukcja zdań są bardzo proste, to autor bardzo przekonująco nakreślił sylwetki postaci. Nie opisywał ich charakterów, tylko pokazywał poprzez zachowanie i rozmowy. To ogromny plus. Kolejnym jest emocjonalny przekaz jaki niesie ta przewidywalna historia. Rozczulająca wymiana zdań Bartka z jego młodszą siostrą, a także bolesna rozmowa z mamą. Te sceny zapadają w pamięć, a ładunek emocjonalny, jaki ze sobą niosą nadrabiają nadmierną prostotę stylu.

***

Podsumowując, "W mojej krwi" Marka Szydlaka to powieść skierowana głównie do młodego czytelnika, poruszająca tematykę lgbt, a prosty i przystępny język (dla mnie zbyt prosty i zbyt przystępny) sprawiają, że przeczytanie tej powieści nie zajmuje zbyt wiele czasu. Pokazuje jak ważne jest wsparcie i bezwarunkowa akceptacja, jak trudno jest osobom o odmiennej orientacji, jak zmienia się postrzeganie ich osoby przez tych, którzy do tej pory traktowali je normalnie. Z drugiej strony pokazuje też dezorientację i radykalne poglądy rodziców.

Czy polecam? Uważam, że warto sięgnąć po tę pozycję, ale to od Ciebie powinno zależeć czy chcesz to zrobić.