Jak Nie Krzyczeć Na Swoje Dziecko | Autor: Carla Naumburg

Jesteś rodzicem i zdarza ci się krzyczeć na Twoje dzieci? Czasami mały impuls wystarczy, aby wyprowadzić cię z równowagi? Wrzeszczysz i wściekasz się, a później masz wyrzuty sumienia i czujesz się beznadziejnym rodzicem? Takich stanów doświadcza wielu z nas. Jeszcze kilka dni temu myślałam, że coś jest ze mną nie tak. Że jestem beznadziejną mamą i poniosłam rodzicielską porażkę. Naprawdę ciężko mi z tym było, a wyrzuty sumienia jeszcze pogłębiały to niezadowolenie z siebie i nakręcały spiralę złych emocji. Wtedy właśnie wpadła mi ręce książka "Jak nie krzyczeć na swoje dziecko. Wychowanie bez złych emocji". Dzięki temu poradnikowi zrozumiałam, że nie jestem sama, że nie tylko mi towarzyszą takie stany, mało tego, że ogromna ilość rodziców doświadcza tego samego. Co nie znaczy, że jest to dobre. Oczywiście krzyk na dzieci nigdy nie jest pozytywny, ale nie może też sprawiać, że czujemy się beznadziejnym rodzicem.

Autorka książki, Carla Naumburg dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami związanymi z wychowywaniem dzieci. Jak sama pisze, przez długi czas miała problem z krzyczeniem na dzieci i złymi emocjami, które towarzyszyły jej macierzyństwu. W końcu postanowiła to zmienić, a swoją drogą przemiany podzieliła się z innymi rodzicami. Poradnik ten pełen jest więc osobistych doświadczeń autorki, konkretnych przykładów z jej życia oraz mądrych rad, które każdy z nas może zastosować w swojej rodzinie.
Książka jednak bardzo różni się od standardowych poradników. Po pierwsze napisana jest bardzo lekkim, humorystycznym językiem. Autorka często żartuje tutaj z czytelnikami, a przede wszystkim nie przyjmuje mentorskiego, przemądrzałego tonu. Nie mamy tutaj wrażenia, że mówi nam jak żyć i wymaga czegoś nierealnego. Wręcz przeciwnie- cały czas podkreśla ona, że nie ma uniwersalnych rad dotyczących wychowywania dzieci, a każda rodzina jest indywidualna i niepowtarzalna. Nie czaruje również czytelnika, że wystarczy postanowić poprawę i w magiczny sposób nasze życie się odmieni. To tak nie działa, a zmiana naszych nawyków jest długim procesem.

Dużo miejsca autorka poświęciła funkcjonowaniu układu nerwowego człowieka. Wychodzi ona z założenia, że aby panować nad swoimi emocjami najpierw musimy dokładnie zrozumieć w jaki sposób funkcjonujemy, skąd te emocje się biorą i co za nie odpowiada. Ważne jest również poznanie naszych słabości i punktów zapalnych, które sprawiają, że wybuchamy. Jeśli uda nam się znaleźć i zrozumieć rzeczy, które wyprowadzają nas z równowagi jest duża szansa, że następnym razem opanujemy wybuch emocji zanim do niego dojdzie. Musimy tu również wsłuchać się w nasze ciało i umieć rozpoznać oznaki zdenerwowania, czy zmęczenia. W książce autorka bardzo często podkreśla, że bardzo ważny jest dla rodzica wypoczynek i umiejętność wrzucenia na luz. Szczególnie mamy mają tendencję do ciągłego przejmowania się i zamartwiania, a to pierwszy krok do tego, aby na stałe wpędzić nas w poddenerwowanie i zbyt emocjonalne reagowanie, nieadekwatne do sytuacji.

W poradniku znajduje się wiele naprawdę cennych spostrzeżeń, a co najważniejsze ćwiczeń praktycznych, które mogą nam pomóc w opanowaniu swoich emocji. Co bardzo mi się podoba, autorka nie wpędza tu rodziców w poczucie winy, nie utwierdza w przekonaniu, że krzywdzimy dzieci i jesteśmy beznadziejni, a wręcz przeciwnie. Cały czas podkreśla, że musimy uwierzyć, że nie jesteśmy złymi rodzicami, a jedynie nieco pogubionymi. Przy odpowiedniej pracy nad sobą mamy szansę wszystko naprawić i zmienić swoje życie.

To jest naprawdę bardzo dobry poradnik, po który powinien sięgnąć każdy rodzic, któremu zdarza się wybuchnąć, czy nawrzeszczeć na dzieci. To bardzo dobre wsparcie dla rodzicielskich emocji i podpowiedź jak radzić sobie na co dzień z wychowaniem dzieci. Bardzo się cieszę, że ta książka trafiła w moje ręce, bo znalazłam w niej naprawdę dużo przydatnych informacji.