Mazurska Sielanka | Autor: Ewa Teresa Opoka

Zapraszam dziś na recenzję książki o nieco przewrotnym tytule "Mazurska sielanka". Dlaczego przewrotny? Bo wydarzeniom opisanym w książce zdecydowanie daleko do sielanki. Jest to polski kryminał z elementami thrilleru psychologicznego, w którym autorka poruszyła bardzo ważne i jednocześnie niezwykle trudne tematy.

Magda to dziennikarka, która ramach pracy zawodowej wybiera się do Sopotu na Festiwal Dwóch Teatrów, skąd ma stworzyć relację z wydarzenia do swojej gazety. Postanawia zabrać ze sobą szesnastoletnią siostrzenicę Polę. Ma nadzieję, że dzięki temu będzie mogła spędzić z córką siostry trochę czasu, a przy okazji da jej szansę na chwilę odpoczynku od nauki i rutyny. Dziewczyna z radością wyrusza z ciotką do Sopotu, gdzie planuje świetnie się bawić. Niestety wydarzenia przybierają nieoczekiwany obrót. W sobotni wieczór Pola wybiera się na dyskotekę z nowo poznanym kolegą Olafem. Oczywiście ciotka dokładnie sprawdziła chłopaka i mając zaufanie do siostrzenicy pozwala jej na zabawę bez swojego nadzoru. Magda wie, że Pola nie zrobi żadnych głupstw. Jednak Pola nie wraca z dyskoteki i ślad po niej zanika. Monitoring pokazuje, że dziewczyna opuściła lokal o 21, ale nie wiadomo, dokąd się udała. Zrozpaczona Magda przy wsparciu koleżanki zgłasza zaginięcie na policję. Od tego czasu zaczyna się rozpaczliwa walka o odnalezienie dziewczyny. Magda niezależnie od działań policji postanawia jednak działać na własną rękę i udaje się na Mazury, gdzie jej rodzice posiadają stary domek letniskowy. Dom ten znajduje się niedaleko pałacu, który należy do ojca nowo poznanego przez Polę chłopaka. I choć Olaf wstępnie został wykluczony z grona podejrzanych, Magdzie ta sprawa nie daje spokoju. Niestety samodzielne śledztwo okazuje się dużo bardziej niebezpieczne, niż Magda zakładała...

Podczas czytania książki towarzyszyły mi różne emocje. Były momenty, kiedy czułam zniechęcenie i żałowałam, że po nią sięgnęłam. Były też momenty, kiedy naprawdę nie mogłam się oderwać. Jest to książka zupełnie inna niż wszystkie, które do tej pory czytałam, ale po zakończeniu stwierdziłam, że jest naprawdę dobra. Było oczywiście kilka niedociągnięć, niektóre sceny autorka opisała zbyt powierzchownie, ale nie zmienia to faktu, że książkę czyta się jednym tchem.

Teresa Ewa Opoka poruszyła tutaj niezwykle trudny temat jakim są zaginięcia dzieci i młodych kobiet. Handel ludźmi to wciąż mało nagłośniony problem, podobnie jak zmuszanie kobiet do prostytucji. O tym się mówi bardzo mało podczas, gdy proceder kwitnie i rocznie tysiące osób zostaje uznane za zaginione. Los wielu z nich nigdy nie zostaje wyjaśniony. Cieszę się, że powstała książka, która zwraca na ten problem uwagę. I choć jest to oczywiście fikcja literacka, to jednocześnie tekst skłania do przemyśleń i uczula jak bardzo trzeba być ostrożnym.

Na pewno nie jest to książka dla zbyt wrażliwych osób. Dużo tutaj brutalnych opisów, które oscylują między innymi wokół różnych dewiacji seksualnych. Autorka nie przebiera w słowach i dosadnie przedstawia czytelnikowi niektóre sceny. Jest to mocny kryminał, trzymający w napięciu przez cały czas, choć momentami wywołujący obrzydzenie. Dodam jeszcze, że książka ma niewiele ponad 200 stron, więc przeczytanie jej zajmuje naprawdę mało czasu. Ma też rewelacyjną, mroczną okładkę, która od razu przyciągnęła mój wzrok. Widnieje na niej piękny pałac, który jak od razu możemy się domyśleć, w swoich murach kryje jakąś tajemnicę ukrytą przed światem.