Władcy Strachu | Autor: Ewa WinnickaDionisios Sturis

Wydawało mi się, że nic mnie już nie jest w stanie zaskoczyć. Że znam tak skrajnie przypadki ludzkich zachowań i czynów, że każdy następny będzie tylko potwierdzeniem owej anormalności w ludzkiej psychice.
Czyżby?

"Władcy strachu" paraliżuje. Każdego. Trwoży, uruchamia wewnętrzną furię i bezradność w kontrze. Ludzie, system i chora polityka elit. Trójca święta, nietykalna, zamiatająca własne grzechy pod bardzo puchaty i ciężki dywan, który dodatkowo na obrzeżach przytrzymują gwoździe wbite w pakiet. I wszystko nadal byłoby na półjawne, na pół-przypuszczalne, gdyby nie burza na Jersey. Na jaw wychodzą pedofilstwo, molestowania oraz permanentne niszczenie psychiki dzieci. Przez kogo? Głównie przez rządzących placówkami opiekuńczymi dla dzieci. Ale nie tylko. Bo do nadużyć dochodzi także w klubie żeglarskim Sea Cadets, a do wielu okaleczeń dzieci doprowadzają też znajomi owych pracowników z wszelakich branży. Pedofile kryją się pośród normalności udając dobrych ludzi. Elita rządu, uprzywilejowani panowie, magnaci i potentaci - ich zachcianki zawsze były spełniane. Wszystkie. Także te mające związek z dziećmi, a zwłaszcza z chłopcami i to najczęściej w wieku 7 – 10 lat. Starsi nie byli brani pod uwagę – czyli, jak można nieśmiało mniemać, bezpieczni. Kaci stosowali wobec nich perfidny terroryzm, zastraszanie, poniżanie, onanizowanie, czy stosunki seksualne (do krwi). To było na ich liście życzeń, a te mają to do siebie, że zawsze się spełniały. I wszystko było tajne, ukrywane, przemilczane. W swoim gronie, gdzie każdy znał każdego i każdy każdego krył, nie było mowy o jakimkolwiek przecieku. Kto wściubiał nos, natychmiast dostawał wilczy bilet i opuszczał Jersey. Czyszczono otoczenie, we własnym gnieździe nie można brudzić. A prawda jest taka, że skorumpowanie szerzyło się, jak wirus. Jak pandemia. Wszyscy siedzieli w jednym kotle do którego odważyli się wejsć... autorzy.

Niebywały ruch. To jak wiązanie sznura na własnej szyi. Jak świadome czekanie na śmierć i kata, który skończy nasz żywot.A oni? Zadają pytania, doprowadzają do otwartych konfrontacji, szukają ofiar. Są jak burza w okolicy, która tego zjawiska kompletnie nie zna. Ale jakże mozolna to praca, widać z kart książki. Dokumenty znikają, ludzie milczą, niektórzy już nie żyją, bądź lata temu opuścili wyspę i nie ma z nimi kontaktu. A ci, co są nie mówią. Nie mogą. Oni muszą jeszcze żyć, nadal w tym środowisku. Trudno...
Ale upór autorów nie znał granic. To dzięki nim trzymam teraz "Władców strachu", książkę, której czytanie boli. Twoja bierność bardzo szybko zostaje złamana. Czujesz, że każde słowo dochodzi do ciebie, do mózgu, do świadomości. Że się burzysz, bo tak nie można. Bezduszność, zezwierzęcenie, bluzgi - Jersey króluje w podatkowych machlojstwach ale w ludzkich odczuciach NIE.

Świetnie napisana, dokładna, reporterska robota na wysokim poziomie - taka jest ta ksiązka. Dopracowana w każdym szczególe i słowie. Dla każdego - taka powinna być, ale nie każdy przez nią przejdzie. Psychika czytelników jest bowiem tak różna, jak ilość książek w księgarniach, dlatego wielu nie da rady. Podda się, ot, po prostu. Bowiem okrucieństwo, jak się przed nam roztacza nie pozwala zostać obojętnym. To książka o potężnej sile i mocy.