Pałac W Moczarowiskach | Autor: Jacek SkowrońskiMaria Ulatowska

Zapraszamy do Pałacu w Moczarowiskach, najdziwniejszego na świecie miejsca, gdzie wszystko może się wydarzyć.
W żyrandolach płoną świece, słychać szelest sukien, stary kamerdyner pilnuje dawnych rytuałów. Tuż za bramą znika sygnał telefonu, Internet nie działa, a o elektryczności lepiej zapomnieć. Otoczony lasami Pałac, chociaż mieści się tu hotel, nie przyjmuje zwyczajnych gości. Nie wystarczy móc zapłacić za pobyt; arystokratyczne pochodzenie i koligacje też nie są przepustką, gdyż właściciel majątku, hrabia Sęp-Moczarowski, wpuszcza tylko wybranych.
Jakim więc cudem znalazła się tutaj Magda, nieciekawa, przynajmniej we własnym mniemaniu, szara myszka, której u progu błyskotliwej naukowej kariery ziemia usuwa się spod nóg? Jak trafił do Pałacu Julian, zawodowy oszust, prawdziwy wirtuoz swej sztuki? Którędy wślizgnął się do parku ktoś, kto wygląda jak łobuziak, i czemu hrabia pozwolił mu zostać? Czy tych dziwnych gości coś łączy?
Takie i inne pytania zadaje sobie Leokadia, bogata dama, która nie wierzy w przypadki. Jeszcze nieświadoma, że pobyt w Pałacu całkowicie odmieni nie tylko jej życie.
Każdy dzień w Moczarowiskach niesie kolejne niespodzianki…

Myśleliśmy o tej książce, spacerując alejkami wokół pewnego pałacu, urzeczeni widokami, wsłuchani w szepty drzew. Wiekowe wnętrza, obrazy i rzeźby uparcie milczały, nie chcąc wspominać o niezwykłych wydarzeniach, jakich były świadkami. My nie musimy zachować dyskrecji, dlatego postanowiliśmy opowiedzieć Wam tę historię.
Maria Ulatowska i Jacek Skowroński

Maria Ulatowska (cykl o Sosnówce, "Domek nad morzem", "Kamienica przy Kruczej", "Całkiem nowe życie" i kilka innych powieści) oraz Jacek Skowroński ("Był sobie złodziej", "Mucha", "Zabić, zniknąć, zapomnieć"), laureat Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu na Opowiadanie Kryminalne, w 2014 roku połączyli siły, tworząc autorski duet - doszli bowiem do wniosku, że pisanie w duecie jest o wiele lepsze niż solo, zamierzają to robić do końca świata i ze trzydzieści lat dłużej.
Dotychczas wydali razem dziewięć książek.
Prywatnie, poza pisaniem, najbardziej lubią podróże po świecie, zwiedzili już cztery kontynenty, a przed nimi jeszcze wiele egzotycznych zakątków, które z całą pewnością odwiedzą.

Przeczytałam sporo książek Marii Ulatowskiej, a potem napisanych wspólnie z Jackiem Skowrońskim powieści. Ciekawa byłam tej książki, tym bardziej, że zapowiedź na tylnej okładce brzmiała intrygująco. „Zapraszamy do Pałacu w Moczarowiskach, najdziwniejszego na świecie miejsca, gdzie wszystko może się wydarzyć”.

I rzeczywiście, zgodnie z powiedzeniem, że „im dalej w las tym więcej drzew”, akcja zaczynała się nie tylko rozwijać ale i zagęszczać, wątki plątać, pojawiały się nowe postacie i tajemnice … albo ich rozwiązania.

W Pałacu w Moczarowiskach prowadzony jest luksusowy hotel z ofertą pobytów dziewiętnastowiecznych. Są stajnie, gdzie oprócz koni goście mają do dyspozycji powozy i karoce z minionej epoki. Jest wypożyczalnia strojów, garderobiany pomaga dobrać peruki. Restauracja serwuje potrawy staropolskie. W żyrandolach płoną świece, nie ma internetu, o elektryczności można pomarzyć, telefony nie działają. „Ceny za dobę w Pałacu w Moczarowiskach zaskakiwały nawet urodzonych utracjuszy. Bogatych snobów zdumiewały mniej, gdyż ci uznawali szastanie pieniędzmi za coś wynoszącego ich ponad przeciętność. (…) Z lubością płacili za brak telewizji i dostępu do internetu, a także brak jacuzzi, sauny, gabinetu chińskiego masażu i tym podobnych współczesnych atrakcji. (…) Dziwna jest ludzka natura, zmieniająca nam pogląd na oczywiste uciążliwości, o ile tylko trzeba słono za nie zapłacić”.

Kamerdyner Onufry, dobiegający setki, pilnuje dawnych obyczajów. Posługuje się przy tym językiem, który obecnie przyprawia o wybuchy śmiechu. „Panicz jeszcze się nie objawił w swej postaci” albo „Panicz ma nawiedzić progi jedynie w osobistym jestestwie czy z przywiązaną do niego bez związku niewiastą?”

Właścicielem majątku jest hrabia Ignacy Sęp-Moczarowski, ekscentryk, wdowiec. Jego syn zginął wraz z żoną w wypadku samochodowym, jedynym więc potomkiem pozostaje wnuk Władysław Moczarowski. Ma wielkie plany związane z pałacem. Czy są one zgodne z planami jego dziadka o tym dowiadujemy się pod koniec lektury.

W powieści pojawia się sporo postaci, ale parę znajdzie się w tym samym czasie w Pałacu w Moczarowiskach i mocno namiesza w całej skądinąd niesamowitej historii. Magda Jabłońska, młoda badaczka o nieprzeciętnym umyśle. Życie strąca ją na skraj przepaści, po to by … cicho sza, bo ta intryga jest zaiste zawiła, ale kończy się pomyślnie i happy endem choć nie w stylu „i żyli długo i szczęśliwie”. Julian Maria Jagodziński, zawodowy oszust, miłośnik życia na cudzy koszt, którego główną zasadą jest brak zasad. Ale w obliczu pewnych nieprzewidzianych okoliczności okazuje się, że ma cechy charakteru, o jakich w ogóle siebie nie podejrzewał 😊 Leśniczy Bronisław Boguta, pracownik Lasów Państwowych, mieszka w służbowej leśniczówce, niedaleko gruntów pałacowych. Piecze wspaniałe babeczki z jagodami. Leokadia Chmura-Maj-Sandrow. Trzykrotna bogata wdowa, wielbicielka Agathy Christie. Wcale nie pozbawiła swoich mężów życia, jakby niektórzy mogli myśleć! „wszyscy trzej całkiem przyzwoicie poumierali, po kolei oczywiście”. Odegra bardzo dużą rolę w życiu nie tylko hrabiego. Przyjaciele mówią do niej Leo. Nika, uciekła z domu, przypadkiem wzięta za chłopca. Skrywa bardzo bolesną tajemnicę. Paweł – syn aktualnego zarządcy. Bardzo pomógł Nice. Wie prawie o wszystkim co się dzieje w pałacu i poza nim. Feliks, genialny haker, kryjący się przed prawem w podziemiach pałacu. Trzeba jeszcze wspomnieć o Izydorze – wspaniałym psie i Piotrusiu – trzynożnym dziku, którego Paweł, a potem Nika i Leokadia dokarmiały smakołykami ściągniętymi w czasie posiłków. A na koniec nie można zapomnieć o Mariannie, dawnej pałacowej podkuchennej, o której zaginął słuch wszelaki, kiedy zaszła w niechcianą ciążę.

Sprężyną napędową większości zdarzeń okazuje się Leokadia, która znowu postanawia wcielić się w swoją ulubioną postać z kryminałów Agathy Christie, Jane Marple. Warto przeczytać tą książkę by dowiedzieć się co takiego odkryła Leokadia, kto napisał listy do hrabiego, co usłyszał hrabia, i czyim synem okazał się …