Reguła Lukrecji | Autor: Eliza Korpalska

Nienawiść, chęć zemsty mogą doprowadzić człowieka do okropnych czynów, czasem jest to spowodowane nieudolnością organów państwowych, jednakże częściej jest to zwyczajna nieumiejętność rozwiązywania konfliktów w cywilizowany sposób. Dosyć popularnym powodem wystąpienia tego stanu ducha u człowieka jest zdrada, wszystko jedno, czy to będzie na szczeblu służbowym, czy w sferze miłosnej. Zaognia konflikt fakt braku skruchy i wyrzutów sumienia u potencjalnego winowajcy. Ta tematyka została poruszona w książce „Reguła Lukrecji” autorstwa Elizy Korpalskiej.

Zarys fabuły

Paul Horn kapitan Specjalnej Agencji Wywiadowczej budzi się ze śpiączki, w której się znalazł na skutek zdrady bliskiej mu osoby, obecnej dowodzącej generał Anny Litewski pseudonim Lukrecja. Leżąc w łóżku i powoli uruchamiając swe ciało do życia, zastanawia się, jak dopaść znienawidzoną Annę. Pewnego razu obmyślił bardzo sprytny plan, w którym to główną rolę odegra pani Kornelia Huckelberry, powie jej o tym, że jej przyjaciółka Lukrecja, wie gdzie był widziany jej zaginiony syn. Wtedy to Kornelia chcąc wydusić prawdę z przyjaciółki posłuży się Paulem pragnącym zemsty i w ten sposób oboje będą zadowoleni. Generał Peter Twigg, niegdysiejszy dowódca SAW, również myśli o zemście na Lukrecji, bo to dzięki niej stracił to stanowisko. Jego plan to odnalezienie zaginionych dokumentów zbieranych przez jego zamordowanego byłego zastępce, które z pewnością będą obciążać generał Litewski. Tymczasem po śmierci bossa mafijnego każdy z bardziej znaczących się w tym środowisko graczy ostrzy sobie kły na to stanowisko. Wśród nich jest jeden zwany Docentem, który obmyślił plan wybicia się na wyżyny, a mianowicie porwanie generał Litewski oraz nagranie jej w kompromitujących ją scenach erotycznych. Dodatkowym atutem będzie podanie serum prawdy, po to by powiedziała jakieś tajne informacje na kolejnych nagraniach, co łącznie da powód do szantażu i trzymania całego SAW-u w garści. Do tego Docent użyje drobnego bandyty, Libora Kovacza, który pod fałszywą tożsamością wcieli się do służby i jako kierowca uprowadzi Annę. Czy któremuś ze spiskowców się powiedzie? Czy Anna przeżyje? Jaki podstępny plan ma Libor Kovacz? Czy Kornelia odnajdzie syna? O tym wszystkim dowiemy się w książce „Reguła Lukrecji” Elizy Korpalskiej.

Palenie za sobą mostów

Błędem Lukrecji było likwidowanie wszelkich możliwych kontaktów z różnych frakcji, czy to służbowych, czy to przestępczych. Przez takie działanie nie pozostał jej żaden mocny organ, czy ugrupowanie, które byłoby jej wstanie pomóc w razie zagrożenia życia. Służbowa ochrona nie poradzi sobie z tak potężnymi wrogami, czego przykładem była próba zamachu poprzez otrucie cyjankiem podanym w kawie. Tylko przebiegłość Anny uratowała ją przed pewną śmiercią. Czym to może być spowodowane? Moim zdaniem jest to lekkomyślność połączona z chęcią posiadania nieograniczonej władzy w państwie. Takie postępowanie jest niestety błędne, a nawet egoistyczne, gdyż przecież drobne uszczuplenie wpływów na otaczający ją świat, na rzecz kogoś bardzo pomocnego, zdusiłoby wszelkie problemy w zarodku. Natomiast teraz Anna nikomu nie ufa, zmienia co chwilę ochroniarzy, podwaja, a nawet potraja ich liczbę, gdyż nie wie skąd przyjdzie atak.

Nienawiść, a brak wybaczenia

Kolejnym ważnym zagadnieniem jest chęć zemsty przynajmniej dwóch czołowych bohaterów. Przecież generał Twigg powinien być przygotowany na to, że jako już niemłody mężczyzna prędzej czy później będzie musiał odejść na emeryturę. Niestety, chęć rządzenia, posiadania nieograniczonej władzy oraz zysk finansowy, przysłoniły mu realia życia, co skutkowało późniejszym udarem, którego doznał. Paul Horn również mógł postarać się wybaczyć swojej sprawczyni, a nawet uciec i ukryć się by dalej żyć w spokoju i bezpieczeństwie. Niestety tego nie zrobił, a nawet uknuł podstępny plan. W naszym świecie takie postępowanie jest dość często spotykane, jednakże gdy wiemy, że ktoś ze znajomych planuje na kimś zemstę, to powinniśmy wtedy go od tego pomysłu odciągać, a nie stać z boku i kibicować lepszemu. Nienawiść jest bardzo zaraźliwa, dlatego powinniśmy ją omijać szerokim łukiem i odciągać od niej naszych bliskich.

Podsumowanie

Książkę czyta się lekko, jest idealną lekturą pomiędzy ciężkimi, wymagającymi analitycznego myślenia pozycjami. Zachęcam do niej osoby, które myślą, że takie wrogie postępowanie to nic złego oraz wszystkich tych, którzy interesują się delikatnym kryminałem. Dzięki niej możemy dowiedzieć się, jak przestępcy obmyślają plan zemsty i jakie środki ostrożności są kompletnie nieprzydatne przed takimi bandytami. Myślę, że wybierając tę książkę najlepiej wrócić do pierwszego tomu „Niewinność Lukrecji”, jeśli jeszcze tej książki nie czytaliśmy, a dopiero potem wgłębić się ową pozycję.