Przystanek Cisna Kuchnia Wege W Sercu Bieszczad | Autor: Katarzyna Rozmysłowicz

Książka kucharska Katarzyny Rozmysłowicz o tytule „Kuchnia wege w sercu Bieszczad” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich amatorów gotowania i nie ma w tej tezie niczego przesadzonego. I nie ma się także co zrażać faktem, że jest to kuchnia wegetariańska, gdyż przepisy zawarte w tejże książce są tak tradycyjne, że muszą smakować. Choć sama jestem wielbicielką mięsa to w tym poradniku zakochałam się bez reszty. Co właściwie mnie w nim urzekło? Chyba najbardziej prostota zapisanych receptur: są one bardzo intuicyjne, łatwe do przygotowania i nie zajmują dużo czasu, a bywają przy tym także zdrowe i niskokaloryczne i mogą stanowić niezłą alternatywę dla wysokotłuszczowych i węglowodanowych potraw. Oczywiście przedstawione przepisy nie są wyjałowione, jednak autora przy ich tworzeniu czerpała z natury. Mówi ona, że jej miłość do gotowania połączyła się z fascynacją Bieszczadami – to one i również przyroda tej pięknej polskiej krainy, dają jej motywację do tworzenia nowych potraw ze znanych wszystkim składników. Rozmysłowicz udowadnia, że kuchnia roślinna może być prosta i szybka – nie musimy odmawiać sobie innych rzeczy, jeśli planujemy gotowanie. Sama ta czynność nie musi też zajmować sporo czasu, ma być jedynie dodatkiem, preludium do spędzania czasu z rodziną i cieszenia się jedzeniem.

Poradnik podzielony jest na cztery części i myślą przewodnią takiego podziału były pory roku. Rozkład przepisów jest tu również intuicyjny: autorka przypisuje poszczególne potrawy danej porze roku, gdyż właśnie w trakcie jej trwania odnajduje w swoim ogrodzie składniki do ich przyrządzenia. My, co prawda nie musimy się bawić w uprawianie ogródka i zielnika, gdyż mamy dostęp do sklepów, jednak widać poprzez ten schemat, że autora żyje zgodnie z naturą – korzysta z jej dobrodziejstw, a sam urodzaj jest dla niej wyznacznikiem do przyrządzania dań. We wstępie twórczyni sama mówi, że korzysta z ogólnodostępnych produktów, które ustawia w określone kontaminacje, tworząc przy tym coraz to nowe receptury. I rzeczywiście, choć widać, że ociera się ona o tradycję, nie można jej odmówić próbowania nowych rzeczy w kuchni. Tego typu książki są więc dla odbiorcy najpraktyczniejsze, dlatego, że uczą one innowacyjnych powiązań smakowych, przy czym bazują na już zdobytej wiedzy i doświadczeniu.

Prostota nie opiera się tutaj jedynak jedynie na przepisach, ale także na szacie graficznej, która jest wyjałowiona ze sztucznych dodatków, pstrokatych form i barw, które nadawałyby nierealnego wyglądu potrawom. Zdjęcia umieszczone w książce są prostolinijne, a zarazem piękne i takie naturalne. Tu zdecydowanie nie trzeba niczego udziwniać i koloryzować –widać, że przyrządzone potrawy są zrobione z sercem i czułością. Z tej książki bije prawda – uwierzyłam, że autorka właśnie w ten sposób się żywi, w ten sposób karmi także swoją rodzinę i jest szczęśliwa, że wybrała kuchnię wegetariańską. Ta naturalność i szczerość spowodowała, że też chce być po części „wege”, chcę docenić to, co daje nam natura i czerpać z tego przyjemność. W praktyce receptury też się sprawdzają – wypróbowałam już kilka przepisów i jestem zadowolona z efektu. Niewielkim nakładem pracy i zaangażowania otrzymałam pyszne i sycące potrawy. Czy można powiedzieć coś więcej o tej pozycji? Chyba jedynie tylko tyle, że jest to jedna z moich ulubionych książek kucharskich, z której będę korzystać przez cały rok. Kulinarne cudo!