Rodzeństwo Willoughby | Autor: Lois Lowry

Czy istnieje możliwość, że czarny humor może być również skierowany do dzieci? Przyzwyczajeni do magicznych, pełnych optymizmu bajek, nie zawsze jesteśmy w stanie wyobrazić sobie elementy tragiczne i mroczne, lecz jednocześnie zabawne, w historyjkach skierowanych do dzieci. Z pewnością na pierwszy plan w tej kwestii wysuwa nam się „Seria niefortunnych zdarzeń” Lemony’ego Snicketa, która jest przepełniona takowymi motywami przy jednoczesnym uwypukleniu pozytywnych cech głównych bohaterów. Nieco podobna, ale jednak pod wieloma względami oryginalna jest książka „Rodzeństwo Willoughby”, która już teraz udowadnia, że popularnością dorównuje lub nawet może przebić słynną serię.

Timothy, Barnaba A, Barnaba B i Jane to bystre i zaradne dzieciaki, które przez życie zostały skazane na przyspieszony kurs dorosłości i samodzielności. W przeciwieństwie jednak do głównych bohaterów „Serii niefortunnych zdarzeń” nadal posiadają rodziców i marzą o zupełnie innym rozwoju wydarzeń niż ich „starsi” poprzednicy- próbują uknuć plan mający na celu pozbyć się matki i ojca. Jakkolwiek to zabrzmi, ich przyszłe ofiary mają podobny koncept i również starają się zrobić wszystko by w końcu doświadczyć świętego spokoju i pozbycia się poczwórnego balastu. Gdy przed drzwiami ich „rodzinnego” domu pojawia się niemowlę, zaczyna się pełna zawirowań opowieść, które może przynieść wszystkim nieoczekiwane rezultaty. Lois Lowry stworzyła historię, która być może nie wszystkim rodzicom przypadnie do gustu. Najważniejsze jednak jest to, że to nie im, a dzieciakom ma się podobać, a w tej kwestii jestem przekonany o stuprocentowym sukcesie. Być może nie aż tak drastycznie jak nasi bohaterowie, ale któż nigdy nie myślał o choć chwilowym spokoju, niezależnie po której stronie bariery się znajdujemy? Timothy, bliźniacy i Jane zdają się w tej kwestii mistrzami i jednocześnie dzięki swojej bystrości i zaradności zaskakują nas na każdym kroku nowymi pomysłami. Myślę, że żaden rodzic nie powinien się po lekturze obawiać masowej zagłady lub zemsty ze swoich małych pociech gdyż, pomijając główny cel bohaterów, jest to książką utrzymana w optymistycznym nastroju. Dodając do tego humor, karykaturę i zabawne dialogi otrzymujemy naprawdę ciekawą, zakrapianą czarnym humorem opowieść.

Co więcej, „Rodzeństwo Willoughby” jest również pozycją edukacyjną z której każdy młody czytelnik może wynieść wiele pozytywów. Uczymy się współpracy i oddania dla braci i sióstr, optymizmu w sytuacjach, które wydają się beznadziejne czy nawet przewagi demokracji nad despotyzmem. Wraz z głównymi bohaterami uczymy się pokonywać stawiane przed nami przeszkody i zgodnie z zasadą „w kupie siła”, wytrwale dążymy do celu. Warto również dodać, że jak na staroświecką rodzinę przystało, wszyscy przedstawiciele Willoughby używają lub starają się używać elokwentnego języka, pasującego do ich stanu. Z jednej strony jest to niejednokrotnie kolejny wątek humorystyczny, z drugiej strony autorka postarała się by każdy czytelnik zrozumiał sens przelanych na papier słów. Dzięki temu na końcu książki zamieszczony jest słownik trudniejszych pojęć, który z pewnością ułatwi, szczególnie młodszym czytelnikom, lekturę. W przeciwnym razie możemy być przekonani, że Timothy odejmie nam punkty za złe sprawowanie, a tego z pewnością nie chcemy.

Myślę, że sam fakt, że popularna platforma filmowa zdecydowała się na ekranizację tegoż tytułu, świadczy o tym, że warto sięgnąć po jej książkową wersję. Humor, zagadka, bogactwo charakterów bohaterów i przede wszystkim ta zabawna mroczność towarzysząca tej opowieści sprawia, że jest to z pewnością godna polecenia lektura. Nawet największym chojakom, i tym dużym i tym mniejszym.