...Do Niepodległości | Autor: Grażyna Wrońska

"Grażyna Wrońska, pisząc o Wielkopolsce dziewiętnastego i początku dwudziestego wieku, w nieco przewrotny sposób zmusza czytelnika do zastanowienia się nad tym, co właściwie czcimy, obchodząc kolejne rocznice odzyskania niepodległości. Czy samą tę chwilę, czy również wszystkie działania i postawy ludzi, które do nich doprowadziły. Dlatego też jej książka opowiada o drodze: o perypetiach polskości pod pruskimi, a potem niemieckimi rządami, o dziesiątkach lat oporu wobec zaborcy oraz o rozwadze i organicznej pracy Wielkopolan, które doprowadziły do decydującego czynu zbrojnego w najbardziej dogodnym historycznie momencie".

Jeśli chodzi o Wielkopolskę i to, w jaki sposób dążyła do odzyskania niepodległości, to przyznaję szczerze, że wiem niewiele. Znaczy się, mam jakieś mgliste pojęcie, kojarzę pewne nazwiska, ale na tym zasadniczo koniec. Dlatego też zdecydowałam się na lekturę tej książki.

Jest ona niewielka objętościowo i w niecodzienny sposób mówi nam o tym, co kiedyś się stało. Nie musicie obawiać się tego, że zostaniecie zarzuceni faktami, których nie zapamiętacie, bo będzie ich tak dużo. Owszem, pojawiają się tutaj daty i nazwiska ważnych osób, ale wszystko jest podane w przystępny sposób.

Całość jest podzielona na kilka części: "Wokół bazaru", "W nauce siła", "Ekonomia niejedno ma imię", "Potęga kultury", "Bohaterki najdłuższej wojny nowoczesnej Europy", "Wojna o pacierz", "Państwo bez państwa" oraz "Pierwsze dni wolności". Mnie najbardziej zainteresowała część poświęcona bohaterkom. Mam wrażenie, że wciąż niewiele wiadomo o zasługach kobiet. Mówi się o nich coraz częściej, to prawda, ale mnie ciągle jest mało. Przyznam szczerze, że nie znałam praktycznie żadnej z nich i cieszę się, że ta książka umożliwiła mi poznanie ich sylwetek. To nie były rozbudowanie biografie, ale najważniejsze informacje na ich temat. Najmniej interesowały mnie kwestie związane z ekonomią, ale w żadnym wypadku nie uważam, żeby ta część była napisana w nieciekawy sposób, bo całość jest naprawdę na wysokim poziomie. Nie mam co do treści żadnych zarzutów.
Ogromnym plusem jest według mnie to, że na końcu rozdziałów pojawiały się strony "Pamiętajmy o nich", gdzie przedstawiano ważnych dla omawianych w publikacji ludzi. To sprawia, że "rzucali się" w oczy i łatwiej było to zapamiętać. Uważam, że to był strzał w dziesiątkę, takie wyróżnienia zawsze przyciągają wzrok.

Sporo tutaj zdjęć. Może i nie wszystkie są wspaniałej jakości, mają w końcu swoje lata, ale dzięki nim publikacja nabiera niesamowitego klimatu. Patrząc na te zdjęcia, przenoszę się w miejscu i czasie, bardzo lubię takie stare fotografie. One po prostu mają duszę.

To była dla mnie bardzo ciekawa lekcja historii, w szkole nigdy bym takiej nie miała. Może gdybym była z Poznania, to jeszcze coś by mi się o uszy obiło, ale nie jestem. Dlatego bardzo cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę. Czyta się ją jednym tchem, właściwie podczas jednego "posiedzenia" można spokojnie zapoznać się z jej treścią. Dużo w niej faktów, ale jak już wspomniałam, są podane w przystępny sposób. Widać, że autorka włożyła w napisanie tej książki naprawdę dużo serca i pracy. Jestem też pod ogromnym wrażeniem samej publikacji, bo jest wydana przepięknie. Wspominałam już o fotografiach z duszą, ale całość jest zamknięta w twardej oprawie i dopracowana w każdym szczególe. Idealna książka nie tylko dla mieszkańców Poznania.