Wojenna Korona | Autor: Elżbieta Cherezińska

Dokonało się. Na skroniach Władysława Łokietka spoczęła królewska korona. Ale wrogowie króla rosną w siłę. Jan Luksemburski wygrywa straszliwą bitwę pod Mühldorf i wyrasta na ważnego europejskiego gracza. Krzyżackie intrygi sprawiają, że wyrok papieski jest nie do wykonania. Władysław zaczyna pojmować, iż żadna dyplomacja nie pozwoli mu odzyskać Pomorza. Wchodzi w sojusz, który nikomu w Europie nie przyszedłby do głowy. Zaskakuje wrogów i wkracza na wojenną ścieżkę, by dokonać zemsty za królobójstwo sprzed trzydziestu lat. Nie ma jednak pojęcia, że na życie jego jedynego syna czyha nieznany wróg. Następca tronu jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a na królestwo polskie rusza potężna armia Jana Luksemburskiego.

Nie wiem, czy się ze mną zgodzicie, ale moim zdaniem Elżbieta Cherezińska jest jedną z lepszych polskich autorek. Pokazuje, że powieść historyczna może być ciekawa, że da się tak poprowadzić bohaterów, żeby zaintrygowali czytelników i połączyć prawdziwe wydarzenia z fikcją w taki sposób, że nie rzuca się to bardzo w oczy. Jej cykl "Odrodzone królestwo" liczy sobie cztery powieści. Każda z nich to cegła, ale w trakcie czytania się tego nie czuje. Tak samo było i tym razem.

Muszę przyznać, że nieco obawiałam się tej książki. Wiecie, jak jest z cyklami, łatwo je zniszczyć, kiedy nie zakończy się ich w odpowiedni sposób i pozostaje potem niesmak. W tym przypadku autorka znów utrzymała wysoki poziom.

Ktoś mógłby się czepiać, że na kartach powieści pojawiają się fikcyjni bohaterowie, mnie tu zupełnie nie przeszkadzało. Powiem tak, Elżbieta Cherezińska na tyle dobrze kreuje postacie w swoich powieściach, że dla mnie im więcej, tym lepiej. Każdy z bohaterów był dla mnie pełnokrwisty, na tyle wkręciłam się w ten świat, że odrywałam się od rzeczywistości i wydawało mi się, że stoję obok bohaterów i wraz z nimi biorę udział w wydarzeniach. I uwielbiam postać Łokietka. Za sprawą autorki nabrał dla mnie ludzkich cech. Momentami mu współczułam. Zdobył koronę, ale wcale nie mógł spokojnie siedzieć na tronie.

W trakcie czytania nie można narzekać na nudę. Może i akcja nie mknie jak szalona, ale dzieje się sporo. Aż żałuję, że nie opowiada się historii Łokietka w taki sposób w szkole. Może dobrze byłoby, gdyby powieści Elżbiety Cherezińskiej znalazły się w kanonie lektur szkolnych. Myślę, że sporo osób za ich sprawą zainteresowałoby się historią. Ona nie jest nudna, tylko trzeba umieć o niej mówić.

Ta powieść, podobnie jak poprzednie z cyklu, oderwała mnie od codzienności. Przeniosłam się w miejscu i czasie. Autorka potrafi wykreować świat przedstawiony w taki spósób, że się w niego wierzy. Nie musicie obawiać się języka, bez problemu wszystko zrozumiecie.
Czy można czytać tę książkę w oderwaniu od poprzednich części cyklu? Teoretycznie tak, ale ja jednak polecałabym wam zapoznać się z nimi. Wiem, że są grube, ale czyta się je jednym tchem. Elżbieta Cherezińska potrafi zainteresować opowiadaną przez siebie historią. Jeśli będziecie znali cały cykl, lepiej wczujecie się w ten klimat.

Na koniec ciekawostka, jeśli lubicie mapy w książkach, to tutaj takowe też się znajdują. Poza tym na końcu znajdują się informacje o członkach poszczególnych dynastii, więc nie będziecie się obawiać o to, że się pogubicie w tym, kto kim jest.
Polecam gorąco fanom powieści historycznych.