Zabójczy Wirus | Autor: Alex Kava

„Zabójczy wirus" to szósta część cyklu o agentce FBI Maggie O'Dell w roli głównej. I tu niestety muszę przyznać, że z całej serii czytałam jeszcze tylko jedną książkę z tą bohaterką, a mianowicie „Kolekcjoner" i to dawno temu. Każdy tom ma inną fabułę i przedstawia inne śledztwo, więc myślę, że spokojnie można czytać pojedyncze pozycje. Z doświadczenia wiem jednak, że czytanie w odpowiedniej kolejności bardziej zbliża do powtarzających się bohaterów. Mi się nie udało, ale jak wspomniałam wyżej , nie czytam systematycznie każdej pozycji z serii. Opis książki mocno mnie zaciekawił, zwłaszcza że w podobnych czasach właśnie żyjemy. Czy było warto? Przekonajcie się...

Dodam jeszcze, że ostatnio wybieram autorów, których czytałam w latach młodzieńczych, choć może w niezbyt dużych ilościach. W pewnym sensie więc, poznałam ich sposób pisania. Moje wrażenia po tylu latach niestety uległy zmianie, tak samo jak gust czytelniczy. Nawet autorzy zmieniają z czasem swój styl, jednak nie w przypadku Alex Kavy. Mam wrażenie, że nadal pisze tak samo, jak kiedyś. Oczywiście, jest to moja subiektywna opinia, zwłaszcza że czytam sporadycznie, to co wychodzi spod jej pióra.

Do Akademii FBI w Quantico trafia słodka przesyłka, w której zostaje odnaleziony list z pogróżkami. Maggie O'Dell wraz z dyrektorem wydziału rozpoczyna śledztwo. Niestety oboje wpadają w pułapkę sprytnie zastawioną przez mordercę. Okazuje się, że dysponuje on śmiertelną bronią biologiczną w postaci groźnego wirusa, który rozsyła do przypadkowych osób. A przynajmniej tak się początkowo wydaje, ponieważ działa on z wielką precyzją i starannie wybiera ofiary. Śledztwo zostaje przejęte przez wojsko. Maggie trafia do wojskowego instytutu badawczego, gdzie zostaje zatrzymana i poddana badaniom. Siedząc w zamknięciu stara się pomóc partnerowi w rozwikłaniu zagadki. Czy jej się uda?

Zacznę od tego, że jak tylko przeszłam przez kilka pierwszych stron, zaczęły mi się przypominać sceny z filmu o podobnej tematyce. Tylko tam nie było mordercy. Im bardziej zagłębiałam się w książkę, tym moje wrażenia były coraz silniejsze. Sceny z książki i filmu nakładały się na siebie, przez co czytanie nie szło mi najlepiej. Plusem książki są niewątpliwie krótkie rozdziały, dzięki czemu czyta się ją szybko. Za to akcja ciągnie się jak flaki z olejem, przynajmniej dla mnie. Brakuje adrenaliny i odpowiednio dawkowanego napięcia. Jest tu za dużo przemyśleń, za mało działania i dialogów. Zbyt wiele niepotrzebnych opisów, też nie wpływa dobrze na odbiór powieści. Miałam wrażenie, że samo śledztwo autorka potraktowała zbyt powierzchownie. Natomiast walkę z budzącą się epidemią opisałam za obszernie. Zabrakło mi tu odpowiedniej równowagi między obiema sprawami. Jeśli nawet weźmie się pod uwagę, że śledztwo jest wynikiem rozsyłanego wirusa, to i tak nadal więcej jest o epidemii i zapobieganiu jej rozwojowi, niż o samej sprawie prowadzonej przez Maggie. Czytając nie byłam pewna czy to faktycznie thriller psychologiczny, czy może jakiś inny gatunek.

Sama główna bohaterka niestety momentami była irytująca i niezdecydowana, przez co nie do końca ją polubiłam. Nie potrafiłam wejść w jej skórę, myśleć i zachowywać się jak ona. Miałam wrażenie, że jest ona zbyt zimna, jakby autorka pozbawiła ją wszelkich ciepłych uczuć. Dziwi mnie, że jako jedna z kluczowych postaci, została zamknięta i odizolowana, zamiast rozwiązywać sprawę w tradycyjny sposób. Nie pasowało mi to. Po autorce, która ma na koncie taka ilość książek spodziewałam się czegoś lepszego.