Apokalipsa. Dobra Nowina Dla Ciebie. Część 3 | Autor: Mirosław RuckiKarol Szymański

„Już podczas pracy nas drugim tomem książki „Apokalipsa – Dobra Nowina dla Ciebie” zauważyliśmy, że Objawienie Św. Jana coraz częściej odwołuje się do treści i symboli zawartych w Księdze Daniela. Dlatego uznaliśmy za konieczne podjęcie się niezamierzonego wcześniej wysiłku dokonania interpretacji Księgi Daniela i opracowania suplementu pomiędzy drugim a trzecim tomem naszego komentarza do Księgi Apokalipsy. Tek ekskurs do czasów poprzedzających Objawienie Św. Jana o ponad sześć wieków okazał się dla nas niezwykłą przygodą, do której zapraszamy naszych Czytelników”. To wyjaśnienie od autorów skąd pomysł na ten niezwykły, bardzo bogaty komentarz do Księgi Daniela.

Rozdział I – Podstawowe wiadomości o Księdze Daniela – to tło historyczne, autorstwo, język w jakim księga Daniela została napisana – a właściwie dwa języki, były nim bowiem hebrajski i aramejski, układ i treść – Księga Daniela jest wyjątkowa wśród ksiąg Starego Testamentu, ponieważ składa się z serii osobnych opowiadań i wizji, a nie stanowi ciągłej narracji oraz pokazanie jak Księga Daniela wiąże się z Objawieniem św. Jana.

Rozdział II – Prolog (Dn, 1, 1-21) – Daniel i jego towarzysze na dworze króla Babilonu, Nabuchodonozora

Rozdział III – Narracje historyczne (Dn 2, 1-6, 29) – jest tu między innymi opisanie i wyjaśnienie snów króla Nabuchodonozora

Rozdział IV – Wizje prorocze (Dn 7, 1-8, 27) – omówienie symboli i postaci ze snów i wizji. Są tu cztery bestie wychodzące z morza, dziesięć rogów, sąd, mały róg, baran i kozioł.

Rozdział V – Wizje ocalenia z objaśnieniami anioła (Dn 9, 1-12, 13) – modlitwa Daniela i wizja 70 tygodni, wizja anioła Gabriela. Są tu również aluzje historyczne i podobnie jak w całej książce, także tutaj mamy wyjaśnienia, jak wizje Daniela odnoszą się do realnych faktów i wydarzeń historycznych.

Dodatek 9 – Mądrość Boża a interpretacja snów. Opisanie jak Biblia ustosunkowuje się do zjawiska snów. Przecież Bóg objawiał się we śnie, choćby św. Józefowi. Czy więc sen jest czymś złym? „Jak więc można poznać, które ze snów pochodzą od Boga, a które są zwodniczymi urojeniami? Odpowiedź jest bardzo prosta i wynika z tego, w jakim celu Bóg przemawia do człowieka. Jeśli sen pobudza w nas sumienie, skłania do żalu za grzechy i do poprawy, odwraca od złych decyzji prowadzących do grzechu, to najprawdopodobniej sen ten pochodzi od Boga (…). Jeśli natomiast przyśni nam się numer zapewniający wygraną w totolotka czy też jakiś znak zapowiadający podróż, zbliżające się sukcesy lub nieszczęście – to możemy mieć 100 % pewności, że sen taki nie pochodzi od Boga. Jemu bowiem zależy na uratowaniu naszej duszy, a nie na zadziwieniu nas znajomością przyszłych wydarzeń”.

Dodatek 10 – Czas, czasy i pół czasu – to analiza słów w języku aramejskim i hebrajskim, oznaczającym czas trwania „małego rogu”.

Znaczącym ubogaceniem książki jest bogata bibliografia oraz ilustracje, tabele i wykresy ilustrujące różne analizy przedstawione w poszczególnych rozdziałach, jak np. wyjaśnienia znaczenia posągu ze snu Nabuchodonozora.

Książka bardzo mnie zaintrygowała. W niezwykły sposób przedstawia interpretację Księgi Daniela, jednaj z najbardziej niezwykłych ksiąg Starego Testamentu. Sporo rzeczy się z niej dowiedziałam, między innymi tego, jak bardzo zbieżna jest z Objawieniem św. Jana. Na pewno zagości w mojej podręcznej biblioteczce.

Profesjonalnie opracowany materiał badawczy, bazujący na analizie Apokalipsy Jana. To książka sporządzona przez specjalistów, erudytów. Przekaz publikacji i odkrywane sensy oceniam bardzo wysoko. Niemniej, specjaliści na całym świecie głowią się, by odkryć symbolikę Biblii. Dochodzi do interpretacji własnych i wywierania wpływu świętym słowem na innych. Duchowni walczą świętymi księgami. To bardzo alarmujące i taka była historia. Niniejsza książka jest godna. Wywodzę z niej przekonanie, że nic nie dzieje się samo przez siebie, a nawet władców. Nie ma realnej władzy. Nad czasem i losem czuwają siły. Możemy określić, że to Bóg powoduje, że istnieje wszystko, jest tym tchnieniem, życiem, pierwszą zasadą świata, która do dziś jest poszukiwana przez filozofów przyrody.

 Książka jest erudycyjna, nie łatwa w przekazie, jest dla ludzi, którzy są przygotowani do obcowaniem z wiedzą, jaka jest złożona, trudna, domaga się pogłębionej analizy. Jednak nasze rozpatrywanie świętych ksiąg nastręcza trudności. Są problemy biblijne, na które od pierwszych czasów istnienia świętych ksiąg – nie dają się rozstrzygnąć. Omawiana książka jest ambitna, czuć przekonanie Autorów, że robią coś istotnego i tak jest. Nie zdradzam szczegółowej wiedzy książki. Zachęcam, by samemu przejść przez materiał i starać się oceniać, na ile Autorzy są blisko prawdy. Uważam, że wyrazili wiele prawd, ich wiedza i intuicja okazały się w wielu aspektach słusznymi. To rzetelna pozycja.

Apokalipsa Jana daje nam wiele nadziei. To jest dobra nowina. Może zdawać się, że jest inaczej, że księga przedstawia sceny, jakie są niezrozumiałe i niepokojące. Tymczasem jak przemyślimy wiedzę – to jest księga napominająca, mająca siłę kierowania nas na inne drogi. Jan jest przekonany, że jest śmierć zupełna, duszy, ale niepokojąca jest tylko śmierć właśnie tego typu, a nie ta, na której się koncertujemy – biologiczna. Mamy swoją duszę, na której życiu trzeba się skupić, zadbać o to życie, które jest w nas, jest jak iskra, jakiej nie możemy pozwolić zgasnąć, a zło gasi nas, sprawia, że obezwładnia nas i zamieramy głęboko zranieni.

Proponuję patrzeć na Biblię, wszystkie jej teksty integralnie. To trudne zadanie. Musimy przyjąć, że Biblia odsłania się nam stopniowo. Nie mamy pewności do wielu rzeczy, które traktuje się jako ustalone. Jan napisał mocne teksty, które jednak mogą i nam dać pokrzepienie, siłę duchową, aby skierować swoje siły wewnętrzne na właściwe sprawy. Nie powinny nas zajmować sprawy, problemy teraźniejsze w danej formie szczególnie, winniśmy nie zatracać głównie tej perspektywy, która rodzi dusza. By nie zagłuszyć życia w sobie, aby nie umrzeć w świecie, nie zginąć – to jest nawoływanie Jana. Można umrzeć naprawdę. Naszym celem jest rozwijanie życia, które mamy dane i zadane, by go nie stracić. Mamy nie stracić siebie, ale nie jesteśmy drogą sami dla siebie i przez siebie. To tylko jedna ze złudnych dróg zatracenia. Wykraczanie poza siebie jest szansą, aby dotknąć pełniejszego wymiaru życia. Omawiana książka daje bardzo dużo refleksji. Sądzę, że najlepszą rekomendacją pozycji jest właśnie przedstawianie naszych ustaleń, co przemyśleliśmy poprzez pozycję. Może nam się zdawać, że to nic znaczącego, ale zapewniam, że książka ma wiedzę, która daje podstawy do życia, jakie mogą mieć wymiar szczególniej kształtujący.