Ogród Kobiet | Autor: Carla Montero

W dzisiejszej recenzji zabieram Was w podróż do słonecznej Italii. To właśnie tam, na obrzeżach małego miasteczka we Włoszech ma swój początek niezwykła historia kobiet z rodziny Verelli.

Akcja książki rozpoczyna się jednak w tętniącej życiem Barcelonie, gdzie poznajemy Giannę, młodą architekt stojącą u progu wielkiej kariery. Choć życie zawodowe Gianny kwitnie, prywatnie nie jest już tak dobrze. Kobieta ma romans ze znanym aktorem, który w dodatku jest żonaty. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy Gianna zachodzi w ciążę, a jej partner jasno daje do zrozumienia, że nie chce być ojcem. Młoda kobieta musi podjąć trudną decyzję sama- czy urodzić dziecko i zrezygnować z kariery, czy jednak usunąć i wrócić do swojego wygodnego, uporządkowanego świata.

Jednak osią powieści nie są miłosne perypetie młodej architekt, a zawiła historia rodziny Verelli, Giannę poznajemy bowiem w momencie, kiedy jest ona pogrążona w rozpaczy po śmierci ukochanej babci. Kiedy Gianna wraz z bratem porządkuje rzeczy po zmarłej i szykuje jej dom na sprzedaż odkrywa niezwykłe rzeczy. W starym pudle znajduje mnóstwo notatek, a także pamiętnik dziewczyny o imieniu Anice. Znalezisko to daje początek późniejszym wydarzeniom- Gianna postanawia rozwikłać zagadkę z przeszłości, dowiedzieć się kim jest Anice oraz poznać historię swojej prababaci, która z niewiadomych przyczyn opuściła rodzinne miasteczko we Włoszech i przeniosła się do Barcelony. Gianna chce również odkryć kim był jej pradziadek i dlaczego zniknął z życia prababci.

Przyzwyczajona do wygodnego życia w mieście Gianna wyrusza do małego miasteczka we Włoszech, gdzie ma nadzieję poznać losy swojej rodziny i gdzie czeka na nią odziedziczony po przodkach opuszczony młyn. Na miejscu Gianna poznaje wiele osób, które chętnie pomagają jej w poszukiwaniu informacji o rodzinie. Ku zaskoczeniu Gianny nawiązuje tam ona nowe przyjaźnie i przekonuje się, że życie w małym miasteczku ma mnóstwo zalet. Oczywiście pobyt w miasteczku Castelupo przynosi Giannie wiele niespodzianek.

"Ogród kobiet" to książka, w której akcja biegnie dwutorowo. Z jednej strony śledzimy współczesne losy Gianny, jej rozterki związane z uczuciem do żonatego mężczyzny, nieplanową ciążą, pracą, tęsknotą za babcią. Z drugiej poznajemy losy Anice, biednej dziewczyny interesującej się ziołami i zakochanej w młodym dziedzicu o imieniu Luca. Losy Anice poznajemy od momentu jej urodzenia, poprzez trudne dzieciństwo bez matki, aż po dorosłość, w której Anice musi radzić sobie sama, jedynie przy wsparciu przyjaciółki. W dodatku są to czasy I wojny światowej, która również na Anice i jej ukochanym odciska swoje piętno.

"Ogród kobiet" to książka niezwykle ciepła i pokazująca jak ważna w życiu człowieka jest miłość i rodzina. To dla miłości człowiek jest w stanie całkowicie zmienić swoje życie, zaryzykować, wyjechać. To rodzina jest największym wsparciem, co pięknie zostało pokazane na przykładzie niezwykłej relacji wiążącej Giannę z jej bratem. Autorka wspaniale pokazała również, co tak naprawdę w życiu jest ważne- nie kariera, nie pogoń za pieniądzem, ale życie w szczęściu, wśród przyjaznych ludzi. Książka jest również przepełniona klimatem Włoch. Mało tego, że pokazano tutaj atmosferę małego włoskiego miasteczka, ale oprócz tego na stronach książki jest mnóstwo włoskich smaków i zapachów, które działają na wyobraźnię.

Bardzo lubię książki, w których przeplatają się dwa czasy akcji, a bohaterowie rozwiązują rodzinne tajemnice, dlatego "Ogród kobiet" dobrze wpasował się w mój gust literacki. To ciekawa, piękna książka, którą warto przeczytać.

Moje pierwsze spotkanie z Carlą Montero nie wypadło zbyt pomyślnie. Jakiś czas temu czytałam jej „Złotą skórę”, jednak dziś już zupełnie tej książki nie pamiętam, zatem nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Zachęcona jednak pozytywnymi opiniami o najnowszym „Ogrodzie kobiet” sięgnęłam po powieść i spędziłam z nią kilka przyjemnych chwil.
Jeśli chodzi o samą fabułę, to nie znalazłam w niej nic zaskakującego ani nieprzewidywalnego. Główna bohaterka, Gianna, właśnie stanęła na rozdrożu. Zaszła w ciążę z żonatym mężczyzną, który nie ma zamiaru porzucać swojej żony. Jej kwitnąca kariera architektki zależy od tego, czy będzie mogła całkowicie zaangażować się w najbliższy, intratny projekt zagraniczny. Pojawienie się dziecka byłoby oczywistą przeszkodą, dlatego bez większego zastanowienia Gianna decyduje, że ciążę usunie. Dodatkowo umiera jej babcia, z którą nasza bohaterka była bardzo mocno związana, zostawiając po sobie restaurację oraz stary młyn we Włoszech i rodzinną tajemnicę związaną z nagłym i tajemniczym wyjazdem prababki – Anice – z Włoch do Portugalii w pierwszych latach po I wojnie światowej. Aby poukładać sobie w głowie przyszłość, zastanowić się przez chwilę nad dalszymi krokami, Gianna postanawia odszukać opuszczony budynek we Włoszech, zwłaszcza że porządkując rzeczy po babci odnalazła pamiętnik Anice, w którym opisuje ona narodziny miłości do Luki, trudności, jakich od samego początku doświadczał ich związek, spowodowany różnicą pochodzenia.

I jak to się zdarza w takich fabułach, Gianna przyjeżdża do Włoch rozwikływać zagadkę swojej prababki i nagle okazuje się, że w tym właśnie miejscu wszystkie rozsypane puzzle jej życia wskakują na swoje miejsca, pojawiają się nowe propozycje pracy, bratnie dusze i miłość. Pozostaje pytanie, czy nasza bohaterka pójdzie za głosem serca i zdecyduje się rzucić dotychczasowe życie, by rozpocząć tutaj nowy rozdział, osiągając spokój i harmonię… No cóż, książka mnie nie zaskoczyła, mimo to spędziłam z nią dobry czas. Jest przyjemna dzięki stylowi autorki, która pięknie opisuje walory przyrodnicze miejsc, w których znajdują się bohaterowie, a przede wszystkim nawiązuje do dziedzictwa kulinarnego tych okolic, do smaków i aromatów dań charakterystycznych dla regionu. Dwie równolegle prowadzone historie – Gianny i Anice, choć ostatecznie są przewidywalne i mało oryginalne, to wciągają. Książka broni się jakością językową, stylem. Gdybym zatem miała wybierać wśród lektur kobiecych, niosących pocieszenie i wiarę, że wszelkie kłopoty są chwilowe, a los zawsze przynosi wyjścia z najbardziej beznadziejnych sytuacji, to z pełną akceptacją i radością sięgnęłabym po tą książkę po raz drugi. Historia w niej przedstawiona nie jest zbyt słodka, ma kilka momentów, które pokazują, że życie nie jest łatwe.

Kiedy szukam książki pozytywnej, pocieszającej, to opowieści o tym, że warto rzucić miejskie wygody i przeprowadzić się na koniec świata, gdzie łatwiej nawiązać prawdziwe, szczere relacje i żyć zgodnie z własnym rytmem, posłuchać swojej natury, cieszyć się bogactwem bodźców działających na zmysły, są dla mnie najbardziej odpowiednie. „Ogród kobiet” właśnie taki jest. Ponadto wychwala wartość kobiecych przyjaźni, której właściwie nadaje wymiar magiczny. Pokazuje też złożoność ludzkiej psychiki, którą tak łatwo nadszarpnąć, wyprowadzić z równowagi. Zwraca uwagę na to, że nie należy oceniać po pozorach. Taka książka jest według mnie idealna, aby się odprężyć, zrelaksować, przeżyć niezapomniane chwile w słonecznej Italii. Na jesienni i zimowe wieczory warto się w nią zaopatrzyć.