Rozmyślania O Fajce I Tytoniu | Autor: Michał Morawski

Tytoń nie jest dla nikogo niczym niezwykłym. Idę o zakład, że większość osób czytających te słowa próbowało przynajmniej raz w życiu jak smakuje papieros. Duża część z was jest nałogowymi palaczami i albo próbujecie cyklicznie z tym walczyć, obiecując sobie co Nowy Rok, że teraz to już na pewno rzucicie, albo pogodziliście się z tym powszechnym uzależnieniem i w gruncie rzeczy to lubicie. Niestety, wszyscy wiedzą, że w papierosach oprócz tytoniu jest mnóstwo innych związków, niekoniecznie naturalnych i zdrowych. Ale jest inna opcja palenia tej rośliny. Otóż, jest jeszcze zapomniana i mało doceniana fajka.

Nigdy bym nie powiedziała, że zainteresuje mnie książka o fajce. Bo ani z paleniem nie mam za wiele wspólnego, ani nie posiadam żadnej fajki na własność. Mimo to postanowiłam sięgnąć po niepozorną książeczkę pana Michała Morawskiego „Rozmyślania o fajce i tytoniu” i zdziwiłam się! Dostałam świetną rozprawkę na temat historii tytoni, celowości jego palenia i całej otoczki obrzędów, które towarzyszą paleniu fajki. Ale od początku.

Początki palenia tytoniu są związane z religijnymi obrzędami, ale tak dawnymi, że nie ma co do tego pewności. Można jedynie spekulować, że już wysoko postawieni kapłani wśród Majów palili tę roślinę, a dym wydmuchiwali w stronę słońca. To właśnie ten dym był formą ofiary składanej bogom; cóż, lepsze to, niż krew niewinnego zwierzęcia czy śmiałka, który zdecydował się oddać swoje życie za nadejście deszczu w czasie suszy.

W Europie zwyczaj palenia fajki pojawił się dość niedawno, bo za czasów Krzysztofa Kolumba, który sprowadził tytoń z Ameryki. Mieszkańcy Starego Kontynentu szybko w nim zasmakowali, a z czasem stał się nawet przyczyną politycznej rozgrywki – król Jakub I zakazał uprawiania tej rośliny w Anglii, a z czasem chciał również ograniczyć jej import. Na wiele się to nie zdało, bo zwyczaj palenia fajki przetrwał, a w okresie świetności w samym tylko Londynie funkcjonowało siedem tysięcy sklepów, w którym można było kupić tytoń.

Przejdźmy do fajek, bo jak się okazuje, fajka fajce nierówna. Można je zrobić z wszystkiego, tyle tylko, że wtedy nie zawsze nadawałyby się do użytku. Ale z powodzeniem można kupić takie z pianki morskiej, z gliny, z porcelany, z kaczana kukurydzy i z drewna, przy czym wykorzystuje się najchętniej drzewo hebanu, orzecha, gruszy, wiśni, klonu, brzozy i kokosu. Kiedy się już ją kupi, należy o nią odpowiednio dbać. Przede wszystkim, żelazna zasada stanowi, że nie można zapalić fajki po raz drugi, póki nie wystygnie. Dlatego też pasjonaci mają w domu kilka fajek i korzystają z nich na zmianę. Ponoć jedna to za mało, cztery to absolutne minimum, siedem to krok naprzód… jak widzicie, nie łatwo jest być prawdziwym wyznawcą tego sportu.

Oprócz tych kwestii, które już poruszyłam, w „Rozmyślaniach o fajce i tytoniu” znajdziecie informację jak należy z fajki korzystać, z czego są zrobione najcenniejsze eksponaty, czym jest tytoń fajkowy, co to przepalanie, jak zacząć przygodę z fajką i co z tym wszystkim wspólnego mają Potoccy.

Cieszę się, że trafiłam na tę pozycję. Bezsprzecznie jest to hobby niszowe, lekko zapomniane, bo wymaga przede wszystkim czasu, a współcześnie tego brakuje. Jednak może właśnie tego potrzeba ludziom? Zatrzymania się, wygodnego fotela, czasu spędzonego na paleniu fajki i myśleniu o niczym szczególnym. Może to jest odpowiedź na cały ten stres i zmęczenie.