Sztuka Samodzielnej Nauki | Autor: Peter Hollins

Z okładki książki „Sztuka samodzielnej nauki” autorstwa Petera Hollinsa spoglądał na mnie napis, który dumnie głosił, że publikacja ta pomoże mi zdobyć dowolną umiejętność w krótszym czasie oraz nauczy kierować własną edukacją. Żadne słowa nie mogą chyba brzmieć lepiej dla nastolatki, która w najbliższym czasie zmierzy się z egzaminem dojrzałości. Byłam przekonana, że jeszcze zanim nastanie czas matur, przejdę drogę przez mękę. Lektura „Sztuki samodzielnej nauki” dała mi jednak nadzieję na to, że dobrze sobie poradzę oraz uświadomiła błędy, jakie dotychczas powielałam w procesie samodoskonalenia.

Publikacja nie celuje jednak wyłącznie w odbiorcę zmotywowanego, takiego, który już ma w sobie wolę i chęć do nauki. Jest skierowana również do tych, którzy nie potrafią się zaangażować we własną edukację. Jak mówi sam autor, książka ta jest „zwięzłym, praktycznym przewodnikiem dla każdego, kto chce z powodzeniem uczyć się różnych rzeczy”, z czym zgadzam się w stu procentach! Warto wspomnieć, że to nie pierwsza praca o tej tematyce w dorobku Petera Hollinsa. Autor napisał wiele innych poradników, a dwa z nich zostały również wydane w Polsce. Są to tytuły: „Skończ to, co zacząłeś. Sztuka samodyscypliny, czyli jak zabrać się do pracy i doprowadzić ją do końca” oraz „Samodyscyplina dla opornych. Jak mieć silną wolę i osiągać swoje cele”. Nie miałam przyjemności zapoznania się z żadnym z nich, ale jestem przekonana, że sięgnę po nie przy najbliższej okazji.

W pierwszym rozdziale swojej publikacji Peter Hollins przedstawia zasady samodzielnej nauki. Robi to w sposób bardzo prosty i rzetelny, jednocześnie tłumacząc, co dzieje się, kiedy reguły te nie są przestrzegane. Uwypukla również wady obecnego systemu szkolnictwa, który nie zawsze pozwala na wykorzystanie swojego potencjału w całości. Język, jakim się posługuje, jest przystępny i zachęca do dalszej lektury – to moim zdaniem wielka zaleta, którą może poszczycić się tylko część książek naukowych i popularnonaukowych. „Sztuki samodzielnej nauki” nie czyta się dlatego, że trzeba, ale przez to, że aż chce się więcej.

W kolejnych rozdziałach autor omawia zagadnienia takie jak: umiejętne korzystanie z dostępnych źródeł informacji, utrwalanie już posiadanej wiedzy czy nabywanie korzystnych nawyków w procesie uczenia. Wskazuje również na to, jak ważna w procesie przyswajania informacji może być umiejętność szybkiego czytania. Każdy rozdział zwieńcza krótkie podsumowanie najważniejszych zagadnień, co ułatwia zrozumienie tematu i utrwala to, co stara się zakomunikować autor. Początkowo może wydawać się, że to powszechnie znane fakty, o których wiemy wszyscy. Autor pokazuje jednak, że tak naprawdę nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wygląda proces uczenia się oraz od ilu czynników (zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych) jest on zależny.

Książka „Sztuka samodzielnej nauki” na łamach nieco ponad stu stron przekazuje to, czego wiele publikacji nie jest w stanie przekazać na trzystu czy czterystu kartkach. Mała objętość oraz treściwość niewątpliwie należą do zalet poradnika, dzięki którym można zapoznać się z zawartością książki w bardzo krótkim czasie. Na pozytywny odbiór publikacji wpływa również prosta i schludna oprawa graficzna. Autor uczy czytelnika, jak należy skutecznie edukować się samodzielnie – tak, aby czuć się dobrze oraz konsekwentnie trwać w swoim postanowieniu. Uważam, że przewodnik raczej skierowany jest do dzieci i młodzieży, co w pewnym sensie imponuje – niełatwo jest pisać tak, aby zainteresować statystycznych nastolatków nauką. Z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że Peter Hollins robi to bezbłędnie i szalenie ciekawie.