Amantka Z Pieprzem | Autor: Grażyna BarszczewskaGrzegorz Ćwiertniewicz

"Najważniejsze dla niej jest - życie, spotkanie z drugim człowiekiem. No i poczucie humoru.

Twierdzi, że w miłości - trzeba się jeszcze… lubić.

A najpiękniejszym słowem po słowie kochać jest słowo - pomagać.

Na scenie czy w filmie - skraca niepotrzebne, przegadane dialogi, ucieka przed sieczką myślową i znaczeniową.

Nie akceptuje - publicznego epatowania swoimi problemami, bólem czy stratą najbliższych. To jej i tylko jej, ale zgodziła się uchylić drzwi do swojego świata i wpuścić tam Grzegorza Ćwiertniewicza".
Nie jestem wielką fanką, za to bardzo lubi ją moja mama, więc dość dobrze wiem, w jakich filmach i serialach się pojawiała. Grażyna Barszczewska jest jedną z tych aktorek, które unikają skandali. Niewiele wiadomo o jej życiu prywatnym, jak sama mówi - jej życie prywatne jest jej sprawą i nie ma powodu, by wystawiać go na publiczny widok. I to niezwykle w niej cenię. Mam wrażenie, że większość współczesnych aktorek po prostu jest, ale co do ich talentu można mieć sporo zastrzeżeń.

Za sprawą tej książki możemy poznać Grażynę Barszczewską. Przekonać się, jak wyglądały jej egzaminy do szkoły filmowej, z kim się tam spotkała. Grzegorz Ćwiertniewicz rozmawia z nią także o jej przekonaniach religijnych i politycznych. Jedni pewnie się z nią zgodzą, inni niekoniecznie.

Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że siedzę obok autora i aktorki, słuchając tej rozmowy. Nie czułam się przytłoczona przez ego Grażyny Barszczewskiej, wydawała mi się zwykłą kobietą, która swoje w życiu osiągnęła, ale podchodzi do tego krytycznie, nie puszy się, mimo wszystko jest skromna.

Grażyna Barszczewska nie boi się mówić o tym, że jej zawód nie jest prosty i stanowi spore obciążenie psychiczne dla osób, które go wykonują. Uśmiechają się przed reflektorami, podczas gdy ich duszą targają demony. Wielu aktorów u szczytu sławy popełniło samobójstwo, nie mogąc znieść ciężaru życia, jakie sobie wybrali.

Niektórzy mogą uznać, że ta książka stanowi swoistą laurkę dla aktorki. Znajdziecie tu bowiem wspomnienia dotyczące jej. Jak pewnie się domyślacie, są one pozytywne, ludzie ciepło się o niej wypowiadali, ale mnie to nie przeszkadzało. Nie znam Grażyny Barszczewskiej osobiście, lecz wydaje mi się sympatyczną kobietą, mądrą, twardo stąpającą po ziemi. Może i nie ze wszystkimi jej słowami z książki bym się zgodziła, ale wzbudza we mnie szacunek. Niewiele jest takich aktorek jak ona, które robią swoje, nie robiąc szumu wokół siebie, żeby tylko ludzie o nich nie zapominali.

Jest jedna rzecz, do której nieco się przyczepię. Mam wrażenie, że wiele pytań jest pourywanych, trochę za szybko dla mnie autor przechodził od jednego tematu do drugiego. Co prawda książkę czytało się dobrze, nie nudziłam się, ale czegoś mi tutaj mimo wszystko zabrakło. Niektóre kwestie aż się prosiły o rozszerzenie, lecz być może aktorka nie chciała ich drążyć, dlatego nie będę się nad tym rozwodzić. A, i trochę szkoda, że jedna z rozkładówek jest dość niefortunna i zdjęcie aktorki, która jest piękną kobietą, nie wygląda zbyt fortunnie.

To publikacja raczej dla starszych czytelników, naszych mam i babć,które na bieżąco śledziły karierę Grażyny Barszczewskiej. Nie wiem, na ile młodsi czytelnicy ją znają. Poza tym starsze czytelniczki lepiej będą w stanie ją zrozumieć. Nie powinnam jednak zapominać o panach, bo oni też spokojnie mogą sięgnąć po tę książkę, jeśli lubią tę aktorkę. To nie jest typowo kobieca literatura.