Kazik Pegazik | Autor: Philip Reeve

Pewnego dnia Kazik wypadł z gniazda i trafił wprost na balkon Maksa. Tak zaczęła się przyjaźń nie z tej ziemi między niewysokim chłopcem a pegazem przy kości. Miasto tonie pod wodą, a ulice opanowują złośliwe małpy morskie — trzeba będzie sprytu, odwagi i mnóstwa herbatników, by uratować sytuację. Na szczęście Maks ma zawsze głowę na karku, a Kazik potrafi latać i przy regularnej dostawie łakoci — nic nie powstrzyma tego bohaterskiego duetu.

Szukacie dla swojego dziecka historii, przy którym będzie się dobrze bawiło? W takim razie mogę mieć dla was propozycję. Historia o przyjaźni Maksa i Kazika Pegazika jest zabawna, wciąga i sprawi, że będą się przy niej bawili świetnie zarówno młodsi, jak i starsi czytelnicy. Swoje lata mam, ale ta opowieść przypadła mi do gustu.

Na pierwszy rzut oka książeczka może wydawać się dość mroczna. Nie mogę powiedzieć, że ilustracje są bardzo kolorowe. Na dodatek siostra Maksa przechodzi teraz trudny w swoim życiu etap, gdy zdecydowanie bardziej intryguje ją mrok, słońce ewidentnie jej przeszkadzało. Chętnie przeczytałabym o niej książkę. Co prawda była buntowniczką, nastolatką, która swoje humory miała, ale polubiłam ją najbardziej ze wszystkich bohaterów.

Maks był uroczy i myślę, że pokochają go chłopcy, którzy będą mu zazdrościć przygód. Chłopczyk marzył o zwierzątku, ale trudno z nim mieszkać w mieszkaniu. Co z nim zrobić, gdy wszyscy wyjdą z domu i ono zostanie samo? Albo kto będzie je wyprowadzał na spacer, jeśli byłby to pies? Marzenia Maksa się spełniło. Pewnego dnia w jego pokoju znalazł się spory pegazik, który jedzenia nigdy sobie nie odmawiał. Miał kilka swoich ulubionych smakołyków, które sprawiały, że nabrał trochę ciałka. Ale w sumie Kazika nie da się nie lubić. Swoje ważył, ale miał dobre serduszko.

Kazik zjawia się w mieszkaniu Maksa podczas strasznej burzy, która przyniosła ze sobą nie tylko deszcz, ale zniszczenie i inne kłopoty. Pewne stwory, które uprzykrzają życie ludziom. Jak ci sobie z tym wszystkim poradzą? O tym musicie przekonać się, sięgając po tę książkę.

Słuchajcie, swoje lata już mam, po literaturę dziecięcą sięgam bardzo rzadko, ale tę historię uwielbiam. Jest bardzo ciepła, ale też bawi. Znajdziecie tutaj niesamowitych bohaterach. Wspomniałam tylko o kilku z nich, ale więcej tu osobowości, które zapadają w pamięć, choć pojawiają się tylko na chwilę. To świadczy o tym, jak dobrze ta książka jest napisana. Skoro pamięta się o bohaterach, z którymi spędziło się niewiele czasu, warto mieć taką historię na uwadze. Będą się przy niej dobrze bawić zarówno starsi, jak i młodsi.

Wspomniałam wcześniej o tym, że obrazki w książce nie są bardzo kolorowe, ale nie chcę, żebyście pomyśleli, że to zarzut z mojej strony. Nie, one właśnie pasują do całości. W tej opowieści nie potrzeba było więcej kolorów. Te były wystarczające.

To historia maksymalnie na dwa wieczory, choć myślę, że będziecie od razu chcieli się przekonać, jak potoczą się losy bohaterów. Sama chciałam je poznać, bardzo mnie to intrygowało. To jedna z lepszych książek dla dzieci, jakie czytałam, dopracowana pod każdym kątem. Nie znalazłam ani jednej rzeczy, do której bym się mogła przyczepić. Polecam gorąco zarówno starszym, jak i młodszym.